«Γίνονται αρκετά πράγματα που δεν είναι παιδικά αλλά παιδιάστικα -αυτά που θεωρούν ότι τα παιδιά είναι ένα άλλο είδος κατηγορίας ανθρώπων που πρέπει να τους λες “λα, λα, λα” για να χαίρονται».

«Ο Τεμπέλης Δράκος έχει οπαδούς από όλες τις ηλικίες. Από ανθρώπους που δεν έχουν πληγεί από τη σοβαροφάνεια και δεν έχουν σταματήσει να αναζητούν, να μαθαίνουν και να απορούν».

 

Μεγάλη ιστορία το παιδικό τραγούδι. Και παρόλο που το έδαφος είναι πρόσφορο, εντούτοις δεν είναι πολλοί συνθέτες-στιχουργοί που επιχειρούν να δημιουργήσουν σε αυτό το πλαίσιο.

Το γιατί νομίζω πως μπορεί να απαντηθεί μέσα από τις πιο πάνω ατάκες του συνθέτη Γιώργου Χατζηπιερή, δημιουργού του «Τεμπέλη Δράκου» (ΔΙΑΒΑΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ), αλλά και μέσα από τους δίσκους του, ή μέσα από δουλειές με παιδικά τραγούδια καλλιτεχνών όπως ο Κυπουργός και φυσικά το Χατζιδάκις.

Ότι είναι αληθινό μένει, λοιπόν.

Εξ ου 32 χρόνια μετά -το 1983-, θυμόμαστε ακόμα τη (φιλόλογο σήμερα στο επάγγελμα) Σαλώμη Χατζηνεοφύτου να ερμηνεύει με τσαχπινιά το διαχρονικό πλέον «Βαϊτσιβιτσέλλο».

Συγκεκριμένα, η 6χρονη τότε Σαλώμη κέρδισε το «Χρυσό Φλουρί» στον -παγκόσμιο τότε- παιδικό διαγωνισμό της RAI, τραγουδώντας με τσαχπινιά στην κυπριακή διάλεκτο αλλά και στα ιταλικά το τραγούδι «Η Αίγια εγέννησεν αυκόν (Βαϊτσιβιτσέλλο)».

Ένα τραγούδι με έξυπνο στίχο, που προφανώς είχε ποντάρει στο να εξιτάρει ακόμα περισσότερο την παιδική φαντασία, ένα τραγούδι με μια όμορφη και δουλεμένη μελωδία, ένα τραγούδι που μέχρι σήμερα κατέχει αναμφισβήτητα μια θέση στη λίστα με τα αγαπημένα παραδοσιακά της Κύπρου.

Για την ιστορία, αυτή ήταν και η μοναδική φορά που η Κύπρος κέρδισε ένα διεθνή μουσικό διαγωνισμό.