Όλοι μιλάνε για μια νέα εποχή. Είναι το «πριν» που μας κατάστρεψε και το «μετά» που έστω κι αν ήρθε λίγο βίαια και λίγο απότομα, προσδοκούν πως μαζί του θα έρθει και η κάθαρση. Ή μάλλον, σχεδόν όλοι, αφού είναι και ορισμένοι που έχουν άλλη άποψη. «Δεν τέλειωσε η ιστορία, μην ακούτε τι λένε. Δεν είμαστε στο μετά. Είμαστε στο τώρα. Και μόνο εδώ αξίζει να είμαστε». Ξέροντας τον Φοίβο Δεληβοριά και τα τραγούδια του, μπορείς να καταλάβεις τι εννοεί. Απαντήσεις όμως θα βρεις και στη συνέντευξη που έγινε με αφορμή την εμφάνισή του στον «Φέγγαρο».

 

Παρόλο που στον Κάτω Δρυ έρχεστε για «Αρμένικη βίζιτα», εντούτοις θα κάτσετε μόνο για μιάμιση ώρα στη σκηνή του «Φέγγαρου». Η κοινή λογική λέει ότι θα παίξετε πιο ανεβαστικά τραγούδια. Καλά τα λέει; Θα κάνουμε πάρτι;

Ε, ναι. Θα έρθω με 4 σπουδαίους ανθρώπους, που χαίρονται και τη ζωή και το παίξιμο.

Θα ακούσουμε και καμιά Βουγιουκλάκη, κανένα Μπακιρτζή ή και Ημισκούμπρια; Γιατί επιλέγετε να βάζετε και τέτοια στο πρόγραμμά σας;

Μα ο Μπακιρτζής θα είναι και ο ίδιος εκεί -τι ωραία συγκυρία! Διαλέγω τραγούδια που θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ. Ανάλαφρα και παιχνιδιάρικα, συγκεκριμένα και ποιητικά μες στην κυριολεξία τους.

Πριν ανέβω στη σκηνή, πίνω, λέω περίεργες προσευχές, εξομολογούμαι σε αγνώστους, τρέμω σαν το ψάρι.

Ανεβαίνοντας στη σκηνή του «Φέγγαρου», ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε;

Θα γονατίσω και θα σας ζητήσω το χέρι.

Συνήθως τι κάνετε πριν ανεβείτε σε μια σκηνή;

Πίνω, λέω περίεργες προσευχές, εξομολογούμαι σε αγνώστους, τρέμω σαν το ψάρι.

Είναι κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της τέχνης και της δημιουργίας σας το οποίο σας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους τραγουδοποιούς στην Ελλάδα;

Ο καλός και ο κακός μου εαυτός, αυτό δηλαδή που μας κάνει όλους κάτι άλλο.

 

Τι κερδίζετε μέσα από την ενασχόλησή σας με το τραγούδι;

Πράγματα που είναι προορισμένα να χαθούν. Την παιδική ηλικία, τα πράγματα που έσπασαν, τις σχέσεις που δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν.

Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή στην καλλιτεχνική σας πορεία;

Η στιγμή που πρωτοανέβηκα στη σκηνή, στο Παλλάς, στη μεγάλη συναυλία του «Σείριου» του Χατζιδάκι, τέλη του ’89, 16 χρονών. Εκεί, η μουσική έγινε για μένα πια η καινούργια επαφή με τους άλλους.

Στην Inner Ear με κρατά η αρχοντιά και η ελευθερία των επιλογών τους. Κάνουν ωραίους δίσκους, σε μιαν εποχή που λίγοι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς, με το ίδιο πάθος που θα το έκαναν πριν 10 ή 20 χρόνια.

Και ποια είναι τα 5 πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή σας, με σειρά προτεραιότητας από το 1 ως το 5;

1. Η γνωριμία με την Ιόλη.

2. Η Βάσω.

3. Οι δικοί μου και οι φίλοι μου.

4. Η μουσική του Χατζιδάκι, όπως την γνώρισα.

5. Το ότι τα τραγούδια που γράφω, κάποιοι τα ακούν.

