Ακριβώς δυο μήνες πριν τις βουλευτικές του Μαΐου, κι ενώ όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές δουλεύουν πυρετωδώς για τα άτομά τους ή/και για το κόμμα, κάνοντας συγκεντρώσεις, λαμβάνοντας μέρος σε συζητήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ, αναρτώντας αφίσες στους δρόμους, αναλύοντας δημοσκοπήσεις, ποστάροντας στο facebok, βγάζοντας λόγους σε συλλόγους και καφενεία και κυρίως, προβάλλοντας τις θέσεις τους, εμείς αλήθεια αναρωτιόμαστε και προβληματιζόμαστε κατά πόσο θα αλλάξει κάτι και τι από τον ερχόμενο Μάιο.

Τι πραγματικά θέλουμε να αλλάξει; Τι θα βάζαμε εμείς ως προτεραιότητα παρατηρώντας την κοινωνία μας;

Ή για να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν εκλεγόσουν βουλευτής;

Αυτό είναι το ερώτημα που θέσαμε σε 30 άτομα και αυτές είναι οι απαντήσεις που πήραμε.

Κάποιες είναι σύντομες και περιεκτικές, άλλες πιο μεγάλες και με επιχειρήματα, όλες όμως μαζί φτιάχνουν το προφίλ του Κύπριου ψηφοφόρου, αυτού που στις 22 Μαΐου καλείται να ψηφίσει, έχοντας πολλές απαιτήσεις.

 

Από την ομάδα της City Free Press



 

Μαριλένα, 22, φοιτήτρια ιατρικής

«Θα βελτίωνα τους δρόμους της Κύπρου και θα επένδυα στον τουριστικό τομέα, ο οποίος υστερεί σε σχέση με άλλες χώρες»

 

 

Γρηγορία, 26, αρχαιολόγος

 «Θα φρόντιζα άμεσα για τη διατήρηση, διάδοση και έρευνα του πολιτισμού και του αρχαιολογικού μας πλούτου»

 

 

Σκεύος Πολυκάρπου, 30, ηθοποιός και επιχειρηματίας

 «Θα στήριζα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ούτος ώστε να μειωθεί ή ανεργία»

 

 

Λευτέρης Μοσχοβίας, 41, τραγουδιστής / μουσικός / σύνθετης / leader at Tat-Tnabar Group

«Καταρχάς δεν θέλω ούτε βουλευτής, ούτε πολιτικός να γίνω, αφού όταν ένα μήλο σκληρό και ωραίο το βάλεις μέσα στα σάπια, θα σαπίσει και αυτό. Η διαφθορά είναι πολλή. Αν εκλεγόμουν βουλευτής σε ένα νησί όπως το δικό μου, το οποίο είναι μαγικό, τουριστικό και στοργικό, θα έκανα το παν βάση της τέχνης μου, δηλαδή της μουσικής και του θεάτρου για να έφερνα τουρισμό στην Κύπρο. Επίσης, θα πρότεινα να μην κατεδαφίζουν τα παλιά κτήρια, αλλά να αναπαλαιώνονται, θα κρατούσα τις παραλίες αγνές χωρίς να δίνονται άδειες για ξενοδοχεία. Αλλά στο τέλος το μόνο που θα κατάφερνα είναι να χαλάσω την υγεία μου γιατί η οκκά εν τετρακόσια»

 

 

Στέφανη, 22, φοιτήτρια οδοντιατρικής

 «Θα επέμενα να επιστραφούν τα λεφτά από τις μίζες και να καταδικάζονταν οι ένοχοι»

 

 

Χρήστος, 29, ραδιοφωνικός παραγωγός

 «Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1000 ευρώ. Θεωρώ απαράδεκτο να αμείβονται κάποιοι με 400-500 ευρώ από τη στιγμή που η ζωή είναι τόσο ακριβή»

 

 

Χάρης, 26, ιδιοκτήτης καταστήματος

 «Θα πεζοδρομούσα όλο το κέντρο της Λευκωσίας»

