Μπορεί οι πλέον γνωστοί εφευρέτες να είναι άντρες, ωστόσο, υπάρχουν πολλές γυναίκες που εφηύραν πράγματα, τα οποία άλλαξαν διά παντός τη ζωή μας. Πιο κάτω παρουσιάζουμε εννέα εφευρέσεις, που ίσως δεν γνωρίζετε, ότι τις οφείλουμε στο μυαλό και την εφευρετικότητα υπέροχων γυναικών.

Καφέ χάρτινες σακούλες

Η Μάργκαρετ Νάιτ ήταν μια από τις πιο διάσημες γυναίκες εφευρέτες του 19ου αιώνα, και μια από τις πρώτες που κατοχύρωσαν ευρεσιτεχνία. Ενώ εργαζόταν στο εργοστάσιο Columbia Paper Bag που έφτιαχνε χαρτοσακούλες, είχε την ιδέα ότι θα χωρούσαν περισσότερα εάν είχαν επίπεδο πάτο, οπότε έφτιαξε μια μηχανή αυτόματης παραγωγής τους. Το πρωτότυπο ήταν από ξύλο, και όσο δούλευε στο μεταλλικό, ο μηχανουργός Τσαρλς Άναν τής έκλεψε την ιδέα και κατοχύρωσε ο ίδιος τη συσκευή.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Νάιτ – που, στο μεταξύ, είχε ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να τελειοποιήσει την εφεύρεσή της και είχε προσλάβει καλό δικηγόρο – οδήγησε τον Άναν στο δικαστήριο. Μοναδικό του επιχείρημα; Οι γυναίκες ήταν αδύνατο να σκεφτούν κάτι τόσο προηγμένο και να σχεδιάσουν μία μηχανή.

Η Μάργκαρετ, από την πλευρά της, παρουσίασε όλη τη διαδικασία – από τη σύλληψη μέχρι την υλοποίηση της ιδέας – και τον γελοιοποίησε. Το 1871, λοιπόν, η πατέντα κι επίσημα της ανήκε.

Έχοντας πια τα δικαιώματα για το μηχάνημά της, ίδρυσε τη δική της εταιρεία με τσάντες, την Eastern Paper Company. Ποτέ δεν σταμάτησε να καινοτομεί και να σπάει τα στερεότυπα. Μέχρι το 1914, όταν έφυγε από τη ζωή, είχε κατοχυρώσει στο όνομά της περισσότερες από 25 εφευρέσεις – ανάμεσά τους και μία που κατασκεύαζε παπούτσια.

Φίλτρα καφέ

Η Μελίττα Μπεντζ γεννήθηκε το 1873 στη Δρέσδη της Γερμανίας, κυριολεκτικά περιτριγυρισμένη από… χαρτί, μιας και ο πατέρας της ήταν εκδότης και βιβλιοπώλης. Όταν έκανε τη δική της οικογένεια, η Μελίττα αρχικά δεν εργάστηκε κι εξελίχθηκε στην κλασική νοικοκυρά της εποχής, ωστόσο η φύση της ήταν πάντα ανήσυχη και περίεργη.

Ένα από τα βασικά της προβλήματα ωστόσο, ήταν ότι οι μηχανές καφέ της εποχής (αντίστοιχης λειτουργίας με τα σημερινά moka pots) παρήγαγαν υπερβολικά πικρό και έντονης γεύσης καφέ, κάτι που η Μελίττα βάλθηκε να βελτιώσει με όποιο τρόπο μπορούσε. Αφού διαπίστωσε πως η υπερβολική πικράδα του καφέ οφειλόταν στα υπολείμματα που έμεναν μέσα στο ρόφημα, αποφάσισε να ριχτεί με τα μούτρα στην προσπάθεια δημιουργίας ενός αποτελεσματικού φίλτρου. Ήταν πεπεισμένη πως υπήρχε τρόπος να δημιουργηθεί ένα διαυγές και γευστικό φλιτζάνι καφέ!

Αφού πειραματίστηκε με διάφορα υλικά, όπως το ύφασμα, κατέληξε σε ένα υλικό που το γνώριζε καλά. Ξηλώνοντας μια σελίδα από ένα τετράδιο του γιου της και καρφώνοντας το με ένα καρφί σε μια χάλκινη κούπα, έφτιαξε την πρώτη συσκευή εκχύλισης καφέ με χάρτινο φίλτρο στην ιστορία!