Απ’ ότι κατάλαβα, όταν δημιουργείτε «αποστασιοποιείστε» από τη ζωή; Πόσο εφικτό είναι να γίνει αυτό σήμερα, μετά και τον ερχομό της κόρης σας;

Ακόμα πιο εφικτό, θα έλεγε κανείς. Γιατί η ζωή, μέσα απ’ τα μάτια του παιδιού, είναι η ζωή από απόσταση. Γνωρίζοντας την κόρη μου, κοιτάω τα πράγματα συνέχεια από χαμηλά, με δέος.

 

Η ατμόσφαιρα στις συναυλίες του είναι πάντα υπέροχη [φωτογραφία: newspatrasso]

Τι σε μαθαίνει ένα μικρό παιδί;

Τη γλώσσα, πρώτα απ’ όλα. Τι σημαίνουν τελικά οι κουρασμένες λέξεις.

Να φανταστούμε ότι η όποια μελαγχολία του παρελθόντος, σε ότι αφορά στις δουλειές σας, θα συναντάται σε πιο πολύ ήπιο βαθμό στην επικείμενη σας δουλειά;

Η μελαγχολία είναι ωραίο πράγμα, δίνει βάθος, αρκεί να μην είναι αυτοσκοπός. Το ίδιο και το κέφι και η χαρά. Από μόνα τους δε λένε τίποτα.

Σήμερα, η εποχή δεν είναι ιδιαίτερα φιλική προς τα καινούργια τραγούδια. Παντού cover bands, παντού διασκευαστές, παντού λάτρεις ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος.

Πότε κυκλοφορεί ο δίσκος και τι ακριβώς περιλαμβάνει;

Ελπίζω να προλάβω τα Χριστούγεννα. Θα λέγεται «Καλλιθέα», που είναι το όνομα της γειτονιάς που μεγάλωσα. Θα περιέχει καινούργια τραγούδια, που θα χαιρετάνε μιαν ολόκληρη εποχή, μιαν ολόκληρη περιοχή που φεύγει.

Διάβασα κάπου για «Δίδυμους δίσκους». Ισχύει αυτό το project;

Ναι, μαζί με την «Καλλιθέα» θα κυκλοφορήσει το «Καλοριφέρ».Θα περιέχει παλιά μου τραγούδια, ιδωμένα σαν κάτι που έρχεται.

 

Παίζει unplugged το νέο του τραγούδι σε ένα μαγαζάκι με συλλεκτικά κόμικς [Ένα αλλιώτικο κλιπ με την υπογραφή του Bandrop]

Τι σας έκανε να πάτε στην εταιρία «Inner Ear»; Τι σας κρατάει εκεί;

Η αρχοντιά και η ελευθερία των επιλογών τους. Κάνουν ωραίους δίσκους, σε μιαν εποχή που λίγοι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς, με το ίδιο πάθος που θα το έκαναν πριν 10 ή 20 χρόνια. Η μόνη μου υποχρέωση απέναντί τους είναι να τους χαρίσω κάτι ωραίο.

Αν γράφατε σήμερα τον δίσκο «Χάλια», θα είχε, λέτε, την ίδια επιτυχία;

Δεν μπορώ να ξέρω και ούτε μ’ ενδιαφέρει και πολύ, να είμαι ειλικρινής. Τώρα μ’ ενδιαφέρει να εκφράσω άλλα πράγματα. Αλλά, όπως τότε, να το κάνω εκφράζοντας και τον εαυτό μου. Σήμερα, η εποχή δεν είναι ιδιαίτερα φιλική προς τα καινούργια τραγούδια. Παντού cover bands, παντού διασκευαστές, παντού λάτρεις ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος. Εγώ πιστεύω, πάλι, πως είναι εποχή που αξίζει να της γράψεις τα δικά της λόγια. Δεν τέλειωσε η ιστορία, μην ακούτε τι λένε. Δεν είμαστε στο μετά. Είμαστε στο τώρα. Και μόνο εδώ αξίζει να είμαστε.

O Φοίβος Δεληβοριάς θα παίξει στον Φέγγαρο, στον Κάτω Δρυ, τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ.

Cover photo: Bandrop