 

 

Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης, 75, συγγραφέας/δημοσιογράφος

«Θα ζητούσα να εφαρμοστεί πάραυτα και αμελλητί το πόθεν έσχες και να ανοίξουν όλοι οι φάκελοι των αγορών οπλικών συστημάτων της εθνικής φρουράς από το 1974 και μετά»

 

 

Κλειώ Ξήχειλου, 31, εκπαιδευτικός

«Δευτέρα 23 Μαΐου 2016, μέρα που η κυπριακή διάλεκτος μπαίνει στα σχολεία πανηγυρικά γιατί αυτό ακριβώς θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνω σε περίπτωση που εκλεγόμουν ποτέ βουλευτής. Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα αφορούσε την αξιοποίηση της κυπριακής διαλέκτου, έτσι ώστε να υιοθετήσουμε όλοι μια υγιή στάση απέναντι στην κυπριακή διάλεκτο. Είναι καιρός πια να δοθεί ένα τέλος στην αμηχανία που επικρατεί αναφορικά με τη χρήση της κυπριακής διαλέκτου στον τρόπο διδασκαλίας. Η απενοχοποίηση της χρήσης της κυπριακής διαλέκτου θα βοηθήσει τους μαθητές να εκφράζονται χωρίς ντροπή ενώ ταυτόχρονα θα λειτουργήσει και ως εφαλτήριο για την καλύτερη εκμάθηση της νεοελληνικής γλώσσας. Κατ’ επέκταση θα αρθεί η αδικία που θέλει τη διάλεκτο να εξορίζεται από σχεδόν το σύνολο των εγχώριων ΜΜΕ και να χρησιμοποιείται μόνο σε εκπομπές όπου διακωμωδείται και ταυτίζεται κατά κύριο λόγο με «χωρκατιλίκια» και «τοππουζοκυπραιους». Η κυπριακή διάλεκτος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, είναι η κληρονομιά αυτού του τόπου και πρέπει να την κρατήσουμε ζωντανή. Μιλάτε κυπριακά άφοα!»

 

 

Μόνικα, 26, δημοσιογράφος

«Εάν εκλεγόμουν βουλευτής το πρώτο που θα φρόντιζα θα ήταν η ρύθμιση νομοσχεδίων υπέρ των ευπαθών ομάδων. Το δεύτερο θα ήταν σχετικά με το όριο ηλικίας στον τομέα οδήγησης αφού θεωρώ τραγικό το γεγονός ό,τι ηλικιωμένοι συμπολίτες οδηγούν, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα πολλά θανατηφόρα ατυχήματα και τέλος θα προωθούσα νομοθεσία για 24ωρη επίβλεψη στους δρόμους, με ελέγχους για αλκοόλ και ταχύτητα»

 

 

Νίκος Σπινθάκης, 39, επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης ταβέρνας και μπαρ

«Θα ζητούσα νομοσχέδιο για πιο αυστηρές ποινές σε αυτούς που βασανίζουν-σκοτώνουν ζώα. Επίσης, θα μείωνα το μισθό των βουλευτών γιατί τον βρίσκω υπερβολικά προκλητικό. Το 50% του μισθού μου κάθε μήνα, θα τον έδινα σε άπορες οικογένειες»

 

 

Κατερίνα, 26, άνεργη

«Θα πρότεινα νέους τρόπους διδασκαλίας».

