Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αποτελεί πλέον παρελθόν από το Υφυπουργείο Πολιτισμού με την παραίτησή του να γίνεται δεκτή από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, ο οποίος διόρισε νέα Υφ. Πολιτισμού τη Δρα Βασιλική (Λίνα) Κασσιανίδου.

Στην επιστολή παραίτησης του προς τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, ο τέως Υφυπουργός, αναφέρει, αρχικά, πως «άμα ξέρεις πού πας, ξέρεις και πότε πρέπει να φύγεις. Κι εγώ δεν ήρθα εδώ και δεν συνέπραξα στην εξουσία για να κερδίσω φήμη και δόξα, αλλά διότι σε ένα δεύτερο “άγγιγμα ψυχής”, συμμερίστηκα το όραμα για τον Πολιτισμό, τού από χρόνια φίλου μου και Προέδρου σήμερα κ. Νίκου Χριστοδουλίδη». Ο καλλιτέχνης αναφέρει, επίσης, σε άλλο σημείο της επιστολής του ότι επιστρέφει στη μουσική δημιουργία. «Το μέγιστο στοίχημα της ζωής μου είναι η μουσική δημιουργία, η σύνθεση, το τραγούδι και η στενή σχέση και συνάφεια μου με τον κόσμο. Από εκεί έρχομαι και εκεί επιστρέφω. Οι λογαριασμοί μου με τη μουσική θα είναι ανοικτοί όσο θα υπάρχω». Στην επιστολή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κάνει και μία ανασκόπηση της σύντομης παρουσίας του στο Υφυπουργείο Πολιτισμού.

Ωστόσο, η ομάδα της CITY, γνωστή για το διερευνητικό της δαιμόνιο, έψαξε και ανακάλυψε την «πραγματική» επιστολή παραίτησης που ετοίμασε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, αλλά δεν έστειλε ποτέ στον Πρόεδρο, επιβεβαιώνοντας τον στίχο του, «σε ποιον να πω, αυτά που θα 'λεγα σε σένα».


«Νίκο,

Βρήκα μια αφορμή να πάρω κάτι να σου πω. Είναι τα αισθήματά μου σαν θηρία ανήμερα, κι ούτε ξέρω πώς τ’ αντέχω και τα συγκρατώ. Απόψε η νύχτα μοιάζει μ’ απειλή, μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ. Ποιος, όμως, από τους δυο τολμάει αυτήν την πρώτη πρώτη κίνηση;

Με ένα άγγιγμα ψυχής, άκουσε, άκουσέ με. Σε ποιον να πω αυτά που θα 'λεγα σε σένα, ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ.

Έχω μείνει, έχω μείνει στον αέρα. Εγώ εδώ, εσύ εκεί, κι η ζωή πιο πέρα. Δεν είναι αντίδραση μόνο ή εγωισμός, είναι απόγνωση, είναι θυμός. Δεν ξέρω κόλπα σίγουρα να κάνω στα κλεφτά. Κι έπεσα στον ωκεανό μαζί σου να πνιγώ. Θέλω ξανά να σου πω είναι επικίνδυνα εδώ, όμως τώρα θα φύγω εγώ. Μη ζητάς να με βρεις έναν ξένο θα δεις.

Δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο, για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό. Και, κάπως έτσι, αντίστροφα ο χρόνος μετράει. Και θα χαθώ, από κοντά σου θα χαθώ, καπνός θα γίνω, χώμα, χώμα και νερό. Και θα χυθώ, μες στα ποτάμια θα χυθώ, κοντά σου ούτε ένα, ούτ’ ένα λεπτό. Φεύγω σε κλείνω, μα αν θες να μείνω, γίνε αγάπη, γίνε χάδι τρυφερό.

Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα, οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα. Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του, τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα, οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα».

Σημείωση (προς αποφυγή παρεξηγήσεων): Το παρόν άρθρο αποτελεί προϊόν (πρωινής) μυθοπλασίας!