Το έγκλημα στα Τέμπη έχει φέρει στην επιφάνεια με τον πλέον δραματικό τρόπο την αναλγησία και αδιαφορία ενός ολόκληρου κράτους που διαχρονικά καθεύδει ύπνο βαθύ, θέτοντας τους πολίτες του σε δεύτερη μοίρα. Οι στιγμές που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες είναι δραματικές. Τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν διαδέχονται το ένα το άλλο σε κλάσματα του δευτερολέπτου: πόνος, θλίψη, θρήνος, οργή, θυμός. Και όλα αυτά, με φόντο τους δεκάδες νεκρούς-θύματα της εγκληματικής αναλγησίας ενός κράτους που για χρόνια αδιαφορούσε, υποβάθμιζε το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας και κώφευε επιδεικτικά μπροστά στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις από αρμοδίους ακόμη και τρεις εβδομάδες πριν από το έγκλημα.
Θέλοντας να διαμαρτυρηθούν για την προαναγγελθείσα τραγωδία, χιλιάδες πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας, της Λάρισας, της Θεσσαλονίκης, της Καρδίτσας και της Κέρκυρας διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις δέχθηκαν την άγρια καταστολή από ομάδες αστυνόμευσης.