Με σύμβολο την Αφροδίτη της Κύπρου να… κρατάει μαχαίρι και να έχει «υιοθετήσει» ένα μυστηριακό έως και κατασκότεινο look, το Cyprus Horror Society, το πρώτο φεστιβάλ αφιερωμένο στο genre των ταινιών τρόμου στην Κύπρο, έρχεται αυτό το Σάββατο (03/09, 14:00-21:00, Τεχνοχώρος ΕΘΑΛ, Λεμεσός) και εύχεται να κλέψει (δεν κυριολεκτούμε, μη σκιάζεσαι) τις καρδιές των hardcore fans του genre, αλλά και των σινεφίλ του νησιού γενικότερα.

Τι θα δεις και τι να περιμένεις; Απλό. Πολύ καλές ταινίες, 16 στο σύνολο, που όχι απλώς εκπροσωπούν, αλλά «φωτίζουν» -σε κόντρα ρόλο προφανώς- το genre, έργα που δεικνύουν την άνθησή του σε όλο τον πλανήτη και που έχουν ήδη κερδίσει κριτικούς και χειροκροτήματα σε μεγάλα φεστιβάλ. Το CHS θέλει άλλωστε να εξυμνήσει τον καλλιτέχνη.

Αυτά στα του διαγωνιστικού. Πέραν και μετά από αυτό, θα δεις και την κυπριακή, πολυβραβευμένη ταινία τρόμου «Πέτρα» τού ιδρυτή τού CHS, Ανδρέα Αυγουστή, με πρωταγωνίστριες τη Βαρβάρα Χριστοφή και τη Μαρίνα Βρόντη.

H CITY συνάντησε τον Ανδρέα και για να μάθει περισσότερα για το φεστιβάλ, αλλά και για να τρυπώσει στα παρασκήνια (ναι, τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι θα μείνουμε).

Τι ορίζεται λοιπόν ως ταινία τρόμου; Είναι διευρυμένο το είδος των ταινιών που μπορούν να συμπεριληφθούν σε αυτό;

Τρόμος είναι το έντονο συναίσθημα φόβου, σοκ ή αηδίας. Μια ταινία τρόμου λοιπόν, πρέπει να προκαλεί τουλάχιστον ένα από αυτά τα συναισθήματα. Κωμωδίες με περιστατικά ψυχολογικού τρόμου και σωματικής βίας, ταινίες φαντασίας εμπλουτισμένες με μύθους τρομακτικών τεράτων ή βυθισμένες σε θρίλερ μυστηρίου, κοκ.

Την τελευταία δεκαετία οι ταινίες τρόμου περνούν μια… αναγεννησιακή περίοδο. Έργα που συχνά χαρακτηρίζονται ως «Elevated Horror» μεταμόρφωσαν τον «τρόμο» σε κάτι πολύ πιο σύνθετο και μοντέρνο, σημερινό. Αυτό γίνεται συνήθως με συμβολισμούς, όταν το θέμα αντιπροσωπεύει ένα άλλο θέμα που συνήθως εμπεριέχει ή και φανερώνει ένα κοινωνικό μήνυμα. Ταινίες όπως τα «Τhe Babadook» (2014), «Get Out» (2017), «Hereditary» (2018), «Us» (2019), «Midsommar» (2019) και «Nope» (2022) είναι μερικές μόνο από αυτές.


Ξέρεις πολλά εσύ! Από ποτέ ξεκίνησε η αγάπη σου για το genre;

Aπό πολύ μικρή ηλικία! Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη ταινία τρόμου που είδα, ήταν το «Village of the Damned» (1995) του θρυλικού John Carpenter, όταν ήμουν, δεν ήμουν 7 χρονών. Την λάτρεψα γιατί «έμπλεκε» και πολλά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας (που επίσης αγαπώ) και ένα μεγάλο μυστήριο γύρω από τα παιδιά μιας μικρής πόλης. Μεγαλώνοντας εννοείται ότι είδα πολλές από τις απίστευτες, iconic ταινίες του Tim Burton όπως το «Sleepy Hollow» (1999), μετά τα all-time-classic όπως «Halloween» (1978) και φυσικά slasher όπως το επίσης iconic «Scream franchise» (1996-2022) του Wes Craven.

