Η ακραία πολυγαμία μπορεί να οδηγεί τους αρσενικούς θαλάσσιους ελέφαντες, σε πρόωρο θάνατο σύμφωνα με νέα έρευνα.

Η μελέτη σε 14.000 θαλάσσιους ελέφαντες (Mirounga leonina) στο νησί Macquarie στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό, διαπίστωσε ότι ενώ τα ποσοστά επιβίωσης για τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι περίπου συγκρίσιμα για τα νεαρά θηλαστικά, η επιβίωση των αρσενικών μειώνεται γρήγορα μετά την ηλικία των οκτώ ετών.

Αυτό οδηγεί σε μείωση του ποσοστού επιβίωσης σε περίπου 50%, ενώ η επιβίωση των θηλυκών παρέμεινε σταθερή στο 80%.

Οι θαλάσσιοι ελέφαντες του νότου του Ειρηνικού διαφέρουν σημαντικά σε μέγεθος: τα ενήλικα αρσενικά μπορούν να ζυγίζουν έως και πέντε φορές περισσότερο από τα ενήλικα θηλυκά. Οι διαφορές στο μέγεθος συνήθως αρχίζουν να εμφανίζονται μεταξύ τριών και έξι ετών, όταν τα ζώα ωριμάζουν.

Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή δείχνουν ότι η μονογαμία βοήθησε στη δημιουργία ενός σταθερού πληθυσμού, ενώ σε κοινότητες όπου η πολυγαμία είναι μεγάλη, ο πληθυσμός μειώθηκε κατακόρυφα.

Η Sophia Volzke, η πρώτη συγγραφέας της μελέτης και υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, είπε ότι οι μεγαλύτεροι και πιο παχιοί θαλάσσιοι ελέφαντες είχαν αναπαραγωγικό πλεονέκτημα.

«Μπορούν να τραφούν μόνο από τον ωκεανό», είπε. «Όταν έρχονται στη στεριά για να αναπαραχθούν, ανταγωνίζονται με άλλα αρσενικά για να έχουν καλύτερη πρόσβαση στα θηλυκά.

«Χρειάζεται να έχουν αποθέματα λίπους για να μπορούν να πολεμήσουν άλλα αρσενικά και να επιβιώσουν στη στεριά χωρίς να τρώνε τίποτα για εβδομάδες ή μήνες κάθε φορά» είπε.

Το είδος εμφανίζει «ακραία πολυγαμία», όπου ένα μικρό ποσοστό των μεγαλύτερων και πιο κυρίαρχων αρσενικών ελέγχουν τα «χαρέμια» των θηλυκών προς αναπαραγωγή.

«Ένας τεράστιος θαλάσσιος ελέφαντας μπορεί να έχει ένα χαρέμι με έως και 100 θηλυκά», είπε η Volzke. «Μόλις τα χαρέμια γίνουν τόσο μεγάλα, μπορεί να επιτρέψουν σε ένα νεότερο αρσενικό να γίνει βοηθός του.

»Εξαρτάται ωστόσο, από το πόσο μεγάλο είναι το χαρέμι και τη γεωγραφία της παραλίας. Αν υπάρχει μια πολύ μεγάλη παραλία, είναι πιο πιθανό να υπάρχουν διάφορα μικρά χαρέμια», πρόσθεσε. Ποσοστό περίπου 4% μόνο των αρσενικών γίνονται απόλυτοι κυρίαρχοι των παραλιών.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι ανταγωνιστικές πιέσεις στα ώριμα αρσενικά τα οδηγούν να πάρουν βάρος όσο το δυνατόν γρηγορότερα, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης, επειδή τα αρσενικά αναζητούν τροφή στη θάλασσα σε περιοχές που μπορεί να τα θέσουν σε υψηλότερο κίνδυνο την αναζήτηση τροφής.

«Τα ενήλικα αρσενικά συγκεντρώνουν την προσπάθεια αναζήτησης τροφής σε πιο ρηχά νερά. Σε αυτές τις άκρως παραγωγικές τοποθεσίες συχνάζουν άλλα θαλάσσια αρπακτικά, όπως όρκες και καρχαρίες», λένε οι ειδικοί

Αν και οι αρσενικοί θαλάσσιοι ελέφαντες γίνονται βιολογικά ικανοί να αναπαράγονται σε ηλικία περίπου έξι ετών, σπάνια είναι αρκετά ανταγωνιστικοί σε κοινωνικό επίπεδο. Έτσι αναπαράγονται με θηλυκά μέχρι την ηλικία των εννέα έως 12 ετών, είπε η Volzke.

Οι θαλάσσιοι αυτοί ελέφαντες περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στη θάλασσα. Τα αρσενικά βγαίνουν στη στεριά κάθε Αύγουστο στο νησί Macquarie για να προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν στις παραλίες, είπε η Volzke.

«Τα θηλυκά φτάνουν τον Σεπτέμβριο και συγκεντρώνονται σε ομάδες. Τα αρσενικά έρχονται και προσπαθούν να υπερασπιστούν αυτές τις ομάδες.

«Οι πιο δυνατοί θαλάσσιοι ελέφαντες έχουν έναν πολύ δυνατό βρυχηθμό που αποτρέπει τα άλλα αρσενικά, πράγμα που σημαίνει ότι κάποια μπορεί να μην πλησιάσουν καν στην ακτή».

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Royal Society Open Science.


ΠΗΓΗ