Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου το εργοστάσιο της Piaggio, της ιταλικής εταιρείας που μέχρι τότε ασχολείτο με την κατασκευή μικρών πλοίων, είχε γεμίσει με μικρές ρόδες, με τις οποίες μεταφέρονταν πολυβόλα όπλα για τον πόλεμο. Οι ρόδες δεν είχαν πλέον κανένα σκοπό. Έτσι ο Ενρίκο Πιάτζιο είχε την ιδέα να δημιουργήσει μια από τις πιο γνωστές του είδους της μοτοσικλέτες μικρών κυβικών. Τη Vespa (σφήκα), η οποία παραμένει μέχρι σήμερα πόθος για πολλούς λάτρεις των δίκυκλων.

Αυτό το όνειρο είχε και η 32χρονη Ραφαέλλα Ιωάννου. Δεν είχε οδηγήσει ποτέ της μοτοσικλέτα, όμως, πάντα όταν αντίκριζε Vespa στον δρόμο της ή σε κάποια από τις πολλές περιδιαβάσεις με τη φωτογραφική ομάδα, της οποίας είναι μέλος, σταματούσε και τη φωτογράφιζε. Το ίδιο σκηνικό έζησε και πριν από δύο χρόνια, όταν σε μια εξόρμηση με τη φωτογραφική ομάδα σε ένα ορεινό χωριό της Κύπρου αντίκρισε μια vespa, σταμάτησε να την τραβήξει κάποιες φωτογραφίες και τότε ο δάσκαλός της τής είπε πως, εάν της αρέσουν τόσο πολύ, είχε ο ίδιος μια που διέθετε προς πώληση και πως εάν την ενδιέφερε μπορούσε να την αποκτήσει.

Μέσα σε μια βδομάδα κανονίστηκαν όλα. Με λίγα μαθήματα οδήγησης, η Ραφαέλλα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και η vespa έγινε πλέον το μέσο μετακίνησης στην καθημερινότητά της, αλλά και στις εξορμήσεις της. Παρά τις περιφρονήσεις του περίγυρού της, μιας και είναι μικρός ο αριθμός των γυναικών που οδηγούν δίκυκλα στη χώρα μας σε σύγκριση με τους άνδρες οδηγούς, συνεχίζει ακάθεκτη με σκοπό να επισκεφθεί με αυτήν όσες πιο πολλές περιοχές της Κύπρου μπορεί.

«Δυστυχώς, οι γυναίκες που οδηγούμε μοτοσικλέτα στην Κύπρο είμαστε μειοψηφία. Αυτό πιστεύω πως παρατηρείται γιατί ζούμε σε μια πιο κλειστή κοινωνία απ' ό,τι στις υπόλοιπες χώρες και στα αυτιά κάποιων, γυναίκα και μοτοσυκλέτα δεν πάνε μαζί. Μπορώ να πω ότι βίωσα διαφορετικές συμπεριφορές από ανθρώπους όταν μαθαίνουν ότι οδηγώ μοτοσικλέτα. Από κάποιους εξέλαβα θαυμασμό, άλλοι ήταν επιφυλακτικοί, ενώ κάποιοι μιλούν ή ακόμη συμπεριφέρονται υποτιμητικά προς τις γυναίκες οδηγούς μοτοσικλέτας. Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το βλέμμα πολλών μόλις αφαιρέσω το κράνος και δουν ότι είμαι γυναίκα, καθώς επίσης και το γεγονός πως δεν έγινα αποδεκτή από ομάδα μοτοσικλετιστών επειδή είμαι γυναίκα!», εξιστορεί η Ραφαέλλα.

Τον πρώτο της προορισμό με τη Vespa στο χωριό Φικάρδου θα τον θυμάται για πάντα, αφού ήταν η στιγμή που ένιωσε πιο ελεύθερη από ποτέ. Από όσα σημεία και περιοχές της Κύπρου έχει επισκεφθεί μέχρι σήμερα, αγαπημένος της προορισμός ήταν η περιοχή ο Γκρεμός της Πελλής, που βρίσκεται στον δρόμο μεταξύ Κύκκου και Σταυρού της Ψώκας στην ορεινή Λευκωσία.

Πέραν αυτών, με τη vespa της έχει ταξιδέψει στη Λάρνακα, αλλά και σε άλλα μικρά και γραφικά χωριά της επαρχίας Λευκωσίας όπως τα Πέρα Ορεινής, το Πολιτικό, το Φιλάνι, το Φικάρδου, το Γούρρι, ο Κάμπος της Τσακκίστρας, ο Κύκκος κ.ά., ενώ μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο η χάρη της έφτασε μέχρι την Ελλάδα, όπου ταξίδεψε για την 25η χειμερινή πανελλήνια συνάντηση Vespa, όπου γνωρίστηκε με το περιβάλλον των φίλων βεσποτών της χώρας και βραβεύτηκε για τη συμμετοχή της. «Αυτήν την πρώτη φορά, δεν πήρα την Vespa μου μαζί μου, αλλά στόχος είναι στην επόμενη να είμαι σε θέση να ταξιδέψω μαζί της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης».

Το όνειρο της Ραφαέλλας είναι, από εδώ και πέρα να αρχίσει να ταξιδεύει με τη μοτοσικλέτα της όπου ταξιδεύει και το μυαλό της, αφού πρώτα βέβαια αποκτήσει μια vespa μεγαλύτερη σε κυβικά. «Την πορεία μου την σκέφτομαι μέχρι εκεί που με οδηγούν τα όνειρά μου και οι στόχοι μου», μάς λέει και εμείς της ευχόμαστε ακόμη μεγαλύτερα και πιο μακρινά ταξίδια.