Το «Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν πήγε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών φορτισμένο με εξωκινηματογραφική ένταση: εκπροσωπώντας την Τουρκία που περνά την πιο ταραγμένη περίοδό της στην πρόσφατη ιστορία, η ταινία επιπλέον προβλήθηκε την ημέρα, ακριβώς, που τα νέα για το πολύνεκρο δυστύχημα στο ορυχείο Σόμα έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Μέσα σ’ αυτήν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, ο Τσεϊλάν και οι συνεργάτες και ηθοποιοί του, κράτησαν μια σοβαρή στάση, φορώντας πένθος και κρατώντας, στο photo call τους, καρτέλες με το hashtag SOMA, αλλά προσπάθησαν, ταυτόχρονα, να μείνουν εντός θέματος, μιλώντας όχι για πολιτική, αλλά για την ταινία και το σινεμά.
Μέσα σ’ αυτήν την επίμονη προσπάθεια, ο Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν φάνηκε τόσο… αποφασισμένος να απόσχει από την επικαιρότητα που, τελικά, η συνέντευξη Τύπου του έμοιασε σχεδόν αμήχανη.
Μιλώντας πάντως για τη σημερινή Τουρκία είπε: «Στην ταινία μου δεν αναφέρομαι στην παρούσα πολιτική κατάσταση στην Τουρκία. Η ταινία γυρίστηκε πριν τα γεγονότα του Ιουνίου. Δεν πιστεύω ότι ένας σκηνοθέτης πρέπει ν’ αναφέρεται στη σύγχρονη πραγματικότητα μιας χώρας. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την παρούσα κατάσταση, θα το κάνω σε τρία χρόνια, αλλά όχι τώρα.
Ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας κι ό,τι συνέβη τα περασμένα χρόνια είναι εύκολο να εξηγηθεί αν αναλογιστεί κανείς την ανθρώπινη φύση. Αλλά θεωρώ ότι ένας σκηνοθέτης δεν πρέπει να σκέφτεται το παρόν, αλλά να βλέπει τα πράγματα με μια ευρύτερη οπτική. Νομίζω ότι το χρέος ενός σκηνοθέτη διαφέρει από εκείνο ενός δημοσιογράφου. Φυσικά οι σκηνοθέτες μπορεί να επιλέξουν να κάνουν τους δημοσιογράφους, αλλά για μένα ο σκηνοθέτης πρέπει να επικεντρώνεται περισσότερο στην ψυχή του θεατή.
Στην Ιαπωνία, όταν κάποιος πεθάνει σε μια διαμάχη, κάποιος από την Κυβέρνηση θα παραιτηθεί. Στην Τουρκία, κανείς δε θα παραιτηθεί σε μια τέτοια περίπτωση. Είναι θέμα διαφορετικής κουλτούρας.
Θεωρώ ότι δική μου επιτυχία είναι να δώσω στο κοινό ιδέες, να θρέψω τις ψυχές των θεατών, κι οι θεατές μπορεί να νιώσουν ντροπή για κάποια πράγματα κι αυτό θα είναι επιτυχία της ταινίας. Έτσι, πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να δουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση. Εμένα τουλάχιστον, οποιοσδήποτε άλλος τρόπος να κάνω ταινίες δε μου προσφέρει κίνητρο να δουλέψω.
Προσπαθώ να καταλάβω περισσότερο την ανθρώπινη ψυχή και πιστεύω ότι γνωρίζουμε λιγότερα για τον άνθρωπο και το πώς δρα πάνω στη Γη, απ’ ό,τι για τον Αρη!