Όσον αφορά τις χριστουγεννιάτικες παραδόσεις, το Weihnachtsgurke, ή αλλιώς η χριστουγεννιάτικη πίκλα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πιο παράξενη. Για πολλές οικογένειες, το πρωινό των Χριστουγέννων ξεκινά με το κυνήγι ενός στολιδιού σε σχήμα πίκλας αγγουριού στο δέντρο. Ο πρώτος που θα βρει το αγγουράκι θα πάρει και το πρώτο δώρο των γιορτών.

Οι περισσότεροι ίσως έχουν την εντύπωση ότι η χριστουγεννιάτικη πίκλα είναι μια γερμανική παράδοση. Και μόνο το όνομά «Weihnachtsgurke» μας παραπέμπει προς τα εκεί. Σύμφωνα, βέβαια, με τους New York Times, αυτή η παράδοση είναι είναι σχεδόν άγνωστη στη Γερμανία. Ένα γερμανικό ινστιτούτο δημοσκοπήσεων διαπίστωσε ότι το 91% των ανθρώπων της χώρας δεν το είχε ακούσει ποτέ του.

Είναι τελικά γερμανικό έθιμο ή όχι; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα. Πάντως αυτό το έθιμο είναι ιδιαίτερα γνωστό στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, όπου υπάρχουν πολλοί Γερμανοί μετανάστες. Στην πραγματικότητα, το Berrien Springs του Μίσιγκαν μετατρέπεται κάθε χρόνο σε πρωτεύουσα του Christmas Pickle, καθώς φιλοξενεί ένα αντίστοιχο φεστιβάλ.

Υπάρχουν, τρεις θεωρίες σχετικά με τη χριστουγεννιάτικη πίκλα. Σύμφωνα με την πρώτη, όλο αυτό το εμπνεύστηκε ένας Γερμανοαμερικανός στρατιώτης που πιάστηκε αιχμάλωτος κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Πεινασμένος, παρακάλεσε έναν φρουρό να του δώσει μια τελευταία πίκλα πριν πεθάνει. Αυτή του έδωσε τελικά την ψυχική και σωματική δύναμη για να συνεχίσει να ζει.

Μια άλλη δημοφιλής ιστορία αφηγείται την περιπέτεια δύο αγοριών από την Ισπανία που επέστρεφαν από το οικοτροφείο στην πατρίδα τους για διακοπές. Στο ταξίδι τους, αποφάσισαν να σταματήσουν σε ένα πανδοχείο και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι σε ένα βαρέλι με πίκλες από έναν κακό ιδιοκτήτη. Εκείνο το βράδυ, ο Άγιος Νικόλαος σταμάτησε στο ίδιο πανδοχείο, βρήκε τα αγόρια και τα απελευθέρωσε.

Και υπάρχει και η τρίτη πιο πιθανή ιστορία, που περιλαμβάνει ένα καλό σχέδιο μάρκετινγκ από κάτι Γερμανούς υαλουργούς. Τη δεκαετία του 1840, οι Γερμανοί υαλουργοί έφτιαχναν διακοσμητικά σε σχήμα φρούτων, ξηρών καρπών και πιθανώς τουρσιών. Μέχρι τη δεκαετία του 1880, η εταιρεία F. W. Woolworth τα εισήγαγε και έλεγε την ιστορία της γερμανικής καταγωγής τους.


ΠΗΓΗ