«Μπαμπάς, Μαμμά, Παιδί, Οικογένεια. Φυσιολογικά Πράγματα». Εδώ και μερικούς μήνες μια γιγαντοαφίσα στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού προβάλλει το εν λόγω μήνυμα και, παρά τις δίκαιες αντιδράσεις που προκάλεσε η τοποθέτησή της, εξακολουθεί να υπάρχει, στοχοποιώντας εκείνες τις οικογένειες που δεν εντάσσονται στο καλούπι που οι εμπνευστές τής διαφήμισης βάφτισαν ως «φυσιολογικό» – λες και το τι είναι φυσιολογικό μπορεί να χωρέσει σε μερικές λέξεις που αραδιάστηκαν αυθαίρετα σε κοινή θέα. Πέραν, βέβαια, της ευθύνης που βαραίνει τους δημιουργούς της πινακίδας, αναρωτιέται κανείς πού βρίσκεται σε όλο αυτό η πολιτεία, η οποία (συνεχίζει να) επιτρέπει την παρουσία ενός τέτοιου μηνύματος που όχι μόνο στιγματίζει, αλλά και τροφοδοτεί φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού παιδιών που προέρχονται από άλλες μορφές οικογένειας.
Σήμερα, στη CITY δημοσιεύουμε την επιστολή μιας μητέρας, η οποία απέκτησε παιδί μέσω δωρεάς σπέρματος και της οποίας η οικογένεια δεν εντάσσεται στο «φυσιολογικό πλαίσιο» που οι δημιουργοί της αφίσας θέλησαν να μάς επιβάλουν ως θέσφατο. Γιατί προφανώς οι ίδιοι μπορεί να είχαν στο μυαλό τους τις ομόφυλες οικογένειες όταν μιλούσαν για «φυσιολογικά πράγματα», αλλά ας τους πει κάποιος πως εκεί έξω ζουν (και) παιδιά όπως αυτό τής εν λόγως μητέρας, ορφανά παιδιά, παιδιά διαζευγμένων γονέων ή παιδιά σε ιδρύματα και αυτά είναι εξίσου «φυσιολογικά» με όλα τα υπόλοιπα.