Πρώτη χρονιά φέτος για το CHS. Ποιο είναι το όραμα και πώς φαντάζεσαι την εξέλιξή του;

Αρχικά, πρώτα εύχομαι να κυλήσουν όλα ομαλά φέτος και να το απολαύσει ο θεατής που θα μας τιμήσει με την παρουσία του. Είναι επίσης, πολύ σημαντικό για το φεστιβάλ να «δώσει» και στον καλλιτέχνη, δηλαδή να «επιστρέψει» την αγάπη που μας έχουν δείξει. Μάς εμπιστεύτηκαν με τις ταινίες τους, τη δουλειά τους και οφείλουμε να το μετατρέψουμε σε μια μοναδική εμπειρία ζωής, να γιορτάσουμε τις ιδέες, την τέχνη, τη μαεστρία και τη δουλειά αυτή. Ως σκηνοθέτης και εγώ κι όντας στην απέναντι μεριά, ξέρω καλά τι περιμένουν και τι περιμένω κι εγώ από το εγχείρημα

Το όραμά μου; Θέλω ιδανικά, το Cyprus Horror Society να γίνεται κάθε χρόνο και μεγαλύτερο. Να εδραιωθεί όχι μόνο στην κυπριακή festival σκηνή, αλλά και στο εξωτερικό. Να «χτιστούν γέφυρες» και με άλλα παρόμοια φεστιβάλ έξω και να δημιουργηθεί ένα στέρεο δίκτυο συνεργασίας, που θα αποτελέσει εφαλτήριο για τους καλλιτέχνες να κάνουν το βήμα μπροστά.


Έχεις κάποιον σκηνοθέτη ως πρότυπό σου και γιατί;

Ναι, έχω ως πρότυπο αρκετούς. Όπως τους James Wan και Jennifer Kent, αλλά ο σκηνοθέτης-πρότυπό μου αυτόν τον καιρό είναι ο Ari Aster. Πέραν τού ότι σκηνοθέτησε δύο από τις αγαπημένες μου ταινίες τρόμου, το «Hereditary» (2018) και «Midsommar» (2019), με κερδίζει η αισθητική του, η ματιά του. Οι μεγάλες λήψεις χωρίς διακοπή, οι «απείραχτες» απεικονίσεις γραφικής βίας, αλλά και ο ευφάνταστος συνδυασμός σκηνών τρόμου και εξαιρετικά σκοτεινού χιούμορ… Αποφεύγει την πεπατημένη και γυρίζει τις περισσότερες ταινίες του, κατά τη διάρκεια της ημέρας! Βρίσκω αυτήν την «κόντρα» του φωτός με το «σκοτάδι» του genre, εξαιρετική.

Top-5 ταινιών τρόμου

Ποιο είναι το δικό σου top 5 ταινιών του genre και γιατί;

Θέλει σκέψη αυτή η ερώτηση να ξέρεις, αλλά καταλήγω σε αυτές τις 5 (όλες από διαφορετικούς σκηνοθέτες).


1. Hereditary (2018): Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν πόσο αγαπώ και εκτιμώ αυτήν την ταινία από τον Ari Aster. Ξεκινώντας με την εξαιρετική ιστορία, τη συγκλονιστική Psycho - ανατροπή, την απίστευτη ερμηνεία της Toni Collette και την απόλυτη κορύφωση, αυτή η ταινία είναι ένα αριστούργημα.

2. Get Out (2017): Αυτή η πρωτοποριακή ταινία του κωμικού και σκηνοθέτη Jordan Peele, είναι ένα πανέξυπνο θρίλερ με εύστοχο σενάριο και σκηνοθεσία που ανοίγει συζήτηση για τις φυλετικές σχέσεις στην Αμερική, ενώ παράλληλα απεικονίζει τους βαθιά ριζωμένους φόβους που υπομένουν οι Αφροαμερικάνοι σε μια λευκή κοινωνία. Είναι MUST SEE.

3. Τhe Conjuring 2 (2016): Σκηνοθεσία James Wan. Το πρώτο «The Conjuring» (2013) είναι επίσης εξαιρετική ταινία. Όμως η δεύτερη είναι, κατά τη δική μου γνώμη, καλύτερη. Εκτός από το γεγονός ότι ο Patrick Wilson και η Vera Farmiga επιστρέφουν στους ρόλους τους ως ο Ed και η Lorreine Warren, η δεύτερη ταινία είναι πιο τρομακτική, με εξαιρετική εικόνα και απίστευτες στιγμές. Επίσης, συναντάμε νέους χαρακτήρες όπως η ανατριχιαστική NUN/Valak, που λίγα χρόνια μετά έχει και τη δική της ταινία.

4. Halloween (1978): Αυτό το αριστούργημα από τον John Carpenter είχε μηδαμινό budget και κατάφερε να αφήσει ιστορία χτίζοντας μια από τις μεγαλύτερες franchises ταινιών τρόμου με περισσότερες από 10 ταινίες. Με τον θρυλικό Michael Meyers και τη Laurie Strode (Jamie Lee Curtis), το «Halloween» είναι μια από τις πιο ατμοσφαιρικές ταινίες τρόμου με -πιθανόν- μια από τις καλύτερες μουσικές συνθέσεις, επίσης από τον Carpenter.

5. Don’t Breathe (2016): Το 2016 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τις ταινίες τρόμου γιατί μας έφερε και το «Don’t Breathe» του Fede Alvarez. Αυτό το ανατριχιαστικό θρίλερ ανατρέπει τα πράγματα, όταν η ιστορία παίρνει μια απροσδόκητη ανατροπή. Δεν πρέπει ούτε καν να αναπνεύσεις ούτε να πεις λέξη.