Τα λείψανα ενός μικρού παιδιού που θάφτηκε, κατά τον 17ο αιώνα, μπρούμυτα με ένα τριγωνικό λουκέτο κάτω από το αριστερό πόδι του αποκάλυψαν οι αρχαιολογικές ανασκαφές, στο ίδιο νεκροταφείο στο Pień της βόρειας Πολωνίας, όπου πέρυσι είχαν βρεθεί τα λείψανα γυναίκας που θάφτηκε με ένα δρεπάνι στον λαιμό της και ένα λουκέτο στο δάχτυλο του ποδιού της. Ο τάφος του παιδιού απέχει μόλις πέντε μέτρα από τον τάφο της γυναίκας.

Για την ακρίβεια, το πρώτο που εντοπίστηκε ήταν η κλειδαριά, στις πρώτες χωμάτινες στρώσεις, ενώ όσο προχωρούσε η ανασκαφή στην περιοχή, αποκαλύφθηκε ο τάφος ενός παιδιού, το οποίο –κατά τις εικασίες των αρχαιολόγων- ήταν 5-7 ετών την εποχή που πέθανε. Το παιδί είχε θαφτεί με το πρόσωπο προς τα κάτω, μία τελετουργία ταφής που εφαρμοζόταν σε ανθρώπους που είχαν... δαγκωθεί από βαμπίρ: αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ο νεκρός «αναγκαζόταν» να «δαγκώσει το έδαφος» ή ένα τούβλο και η στάση στην οποία θαβόταν (μπρούμυτα), θα καθιστούσε αδύνατο να σηκωθεί από τον τάφο και να βλάψει τους ζωντανούς.

Ένα άλλο λουκέτο βρέθηκε κάτω από την αριστερή φτέρνα του παιδιού, το οποίο πιθανότατα μετακινήθηκε σε αυτήν τη θέση με την αποσύνθεση των μαλακών ιστών. Αρχικά θα ήταν κλειδωμένο στο δάχτυλο του ποδιού του παιδιού. Και αυτό ήταν, επίσης, μια τελετουργία που είχε σκοπό να δέσει τον νεκρό στον τάφο και να αποτρέψει την επιστροφή του από τους νεκρούς. Ασυνήθιστα, ο τάφος βεβηλώθηκε αργότερα και όλα τα οστά αφαιρέθηκαν εκτός από αυτά των ποδιών. Μάλιστα και ακριβώς από τη διάταξη των οστών των ποδιών γνωρίζουμε ότι το παιδί θάφτηκε με το πρόσωπό του στο έδαφος.

Όπως έχει γίνει γνωστό από τους αρχαιολόγους που ήταν παρόντες σ’ αυτήν την αναπάντεχη ανακάλυψη, είναι πάρα πολύ πιθανό τα οστά να ήταν διασκορπισμένα κοντά στον τάφο του παιδιού. Τα σκελετικά λείψανα ακόμα τριών παιδιών βρέθηκαν σε έναν λάκκο σε κοντινή απόσταση και ανάμεσά τους ήταν ένα θραύσμα γνάθου με πράσινο λεκέ. Η γυναίκα που θάφτηκε με το δρεπάνι στον λαιμό της είχε επίσης έναν πράσινο λεκέ στον ουρανίσκο της. Το πράσινο στο θραύσμα της σιαγόνας του παιδιού είναι πιθανό να έχει μείνει από χάλκινο νόμισμα.

Από τα τεστ που ακολούθησαν για να διαπιστωθεί η σύνθεση του λεκέ στον ουρανίσκο της γυναίκας διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για ίχνη χρυσού, υπερμαγγανικού καλίου και χαλκού, γεγονός που υποδηλώνει ότι επρόκειτο για κάτι εντελώς διαφορετικό η τοποθέτηση αυτού του νομίσματος στο στόμα της γυναίκας. Όχι σαν... αντίτιμο για τον «βαρκάρη», αλλά ως θεραπεία για κάτι κακό, χθόνιο για την ακρίβεια, από το οποίο έπασχε η γυναίκα.

Αυτού του είδους οι ταφές αναφέρονται στην καθομιλουμένη ως ταφές βαμπίρ, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τους θρύλους των βαμπίρ όπως τους γνωρίζουμε σήμερα. Οι λαϊκές δοξασίες που οδήγησαν σε αποκλίνουσες ταφές προϋπήρχαν για πολύ καιρό των θρύλων των αιμοσταγών πλασμάτων της νύχτας. Στον πυρήνα όλων αυτών των δοξασιών βρίσκεται η ιδέα ότι το άτομο που πέθανε, διέφερε επικίνδυνα από τον κανόνα, είτε στη ζωή του -την εμφάνιση, την ομιλία, τη συμπεριφορά του- είτε στη φύση της ασθένειάς του. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, θεωρούνταν ότι μπορούσαν να σπάσουν τα δεσμά του θανάτου και να βρεθούν και πάλι ανάμεσα στους ζωντανούς, απειλώντας την υγεία και την ευημερία τους, γι’ αυτό και λαμβάνονταν τόσο σκληρές τελετουργικές προφυλάξεις για να διασφαλιστεί ότι θα παραμείνουν στη θέση τους.

Η γυναίκα με το δρεπάνι στον λαιμό της και το παιδί με το λουκέτο δεν ήταν οι μόνες αποκλίνουσες ταφές που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του Pień. Στο βόρειο τμήμα του νεκροταφείου οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως τον τάφο μιας εγκύου γυναίκας που πέθανε την 24η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της. Τα οστά του εμβρύου έχουν αντέξει στον χρόνο, κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο, ενώ μέσα στον τάφο της εγκύου βρέθηκαν μεγάλες πέτρες που πιθανότατα είχαν τοποθετηθεί πάνω στο στήθος, στον λαιμό ή το κρανίο της.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο νεκροταφείο ήταν ένας αποκλειστικός χώρος ταφής για άτομα που αποκλείονταν –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- από την κοινωνία. Δεν υπήρχε ναός ή κάποια υποτυπώδης εκκλησία στην ευρύτερη πειροχή και δεν υπάρχει καμία ένδειξη στα ιστορικά αρχεία ότι το νεκροταφείο ήταν καθαγιασμένο έδαφος. Πρόκειται πιθανότατα για εξωθεσμικές ταφές.

Όπως έγινε γνωστό, έχουν ήδη ληφθεί δείγματα από τα σκελετικά υπολείμματα για αναλύσεις DNA και άλλες εξετάσεις που θα μπορέσουν να απαντήσουν σε ερωτήματα σχετικά με τους ανθρώπους που θάφτηκαν στο νεκροταφείο, την υγεία τους, την εμφάνισή τους, αν ήταν ντόπιοι ή μετανάστες, αν κάποιοι από αυτούς έχουν συγγένεια μεταξύ τους κ.λπ.


ΠΗΓΗ: LIFO