 

 

Σοφία, 21, φοιτήτρια Ιατρικής

«Θα μείωνα τους μισθούς των στρατιωτικών κι από άλλα υψηλόβαθμα στελέχη. Θα προσπαθούσα να αυξήσω τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, για να μην υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ μισθών. Στη συνέχεια θα προσπαθούσα να βρω νέες ιδέες για τον τομέα της υγείας και εκπαίδευσης»

 

 

Γεωργία, 21, φοιτήτρια

«Ανάπτυξη των πόλεων της Κύπρου»

 

 

Βαλεντίνος Δημητρίου, 28, animator & mentalist

«Θα κατέθετα πρόταση για μείωση των μισθών των βουλευτών συμπεριλαμβανομένου και εμένα, γιατί κάτι τέτοιο πιστεύω ότι θα εξισορροπούσε την αόρατη αυτή πολιτική κλίμακα που επικρατεί. Σκοπός μιας τέτοιας κίνησης θα ήταν για να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου. Εξάλλου, ας μη κοροϊδευόμαστε, η έννοια της δημοκρατίας σήμερα νοσεί στον υπέρτατο βαθμό και γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό προωθούνται τα προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα του καθενός χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ σε όλους. Δεύτερον και σημαντικότερο, θα υπέβαλλα προτάσεις για αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος στην Κύπρο, ειδικά στους τομείς των επιστημών, των τεχνών γιατί το υφιστάμενο σύστημα παιδείας κατά τη γνώμη μου έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σκοτώνει τη δημιουργικότητα και την φαντασία των παιδιών, και κατ’ επέκταση των μελλοντικών πολιτών»

 

 

Μίνα Χρυσάνθου, 24, δημοσιογράφος

«Θα επένδυα στο σύστημα υγείας, το οποίο δεν είναι πολύ καλό στη χώρα μας. Μετά, θα επικεντρωνόμουν στην παιδεία, καθώς τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του τόπου και πρέπει να επενδύσουμε σε αυτά, και, τρίτον, θα φρόντιζα τους ηλικιωμένους. Όλους αυτούς δηλαδή που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να μας μεγαλώσουν και να μπορούμε να βρούμε εμείς την Κύπρο του σήμερα, και τώρα έχουν ανάγκη από τη δική μας υποστήριξη και φροντίδα. Άρα υγεία, παιδεία και ηλικιωμένοι»

 

 

Δήμητρα, 16, μαθήτρια

«Θα πήγαινα κομμωτήριο»

 

 

Ελένη, 26, γραμματέας

«Θα κανόνιζα δουλειά σε όλους τους φίλους και συγγενείς μου»

 

 

Λάζαρος Μαύρος, 63, δημοσιογράφος

«Δεν θα εκλεγόμουν ποτέ βουλευτής»

 

 

Άννα, 23, δημοσιογράφος

«Θα έκανα ριζικές-καινοτόμες αλλαγές σε όλους τομείς που νοσούν και η Κυβέρνηση αδιαφορεί! Ένα καλύτερο αύριο για να μπορούν οι συμπολίτες μου να ζουν με ασφάλεια και ευημερία»

 

 

Λούης Πατσαλίδης, 35, παρουσιαστής

«Θα πήγαινα διακοπές όπως κάνουν όλοι οι βουλευτές 5 χρόνια»

 

 

Αλβίνος Βασιλειάδης, 50, εκπαιδευτικός

«Θα ήθελα να μπει η βάση για την διαχρονική παρουσία της περιοχής που ζω στην διακυβέρνηση του τόπου.

Δεν γίνεται να υπάρχει επαρχία για μια περιοχή που είναι ουσιαστικά εξολοκλήρου υπό κατοχή, όπως η Κερύνεια, ενώ μια περιοχή που δίνει την δική της μάχη κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες εδώ και 56 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως είναι η ορεινή Κύπρος, και που απλά γεννά εσωτερικούς πρόσφυγες, να μένει εκτός των κέντρων εξουσίας.

Αριθμητικά δεν «συμφέρουμε» σε κανένα να μας υποστηρίξει μια και οι λιγοστές ψήφοι που βρίσκονται κατακερματισμένοι κομματικά και ανά επαρχία, δεν έχουν ουσιαστικά καμία επιρροή σε κανένα κέντρο αποφάσεων. Η εγκατάλειψη των πλείστων χωριών από τους νέους και τις οικογένειες έχει αποδυναμώσει την επιρροή που μπορεί να ασκήσει στην κυβέρνηση το κάθε χωριό ξεχωριστά. «Οι πέντε ψώρηδες» που ζουν στα βουνά, όπως δήλωσε υπουργός της Κυβέρνησης, πρέπει να μπορούν να αντιπροσωπεύονται στη βουλή και να ρυθμίζουν μόνοι τους τα του οίκου τους και όχι απλά να είναι πάντα ο φτωχός συγγενής του ποιο κοντινού αστικού κέντρου.

