Στο φάσμα του αυτισμού βρίσκεται η γνωστή τραγουδίστρια Sia, όπως αποκάλυψε η ίδια κατά τη διάρκεια συνέντευξής της, δύο χρόνια μετά την κατακραυγή που δέχθηκε για τον τρόπο με τον οποίο απεικόνισε τη συγκεκριμένη πάθηση στο φιλμ «Music» του 2020.

Μιλώντας στην εκπομπή «Rob Has A Podcast», όπου βρέθηκε επίσης καλεσμένη η φιναλίστ της 44ης σεζόν του Survivor, Carolyn Wiger, η 47χρονη τραγουδίστρια δεν αποκάλυψε πότε ακριβώς διαγνώστηκε, άφησε ωστόσο να εννοηθεί ότι αυτό έγινε πρόσφατα και μάλιστα η διάγνωσή της έφερε μια αίσθηση ανακούφισης.

«Για 45 χρόνια, έλεγα ότι 'πρέπει να πάω να φορέσω το ανθρώπινο κοστούμι μου'. Και μόνο τα τελευταία δύο χρόνια έγινα πλήρως, πλήρως ο εαυτός μου», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Πριν από λίγα χρόνια ωστόσο, όταν κινηματογραφούσε το φιλμ «Music», ένα μουσικό δράμα για μια γυναίκα που γίνεται η μόνη φροντίστρια για την ετεροθαλή αδερφή της, μια έφηβη με μη λεκτικό αυτισμό, επικρίθηκε έντονα για τον ρόλο της νευρο-τυπικής ηθοποιού Maddie Ziegler -η οποία είχε εμφανιστεί σε πολλά από τα μουσικά της βίντεο- στον κύριο ρόλο.

Το συναίσθημα που περιέγραψε ότι πρέπει να «παίζει τον ρόλο του ανθρώπου», αντί να υπάρχει απλώς ως άνθρωπος, ευθυγραμμίζεται με την πρακτική τoυ αυτιστικού καμουφλάζ (masking). Πρόκειται για την πράξη της συνειδητής ή υποσυνείδητης καταστολής αυτιστικών συμπεριφορών προκειμένου να αναμειχθεί κανείς με νευροτυπικά άτομα.

Ενώ μπορεί να ανιχνευθεί στην πρώιμη παιδική ηλικία, όπως αναφέρει το BBC, η φύση του αυτιστικού φάσματος αφήνει πολλά περιθώρια για καθυστερημένες διαγνώσεις. «Είμαι στο φάσμα, και είμαι σε ανάρρωση και ό,τι άλλο – υπάρχουν πολλά πράγματα», δήλωσε η Sia στο podcast, όπου αποκάλυψε επίσης ότι είναι πλέον νηφάλια.

Η τραγουδίστρια από την Αυστραλία έχει μιλήσει στο παρελθόν δημόσια για τις μάχες της και τον χρόνο που πέρασε στην απεξάρτηση λόγω εθισμού στο αλκοόλ. Αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που ανέφερε ότι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού.

«Κανείς δεν μπορεί ποτέ να σε γνωρίσει και να σε αγαπήσει όταν είσαι γεμάτος μυστικά και … ζεις μέσα στην ντροπή», πρόσθεσε. «Και όταν επιτέλους καθόμαστε σε ένα δωμάτιο γεμάτο αγνώστους και τους λέμε τα πιο βαθιά, σκοτεινά, ντροπιαστικά μυστικά μας, και όλοι γελούν παρεά με εμάς, και δεν αισθανόμαστε για πρώτη φορά στη ζωή μας σαν σκουπίδια, και νιώθουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας να μας βλέπουν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε, τότε μπορούμε να αρχίσουμε να βγαίνουμε στον κόσμο και απλά να λειτουργούμε ως άνθρωποι, ως ανθρώπινα όντα με καρδιά, χωρίς να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι άλλο».

ΠΗΓΗ