Ως ένδειξη για τη συρρίκνωση του οικοσυστήματος ερμηνεύουν οι ειδικοί το γεγονός ότι οι ακτές της πολιτείας Γκουτζαράτ στη δυτική Ινδία έχουν μετατραπεί σε νέο σπίτι για περισσότερα από 100 λιοντάρια.

Το δάσος Γκιρ στην πολιτεία αυτή -το μόνο φυσικό περιβάλλον των ασιατικών λιονταριών- φιλοξενούσε το 2020 περίπου 400 λιοντάρια, σύμφωνα με υπολογισμούς του τμήματος δασών της πολιτείας.

Η υπόλοιπη πολιτεία διαθέτει περίπου 275 λιοντάρια, 104 εκ των οποίων έχουν πλέον διασκορπιστεί σε μια έκταση 300 χιλιομέτρων κατά μήκος της ακτογραμμής της.

Ειδικοί επισημαίνουν ότι η ασυνήθιστη μετακίνηση των λιονταριών συμβαίνει επειδή ο φυσικός χώρος κατοικίας των άγριων ζώων είναι υπερπλήρης.

«Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα λιοντάρια δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο παράκτιο περιβάλλον, ωστόσο λόγω έλλειψης στεριάς δεν έχουν άλλη επιλογή», λέει στο BBC ο Δρ Nishith Dhariya, ερευνητής άγριας ζωής.

Ο αριθμός των λιονταριών -που ήταν κάποτε διασκορπισμένα σε όλη την πολιτεία- μειώθηκε κατά πολύ από τις αρχές του 20ού αιώνα κυρίως εξαιτίας του κυνηγιού και της ξηρασίας. Έκτοτε, οι προσπάθειες διατήρησής τους έχουν ενισχύσει τον πληθυσμό τους, ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η ηπειρωτική περιοχή έχει γίνει πολύ μικρή για να φιλοξενήσει τα συγκεκριμένα ζώα.

Δασικοί λειτουργεί επισημαίνουν ότι τα λιοντάρια άρχισαν να καταφεύγουν στις παράκτιες περιοχές κατά τη δεκαετία του 1990, λόγω των πολέμων στην περιοχή.

«Στην αρχή φοβηθήκαμε μόλις τα είδαμε, αλλά πλέον δεν μας ενοχλούν», λέει ένας κάτοικος της περιοχής.

Ο HD Galchar, ένας δασικός αξιωματούχος της περιοχής Veraval, λέει ότι μια αγέλη περίπου επτά λιονταριών ζει κοντά στην ακτή τα τελευταία χρόνια. Αναφέρει μάλιστα, ότι το τμήμα δασών άρχισε να φυτεύει ακακίες σε παράκτιες περιοχές όταν παρατήρησε μια αύξηση στον πληθυσμό των λιονταριών.

Απέναντι από την ακτή της θάλασσας Veraval, τώρα υπάρχει μια λεπτή λωρίδα από αυτά τα δέντρα και εκεί ζει η αγέλη. Δημιουργεί έναν βιότοπο που μοιάζει κάπως με το δάσος Gir.

Τα λιοντάρια κάποιες φορές κυνηγούν αγριόχοιρους και αντιλόπες nilgai σε προστατευμένα δάση γύρω από τις παράκτιες περιοχές. Όταν όμως δεν μπορούν να βρουν τροφή, καταφεύγουν στα κοντινά χωριά και σκοτώνουν κατσίκες και αγελάδες.

Ο Νάθα Πάλμαρ, καλλιεργητής μάνγκο στη γύρω περιοχή, υποστηρίζει ότι τα λιοντάρια έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 10 μοσχάρια του τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος και άλλοι γεωργοί ήταν εξαγριωμένοι στην αρχή, έπειτα όμως συνειδητοποίησαν ότι η παρουσία των λιονταριών είχε ένα απροσδόκητο όφελος.

«Παλαιότερα, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε κοπάδια αγριογούρουνων και αντιλοπών που προκαλούσαν ζημιές στις καλλιέργειές μας. Τώρα αυτό έχει σχεδόν σταματήσει», λέει.

Όλοι προσπαθούν πλέον να μάθουν να συνυπάρχουν προσεχτικά και με σεβασμό με τα λιοντάρια. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι μέχρι στιγμής κανένα λιοντάρι δεν έχει επιτεθεί σε άνθρωπο.

«Όταν συναντάμε λιοντάρια, είτε σταματάμε και τους ανοίγουμε δρόμο είτε αλλάζουμε διαδρομή χωρίς να τα ενοχλούμε», λέει.

Ο Jheenabai, ο οποίος παρακολουθεί τα ίχνη των λιονταριών στις παράκτιες περιοχές ως τμήμα των αρμοδιοτήτων του για την καταγραφή τους στο τμήμα δασών, λέει ότι οι άνθρωποι στην περιοχή αλλάζουν τον τρόπο ζωής τους για να προσαρμοστούν με τα λιοντάρια, όπως έκαναν νωρίτερα οι άνθρωποι γύρω από το Gir.

«Μερικές φορές, τα λιοντάρια φεύγουν για τα κοντινά δάση ή τις γύρω περιοχές για να κυνηγήσουν και μετά επιστρέφουν για να ξεκουραστούν. Έχουν κι αυτά προσαρμοστεί στο περιβάλλον», λέει.

Τα λιοντάρια στην πολιτεία Γκουτζαράτ έχουν προσαρμοστεί στις αλλαγές του οικοτόπου τους ανάλογα με τις περιστάσεις, λέει ο ειδικός στην άγρια φύση, Rajan Joshi. Είχαν συνηθίσει να ζουν κοντά σε ανθρώπους στο Gir, λέει, και αργότερα, σε ανοιχτά χωράφια καθώς ο αριθμός μεγάλωνε.

Με πληροφορίες από BBC