Τα χωριά των ορεινών περιοχών έχουν κοινά προβλήματα και κοινούς στόχους, που δεν τους χωρίζουν επαρχιακά σύνορα, τα οποία ουσιαστικά είναι επίπλαστα. Η Πιτσιλιά δεν γίνεται να είναι μοιρασμένη σε τρεις επαρχίες μια και ο χαρακτήρας της περιοχής, ο τρόπος διαβίωσης και η ιστορία της είναι κοινά... [διάβασε το υπόλοιπο ΕΔΩ]».

 

 

Άντυ Παναγιώτου, 33, ραδιοφωνικός παραγωγός

«Οι νομοθεσίες της χώρας χρίζουν άμεσης εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού. Εάν βρισκόμουν στην καρέκλα του βουλευτή για μία ημέρα, θα μελετούσα τους υφιστάμενους νόμους και θα προχωρούσα σε αλλεπάλληλες προτάσεις τροποποιήσεων, έχοντας κατά νου το ευρύτερο καλό αλλά πρωτίστως τον ανθρώπινο παράγοντα. Η βουλή χρειάζεται restart και ολική επαναφορά στο 2016. Ίσως και λίγο πιο μπροστά...»

 

 

Μάριος Αδάμου, 26, δημοσιογράφος

«Πολλά και διάφορα. Αλλά με αφορμή την επ’ αόριστον απεργία των νοσηλευτών, θα προωθούσα πρόταση νόμου για αναγνώριση της πανεπιστημιακής τους κατάρτισης. Είναι κρίμα κι άδικο να μην αναγνωρίζεται αυτή τους η ιδιότητα»

 

 

Φρόσω Ηλιάδου, 30, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας

«Θα ήθελα να ενημερωθώ λεπτομερώς για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι μεγαλύτεροι, έτσι ώστε να πάρουμε δραστικά μέτρα»

 

 

Μάρλεν Σοφοκλέους, 33, PR Account Executive

«Θα προσπαθούσα να δημιουργήσω καινούργιους πόρους εργασίας, ή καινούργιους κλάδους εργασίας, έτσι ώστε οι νέοι να μην αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την Κύπρο για να δουλέψουν στο τομέα που έχουν σπουδάσει»

 

 

Γιώργος Κωνσταντίνου, Πρόεδρος Συνδέσμου Προστασίας Φυσικής Κληρονομιάς και Βιοποικιλότητας της Κύπρου

«Δεν θα ήθελα να ήμουν σε αυτήν την προσβλητική και άθλια θέση, αλλά και να ήμουν δεν θα έκανα τίποτα, διότι όλα είναι μάταια σε αυτόν τον κόσμο. Οι ηλίθιοι και οι απατεώνες έχουν κακαδιάσει και  εκτοπίζουν τους έξυπνους και παραγωγικούς, τίμιους ανθρώπους. Ο τόπος μας έχει καταστραφεί και δεν υπάρχει καμιά ελπίδα πλέον. Έχω 15 χρόνια να ψηφίσω και δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ ξανά. Εμένα προσωπικά με έχουν διαλύσει»

 

 

Chris Blenda, 36, εισοδηματίας

«1. Κρίση κατάχρηση δημοσίου χρήματος: Όλοι όσοι έχουν βάλει το χεράκι τους σε αυτό το θέμα, κατάσχεση περιουσίας και φυλακή.

