Ποιος χρειάζεται πολυτέλεια όταν υπάρχει ένα ρυάκι που παίζει μουσική έξω από το παράθυρό σας; Αυτό διερωτάται το CNN σε ένα άρθρο-ύμνο για τις ομορφιές της Σαμοθράκης.

Στο εκτενές άρθρο της η Lisa Morrow ταξιδεύει τους αναγνώστες του CNN στον ελληνικό παράδεισο, στην καταπράσινη Σαμοθράκη.

Σαμοθράκη: Ώρα για βουτιές σε βάθρες

Η εξερεύνηση ξεκινά με την πιο φημισμένη δραστηριότητα που δεν είναι άλλη από το το κολύμπι στις «βάθρες» όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, τις φυσικές λίμνες. «Οι τρεις βάθρες στον ποταμό Τσιβδογιάννη, λίγο έξω από τα Θέρμα, είναι οι πιο εύκολα προσβάσιμες.

Είναι αδύνατον να αγγίξετε τον πυθμένα της πρώτης βάθρας με τα πόδια σας, αλλά η Γριά Βάθρα, η δεύτερη, δεν είναι τόσο βαθιά», περιγράφει.

«Γυμνοί τουρίστες εμφανίζονται σαν νύμφες του νερού, γλιστρώντας με αυτοπεποίθηση δίπλα από τους ντυμένους κολυμβητές. Βαδίζουν μέσα στο νερό, με τα λιγοστά υπάρχοντά τους μαζεμένα στα κεφάλια τους, πριν σκαρφαλώσουν απέναντι και ανέβουν μια βραχώδη όψη προς την τρίτη πισίνα», προσθέτει.

«Τρεις ακόμη βάθρες βρίσκονται σε μια διαδρομή που ξεκινά περίπου 3,5 μίλια ανατολικότερα από τα Θέρμα κατά μήκος του παραλιακού δρόμου. Το ποτάμι που τις διαρρέει είναι ο Φονιάς, ο οποίος ξεκινά από το όρος Σάος και εκβάλλει στη θάλασσα. Φονιάς σημαίνει “δολοφόνος” στα ελληνικά, κάτι που σίγουρα ταιριάζει στην ορμητική δύναμή του όταν το νερό ξεχειλίζει. Με ξηρό καιρό, πάντως, το μονοπάτι μέχρι την πρώτη βάθρα είναι ένας αρκετά εύκολος περίπατος λιγότερο από μία ώρα. Οικογένειες, μερικές με μικρά παιδιά, περπατούν στην κοίτη του ποταμού δίπλα σε τεράστια πλατάνια, χρυσαφένιες φτέρες και γερασμένες γκρίζες πέτρες».

Η αρθρογράφος, στη συνέχεια, συμβουλεύει τους ταξιδιώτες να φορέσουν μπότες πεζοπορίας αν αποφασίσουν να βρεθούν στη βάθρα με το όνομα Γεράνεια. Περιγράφει μια απαιτητική διαδρομή, με απότομη ανάβαση με τη βοήθεια ενός μεταλλικού σχοινιού και στη συνέχεια ενός δύσκολου ζιγκ ζαγκ και από εκεί σε ένα στενό μονοπάτι. Ωστόσο, η εικόνα που αντικρίζουν οι ταξιδιώτες τους ανταμείβει.

«Γαλάζιες λιβελούλες με μαύρα φτερά και σημαδεμένες η καθεμία με μια κίτρινη κουκίδα, πετάγονται στην επιφάνεια».

Το πρώτο τμήμα περιλαμβάνει μια απότομη ανάβαση με τη βοήθεια ενός μεταλλικού καλωδίου, και στη συνέχεια ένα δύσκολο ζιγκ ζαγκ σε ένα ξερό ποτάμι που οδηγεί σε ένα επίπεδο στενό μονοπάτι που περιβάλλει το βουνό (μόνο ένα μέρος του είναι περιφραγμένο). Μια σύντομη τελική κάθοδος αποκαλύπτει την ανταμοιβή σας: ένα λαμπερό ιριδίζον πράσινο σώμα νερού.

Η Σαμοθράκη αποτελεί έναν τόπο ιδανικό για ορειβασία, με τους πιο τολμηρούς να κάνουν τη διαδρομή από τα Θέρμα μέχρι την κορυφή του όρους Σάος.

Ο θρύλος «Της Γριάς τα Πανιά» στη Σαμοθράκη

Η Lisa Morrow συνεχίζει μέσα από τις λέξεις της να δημιουργεί ειδυλλιακές εικόνες καλοκαιρινής ανεμελιάς και χαλάρωσης, αναφερόμενη στις παραλίες της Σαμοθράκης.

«Ο Κήπος, κοντά στην ανατολική ακτή, έχει όμορφα γαλάζια βότσαλα, ενώ η Παχιά Άμμος στα νότια είναι η μοναδική αμμώδης παραλία του νησιού. Οι εκδρομές με καραβάκι που ξεκινούν από την Καμαριώτισσα ή τα Θέρμα κάνουν στάση στην παραλία Βάτος (κοντά στην Παχιά Άμμο, αλλά κατά τα άλλα προσβάσιμη μόνο με μια εξαντλητική πεζοπορία) και σας μεταφέρουν στο Κρεμαστό Νερό.

Λίγο πιο πέρα στη νότια ακτή, ξεπροβάλλουν απειλητικά πάνω από τα κύματα, καλυμμένοι με κάτι που μοιάζει με ένα γιγαντιαίο έργο αφηρημένης τέχνης. Πρόκειται για το αξιοθέατο “Της Γριάς τα Πανιά”. Ο θρύλος λέει ότι μια μέρα ένας άγριος άνεμος έριξε τα ρούχα μιας γυναίκας στα βράχια. Οργισμένη εκείνη για την απώλεια, άρχισε τις κατάρες, μετατρέποντας τα ρούχα της σε πέτρα».

Αλλά η Σαμοθράκη δεν είναι μόνο για τους περιπετειώδεις, καθώς και οι λάτρεις της ιστορίας θα την λατρέψουν. Στο Ιερό των Μεγάλων Θεών βρέθηκε η «Νίκη της Σαμοθράκης», η οποία εκτίθεται στο Λούβρο. Το ταξίδι συνεχίζεται στη Χώρα της Σαμοθράκης, όπου πίνοντας τον καφέ σας μπορείτε να απολαύσετε τη θέα.

«Υπάρχουν όμορφα δρομάκια για να περιπλανηθείτε, όπου τα λουλούδια ξεχειλίζουν από τα παράθυρα και τα κλαδιά δημιουργούν σκιάστρα πάνω από εστιατόρια και καφετέριες».

Η αρθρογράφος κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις κατσίκες του νησιού. «Είναι παντού», γράφει χαρακτηριστικά. «Χαζεύουν στους δρόμους, στέκονται σε κλαδιά μασουλώντας και αναζητούν τροφή ανάμεσα στις καρυδιές». Για ό,τι κι αν έρχεστε -είτε για το περπάτημα, είτε για τις παραλίες, είτε για το φαγητό- θα επιστρέψετε.