Όταν ο ξεναγός και φωτογράφος άγριας ζωής Gaurav Ramnarayanan ξεκίνησε για σαφάρι το βράδυ της 24ης Ιανουαρίου 2024, δεν έψαχνε για τίγρεις.

Ο 25χρονος ήταν επικεφαλής μιας ιδιωτικής ξενάγησης στο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, το Εθνικό Πάρκο Kaziranga, ένα καταφύγιο άγριας ζωής 430 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο βορειοανατολικό κρατίδιο Assam της Ινδίας. Αν και φιλοξενεί τον μεγαλύτερο πληθυσμό τίγρεων στην περιοχή, είναι σπάνιο να πέσεις πάνω τους και το πάρκο είναι περισσότερο γνωστό για την υπόλοιπη άγρια ζωή του.

Ωστόσο, ο ίδιος άρχισε να οδηγεί, στρίβοντας σε μια γωνία και αποφάσισε να κάνει μια στάση. Εκείνη τη στιγμή υπήρχε μια τίγρη στο δρόμο. «Αρχικά, όταν τον είδα, φαινόταν πολύ λευκός και δεν έμοιαζε με μια τίγρη της Βεγγάλης», λέει ο Ramnarayanan. «Έχω δει αρκετές τίγρεις για να καταλάβω με την πρώτη ματιά ότι αυτή δεν ήταν συνηθισμένη».

Οι υποψίες του αποδείχθηκαν σωστές όταν κοίταξε το θηλαστικό μέσα από τον φακό της κάμεράς του: Το αιλουροειδές ήταν αναμφισβήτητα μια σπάνια «χρυσή» τίγρη.

Η χρυσή τίγρη, επρόκειτο για τίγρη, η οποία έχει γεννηθεί με χρυσαφιά γούνα, που οφείλεται σε ένα γονίδιο. Σήμερα, οι χρυσές τίγρεις μπορούν να βρεθούν αποκλειστικά στην αιχμαλωσία. Όπως κι η λευκή τίγρη, δεν είναι υποείδος, αλλά προέρχονται μετά από μετάλλαξη.

Δεν έχει δοθεί επίσημη ονομασία στο χρώμα του ζώου, ενώ στην αγγλική αναφέρεται κι ως «strawberry tiger», λόγω του ξανθού/λευκού τριχώματός του. Επιπροσθέτως, οι χρυσές τίγρεις είναι πιο μεγαλόσωμες και διαθέτουν πιο απαλή γούνα σε σχέση με τους πορτοκαλί συγγενείς τους.

Γιατί οι οικολόγοι ανησυχούν για τις «χρυσές» τίγρεις

H Uma Ramakrishnan, καθηγήτρια οικολογίας στο Εθνικό Κέντρο Βιολογικών Επιστημών της Ινδίας, παρομοιάζει τη μετάλλαξη με «ορθογραφικά λάθη στο DNA» που οδηγούν σε διαφορετικούς χρωματικούς συνδυασμούς. Στις λευκές τίγρεις, η μετάλλαξη αναστέλλει το χρώμα, ενώ στις χρυσές τίγρεις, μια μετάλλαξη στο λεγόμενο γονίδιο «ευρείας ζώνης» επεκτείνει την περίοδο παραγωγής της φαιομελανίνης, μιας κοκκινοκίτρινης χρωστικής ουσίας, κατά την ανάπτυξη του τριχώματος. Οι λευκές τίγρεις κληρονομούν και τα δύο υπολειπόμενα χαρακτηριστικά, δίνοντάς τους ένα λευκό τρίχωμα με ξανθές ρίγες, δίνοντάς τους το παρατσούκλι «ριγέ τίγρεις».

Στην άγρια φύση, λιγότερο από ένα στα 10.000 τιγράκια γεννιούνται με το χαρακτηριστικό της λευκής γούνας, ενώ το «χρυσό χαρακτηριστικό» είναι ακόμα πιο σπάνιο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι οικολόγοι ανησυχούν ότι η εμφάνιση αυτών των τίγρεων θα μπορούσε να είναι σύμπτωμα ομομιξίας σε μεμονωμένους πληθυσμούς τίγρεων.

ΠΗΓΗ