Γενετιστές απομόνωσαν και αποκωδικοποίησαν για πρώτη φορά μόρια RNA από ένα πλάσμα, το οποίο έχει εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες.

Το γενετικό υλικό — το οποίο προήλθε από δείγμα τίγρη της Τασμανίας 130 ετών που βρίσκεται στη συλλογή του Σουηδικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Στοκχόλμη — επέτρεψε στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς λειτουργούσαν τα γονίδια του ζώου.

Οι ερευνητές μοιράστηκαν τα ευρήματά τους σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο επιστημονικό περιοδικό Genome Research.

«Το RNA σού δίνει την ευκαιρία να περάσεις μέσα από το κύτταρο, τους ιστούς και να βρεις την πραγματική βιολογία που έχει διατηρηθεί γι’ αυτό το ζώο, ακριβώς πριν πεθάνει», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Emilio Marmol Sánchez, υπολογιστικός βιολόγος στο Κέντρο Παλαιογενετικής και SciLifeLab στη Σουηδία.

Περίπου στο μέγεθος ενός κογιότ, ο θυλακίνος ήταν μαρσιποφόρο αρπακτικό. Εξαφανίστηκε πριν από περίπου 2.000 χρόνια σχεδόν από παντού, εκτός από το αυστραλιανό νησιωτικό κράτος της Τασμανίας, όπου ο πληθυσμός κυνηγήθηκε μέχρι εξαφάνισης από τους Ευρωπαίους αποίκους.

Ο τελευταίος θυλακίνος που ζούσε σε αιχμαλωσία, ονόματι Benjamin, πέθανε το 1936 στον ζωολογικό κήπο Beaumaris στο Hobart της Τασμανίας. Αιτία ήταν η παραμέλησή του από τους υπευθύνους, oι οποίοι τον κλείδωσαν κατά λάθος έξω από το κλουβί του, με αποτέλεσμα να πεθάνει από το κρύο. Ο τελευταίος άγριος θυλακίνος είχε σκοτωθεί έξι χρόνια νωρίτερα βορειονατολικά του νησιού της Τασμανίας από έναν κάτοικο της περιοχής.

Ο Mármol Sánchez είπε ότι παρόλο που η απο-εξαφάνιση δεν ήταν ο στόχος της έρευνας της ομάδας του, η καλύτερη κατανόηση της γενετικής σύνθεσης της τίγρης της Τασμανίας θα μπορούσε να βοηθήσει τις προσπάθειες που ξεκίνησαν πρόσφατα, για να επαναφέρουν το ζώο σε κάποια μορφή.

«Προηγουμένως πιστεύαμε ότι μόνο το DNA είχε απομείνει σε παλιά μουσεία και αρχαία δείγματα, αλλά αυτή η δημοσίευση δείχνει ότι μπορούμε επίσης να ανακτήσουμε και το RNA από ιστούς», δήλωσε ο Pask, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία και επικεφαλής ενός προγράμματος που αποσκοπεί στην αναβίωση του θυλακίνου.

«Αυτό θα προσθέσει σημαντικό ‘βάθος’ στην κατανόησή μας για τη βιολογία των εξαφανισμένων ζώων και θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε πολύ καλύτερα εξαφανισμένα γονιδιώματα», πρόσθεσε.

Το αρχαίο DNA, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να διατηρηθεί για περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια και έχει φέρει επανάσταση στην κατανόηση του παρελθόντος από τους επιστήμονες.

Το RNA, ένα προσωρινό αντίγραφο ενός τμήματος του DNA, είναι πιο εύθραυστο και διασπάται πιο γρήγορα από το DNA και, μέχρι πολύ πρόσφατα, δεν πίστευαν ότι μπορεί να αντέξει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το 2019, μια ομάδα ανέλυσε την αλληλουχία του RNA από το δέρμα ενός λύκου 14.300 ετών που διατηρήθηκε σε μόνιμο πάγο, αλλά η τελευταία έρευνα είναι η πρώτη φορά που ανακτήθηκε RNA από ένα ζώο που έχει εξαφανιστεί. Ο Mármol Sánchez είπε ότι αυτή η μελέτη είναι μια απόδειξη της ιδέας και οι συνάδελφοί του ελπίζουν τώρα να ανακτήσουν το RNA από ζώα που πέθαναν πριν από πολύ καιρό, όπως το μαμούθ.

[Σύμφωνα με τη Wikipedia: To RNA αποτελείται από μονομερή νουκλεοτίδια που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της μετάφρασης του γενετικού κώδικα από την έτερη κατηγορία νουκλεϊκού οξέος, το δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ (συντομογραφία DNA), σε πρωτεϊνικά προϊόντα. Το RNA χαρακτηρίζεται ως ο «αγγελιοφόρος» μεταξύ του DNA και των πρωτεϊνικών συμπλεγμάτων που είναι γνωστά σαν ριβοσώματα στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου (αγγελιαφόρο RNA, mRNA). Έτσι το RNA μαζί με το DNA αποτελούν το γενετικό υλικό των οργανισμών].

Με πληροφορίες από CNN