2. Νόμοι: Δεν γίνεται το 2016 να ζούμε κάτω από νόμους του 1970 και ίσως και πιο παλιούς. Οι νόμοι κάθε 4 με 5 χρόνια πρέπει να αλλάζουν και να ανανεώνονται και να είναι συμβατοί με τη σημερινή κοινωνίας και τα προβλήματα αυτής.

3. Βουλευτές, Πολιτικοί: Μυώσεις μισθών μέχρι και 60%. Πολιτική εισφορά στο κράτος και τους πολίτες αυτού. Δεν θα χρησιμοποιούμε την ιδεολογία και την αμπαλατοσίνη του κάθε ενός για να κάθετε σε μια καρέκλα χωρίς να προσφέρει. Επίσης χρειαζόμαστε νεαρούς μέσα στη βουλή. Δεν γίνεται να ζούμε κάτω από τα μυαλά ηλικιωμένων, ποιοι εκπροσωπούν τη νεολαία;

4. Δημόσιος Τομέας: Πλήρες έλεγχος σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες από εξωτερικούς και ιδιωτικούς παράγοντες. Αναθεώρηση όλου του ανθρώπινου δυναμικού, σταθερός μισθός βάση ειδικότητας και όχι κλίμακας.

5. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψή: Κέντρα υγείας αναλόγως κόσμου σε κάθε πόλη με ιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Τα νοσοκομεία θα είναι μόνο για επείγοντα περιστατικά και εγχειρίσεις. Δεν είναι δυνατόν να βασίζεται όλη η Λευκωσία σ’ ένα νοσοκομείο, γι’ αυτό δεν πάω ποτέ.

6. Φαρμακευτική περίθαλψη: Συνεργασία κράτους με τα φαρμακεία για εξυπηρέτηση του κόσμου. Να μην παίρνουμε φάρμακα από τα νοσοκομεία, αλλά να προμηθευόμαστε από τα φαρμακεία.

7. Τουριστική και νυχτερινή ανάπτυξη: Ζούμε ολόχρονα σε ένα νησί που σχεδόν για 6 με 7 μήνες έχουμε καλοκαίρι και ο τουρισμός μας στην ουσία, διαρκεί μόνο 2-3 μήνες. Αυτοί που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι, έχουν καταλάβει ότι ζούμε σε νησί και πρέπει να προσφέρουμε ψυχαγωγία και διασκέδαση;»

 

 

Γιάννης, 27, λογιστής

«Πολλά θα ήθελα να κάνω, αλλά για εμένα αυτή τη στιγμή έχει προτεραιότητα η θέσπιση αυστηρότερων ποινών και νομοθεσιών, όσων αφορά παιδεραστές, βιαστές, αλλά και σε όσους βασανίζουν ή κακοποιούν τα ζώα. Αυτός θα ήταν ο πρώτος μου στόχος, ως εκπρόσωπος του κοινοβουλίου»

 

 

Τερέζα, 30, ιδιωτική υπάλληλος

«Προσωπικά, ένας τομέας που θεωρώ πώς νοσεί είναι ο εκπαιδευτικός και πολύ περισσότερο η ειδική εκπαίδευση. Θεωρώ ανεπίτρεπτο να έχουμε παιδιά στα σχολεία μας που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν με τη βοήθεια ενός λογοθεραπευτή ή μιας ειδικής δασκάλας και να μην μπορεί ένα δημόσιο σχολείο να τους την προσφέρει. Είναι λυπηρό»

 

Υ.Γ. Αν οποιοσδήποτε από τους πιο πάνω υποψήφιους σε εκφράζει, αν τελοσπάντων διάβασες κάποιες απόψεις που είναι κοντά στις δικές σου… #ΒουραΓραφτου (στους εκλογικούς καταλόγους), όπως χαρακτηριστικά μας προτρέπει να κάνουμε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. Έστω κι αν κανένας από τους 30 πιο πάνω δεν είναι υποψήφιος φέτος τον Μάιο, που ξέρεις, ίσως στο μέλλον να σου δοθεί η ευκαιρία να του/τους δώσεις την ψήφο σου.