Παίρνοντας θάρρος από τις αντιδράσεις της οικογένειας και των φίλων της από τον νέο, ελαφρύτερο και πιο νόστιμο καφέ της, η Μελίττα αποφάσισε να κατοχυρώσει την εφεύρεσή της, κάτι που έγινε τον Ιούνιο του 1908. Έξι μήνες αργότερα, άρχισε την πρώτη της επιχείρηση για την εμπορική εκμετάλλευση των φίλτρων της, με μηδενικό σχεδόν κεφάλαιο και προσλαμβάνοντας για εργαζόμενους τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά, καθώς στη διεθνή έκθεση της Λειψίας, το 1909, η δαιμόνια εφευρέτης πουλά πάνω από 1000 φίλτρα καφέ.

Ακολουθούν χρυσά και αργυρά μετάλλια σε επόμενες διεθνείς εκθέσεις, οι οποίες ήταν ανάμεσα στα σημαντικότερα γεγονότα τις τότε εποχής, όμως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπά και βάζει φρένο στην ανάπτυξη της εταιρείας. Στον Μεσοπόλεμο, η οικογενειακή επιχείρηση παίρνει ξανά τα πάνω της, κόσμος ζητά φίλτρα καφέ με μανία και η Mελίττα δεν προλαβαίνει να προσλαμβάνει νέους εργάτες και να μετακομίζει συνεχώς σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Η Μελίττα θα μετακυλήσει την εταιρεία στους γιους της, κρατώντας όμως ρόλο στη διοίκησή της και φροντίζοντας πάντα να εργάζονται οι υπάλληλοι σε αξιοπρεπείς συνθήκες και αμειβόμενοι πολύ καλύτερα από τον μέσο όρο της εποχής. Φυσικά, τα φίλτρα συνεχώς βελτιώνονται, τόσο από θέμα εργονομίας και κατασκευής, όσο και από θέμα πρώτης ύλης, απορροφητικότητας κ.λπ.

Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το εργοστάσιο επιτάχθηκε για την παραγωγή πολεμικού υλικού, όμως γρήγορα βρήκε πάλι το βηματισμό του. Όταν η Melitta πέθανε, το 1950, η αξία της εταιρείας άγγιζε τα 5.000.000 μάρκα. Σήμερα, η εταιρεία έχει ακόμα το όνομα της ιδρύτριάς της.

Κι, όμως γυναίκα εφηύρε τους υαλοκαθαριστήρες

Τον Νοέμβριο του 1903, η Μαίρη Άντερσον βρέθηκε στη Νέα Υόρκη. Εκείνη τη μέρα χιόνιζε και η Άντερσον πήρε το τραμ για να δει τα αξιοθέατα της πόλης. Ωστόσο διαπίστωσε ότι στο τραμ έμπαζε κρύο, αφού ο οδηγός είχε ανοιχτό το πλαϊνό του παράθυρο και με ένα πανί καθάριζε το παρμπρίζ για να βλέπει μπροστά στον δρόμο. Μάλιστα, δεν ήταν και λίγες οι φορές που αναγκάζονταν να βγάλει το κεφάλι του έξω από το παράθυρο προκειμένου να δει.

Κάπως έτσι ήρθε και η ιδέα… Η Άντερσον αδιαφορώντας πλέον για τα αξιοθέατα άρχισε να σκέφτεται έναν τρόπο, με τον οποίο ο οδηγός θα μπορούσε να παραμείνει ζεστός μέσα στο όχημά του και χωρίς να ανησυχεί για το πώς θα καθαρίσει το παρμπρίζ του προκειμένου να έχει ορατότητα.

Η Μαίρη Άντερσον εμπνεύστηκε έναν βραχίονα από καουτσούκ που μπορούσε να προσαρμοστεί στη βάση του παρμπρίζ και να πηγαίνει πέρα δώθε σκουπίζοντας το τζάμι. Η εφεύρεση λειτουργούσε με έναν μοχλό που χειρίζονταν ο οδηγός μέσα στο όχημα. Έτσι εφευρέθηκαν οι υαλοκαθαριστήρες και η Άντερσον υπέβαλε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1903.

Εν τέλει, η πατέντα εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1903 και ίσχυε για 17 χρόνια επειδή τα αυτοκίνητα δεν ήταν ακόμη δημοφιλή και διαδεδομένα εκείνη την εποχή. Μετά από αυτό, δεν κατάφερε να απασχολήσει καμία εταιρεία για την εφεύρεσή της. Μάλιστα, μια καναδική εταιρεία είχε αναφέρει τότε ότι η συγκεκριμένη συσκευή αποσπά την προσοχή του οδηγού από τον δρόμο.

