Ησαΐα, χόρευε
Και σε αυτό το σημείο, ένα πράγμα θα πω. Βασικά όχι εγώ, μια πιο πονηρεμένη από ’μένα όμως θα έλεγε ότι ο Ησαΐας, ο Μητροπολίτης, ο γνωστός, όχι μόνο γνώριζε για όλα εξ αρχής, αλλά είχε και αυτός μερίδιο από το μεγάλο αυτό ριφιφί και μόλις κατάλαβε ότι βρόμισε πολύ το πράμα και θα ξεσπούσε, είπε να εγκαταλείψει πρώτος το πλοίο ή μόλις αποφάσισαν να τον αφήσουν εκτός του πάρτι. Τώρα απλώς το ένα χαστούκι διαδέχεται το άλλο, καθώς ένας εκ των δύο μοναχών που εμπλέκονται στην υπόθεση, κατήγγειλε την απαγωγή και την παράνομη κράτησή του από τον Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής και αναφέρει πως ασκήθηκε εναντίον του σωματική βία. Μη νομίζετε ότι τελειώσαμε, δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Ησαΐας κατέθετε επί τρεις μέρες στην Αστυνομία για τα οικονομικά σκάνδαλα, ούτε ο γάμος στην Κανά να ήταν. Οπότε μην φύγετε, συντονιστείτε εδώ όπως θα λέγαμε αν ήταν να ρίξουμε διαφημίσεις.
Τα ριάλλια ριάλλια τζιαι πούντα - Απόψε κάνεις μπαμ
Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη, που λέει και η ταινία. Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Μηδαμινός έλεγχος, χρηματοκιβώτια, θαύματα, εισφορές, καταθέσεις, πιστοί απεγνωσμένοι για ελπίδα και άνθρωποι (του Θεού) που λούζουν σταυρούς με μύρο και παίζουν με ψυχές. Κάπου διάβασα ότι αυτό το σκάνδαλο σείει συθέμελα την εκκλησία. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Η εκκλησία της Κύπρου είναι ριζωμένη τόσο βαθιά στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου που κάτι τέτοιο είναι απλώς αδύνατον. Θα περάσει κι αυτό, όπως και τόσα άλλα. Και ο πόνος του ανθρώπου θα είναι πάντα το ευάλωτο σημείο του. Και θα υπάρχουν πάντα αυτοί που θα παραμονεύουν για να τον εκμεταλλευτούν.
Η πίστη είναι κάτι το προσωπικό – ή τουλάχιστον κατά την ταπεινή μου άποψη έτσι θα έπρεπε να είναι. Δεν θα έπρεπε να περιστρέφεται η εκπαίδευση γύρω από αυτήν ή οι νόμοι ενός κράτους ή η κοινωνική αποδοχή ανθρώπων με διαφορετικά πιστεύω ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δεν θα έπρεπε οι εκπρόσωποι της όποιας θρησκείας να κάνουν ό,τι θέλουν και να μη λογοδοτούν.
Δεν είναι θέμα χριστιανός, άθεος ή Μουσουλμάνος κ.λπ. Είναι ότι κάποιοι σέβονται τον ανθρώπινο πόνο, ενώ κάποιοι παίζουν με αυτόν και τον πουλούν ακριβά. Είναι ότι το μαύρο αυτό ράσο και οι χρυσοκέντητοι μανδύες αρκούν για να φιμώσουν άτομα που έπεσαν θύματα βιασμού (υπάρχουν μερικά τρανταχτά παραδείγματα και στην Κύπρο), παρενόχλησης και εξαπάτησης. Είναι η αρρωστημένη δύναμη που τους δίνεται απλόχερα, είναι το ποίμνιο που τα δέχεται όλα αυτά αγόγγυστα και που αυτήν τη δύναμη τη μεταλαμπαδεύουμε από γενιά σε γενιά.
Καλή συνέχεια.