Η ισχύς του διπλώματος ευρεσιτεχνίας της Άντερσον έληξε το 1920 και το 1922 η Cadillac χρησιμοποίησε το σχέδιό της για την κατασκευή των δικών της υαλοκαθαριστήρων. Και παρόλο που κανείς δεν αμφισβητεί ότι η Άντερσον εφηύρε τους υαλοκαθαριστήρες αυτοκινήτων, τα κέρδη από αυτήν την εφεύρεση δεν ήταν τελικά ποτέ δικά της και δεν έλαβε ποτέ ούτε ένα σεντ.

H γυναίκα που βοήθησε στην εφεύρεση του GPS

Η Gladys Mae West, γεννηθείσα το 1930 στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, είναι Αμερικανίδα μαθηματικός. Είναι γνωστή για τη συνεισφορά της στη μαθηματική μοντελοποίηση του σχήματος της Γης και για το έργο της στην ανάπτυξη δορυφορικών μοντέλων γεωδαισίας, που αργότερα ενσωματώθηκαν στο Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού Θέσης (GPS).

Σύστημα κεντρικής θέρμανσης

Η Alice H. Parker εφηύρε το 1919 το κεντρικό σύστημα θέρμανσης, ένα σύστημα το οποίο χρησιμοποιούσε έναν κλίβανο φυσικού αερίου, που ήταν σε θέση να ρυθμίσει τη θερμοκρασία του κτηρίου και να μεταφέρει θερμότητα σε διαφορετικούς ορόφους και δωμάτια.

Πλυντήριο πιάτων

Εφευρέθηκε από την Josephine Cochrane το 1887. Η ίδια εμπορευόταν την εφεύρεση της σε ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και -γεγονός που θεωρούνταν σκανδαλώδες για την εποχή- πήγαινε στα meeting χωρίς σύζυγο, αδελφό, ή πατέρα να την συνοδεύει. Τελικά άνοιξε το δικό της εργοστάσιο κατασκευής πλυντηρίων.

Voice Over IP

H Μάριαν Κρόουακ - Αντιπρόεδρος Μηχανικής στην Google- εφηύρε το «Voice Over Internet Protocol» («Φωνή επί διαδικτυακού πρωτοκόλλου»), την τεχνολογία δηλαδή πίσω από το Zoom και το Face Time.

«Ζώνη» Υγιεινής

Η Mary Beatrice Kenner είναι, μεταξύ άλλων, η εφευρέτρια της Sanitery Belt (Ρυθμιζόμενη Ζώνη Υγιεινής) , η οποία άνοιξε νέους δρόμους για την εξέλιξη της γυναικείας υγιεινής.

Η Mary Kenner αναδείχθηκε σε μια σημαντική προσωπικότητα στον τομέα των εφευρέσεων, με την επιδραστική της συμβολή στη βελτίωση της καθημερινής ζωής των γυναικών.

Εφηύρε την εν λόγω ζώνη τη δεκαετία του 1950, ένα βελτιωμένο σύστημα υγιεινής για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της περιόδου τους, μετεξέλιξη της οποίας αποτελούν οι σημερινές σερβιέτες. Το σύστημα περιελάμβανε έναν ειδικό τύπο απορροφητικού υλικού και μια προσαρμοζόμενη ζώνη.

Παρόλο που υπέβαλε αίτηση για πατέντα για τη Sanitary Belt το 1956, δυστυχώς λόγω φυλετικών διακρίσεων δεν της χορηγήθηκε ποτέ.

Εκτός από αυτήν τη ζώνη, η Kenner υπήρξε εφευρέτρια και σε άλλους τομείς. Συνεισέφερε επίσης σε εφευρέσεις που αφορούσαν τα οικιακά είδη και τις καθημερινές ανέσεις - μεταξύ αυτών εφηύρε και τη θήκη χαρτιού υγείας που εξασφάλιζε ότι το χαλαρό άκρο ήταν πάντα προσβάσιμο.

Απεβίωσε το 2006 και παρόλο που δεν έλαβε την αναγνώριση που της άξιζε κατά τη διάρκεια της ζωής της, το έργο της αναγνωρίστηκε ως σημαντικό στα χρόνια που ακολούθησαν.

H «μητέρα» του Wi-Fi

Η Χέντι Λαμάρ (9 Νοεμβρίου 1914 – 19 Ιανουαρίου 2000) ήταν Αυστρο-Εβραία, μετέπειτα πολιτογραφημένη Αμερικανίδα, ηθοποιός και επιστήμονας της τεχνολογίας επικοινωνιών. Αν και έγινε διάσημη για την ομορφιά της και την κινηματογραφική της καριέρα, υπήρξε μία από τους εφευρέτες της πρώτης μορφής των μεθόδων διασποράς φάσματος, βασικής τεχνολογίας για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες σήμερα.