Χαρακτηρίστηκε ως το αρχαιότερο επάγγελμα, αφού άνθισε στους αρχαίους λαούς με ανεπτυγμένους πολιτισμούς, ενώ θεοποιήθηκε και έγινε αναπόσπαστο μέρος θρησκευτικών ιεροτελεστιών, σε κάποιες χώρες μάλιστα ταυτίστηκε με το αίσθημα της φιλοξενίας.

Το «Περιοδικό» κατεβαίνει στην περιοχή με τα «σπίτια» στην πρωτεύουσα 30 χρόνια πριν και καταγράφει τις ιστορίες γυναικών που ζουν και εργάζονται ως ιερόδουλες.

«Όταν τις επισκεφθήκαμε στο ‘σπίτι΄ τους και τους εξηγήσαμε το σκοπό της επίσκεψης μας, δέχθηκαν πρόθυμα να μας μιλήσουν. Ήταν σαν να μας περίμεναν, σαν να περίμεναν την ευκαιρία να εκφρασθούν, να πουν τον πόνο τους, το παράπονο, το δικό τους κατηγορώ». 

Οι ταρίφες, τα κολ γκερλς, οι ασθένειες και οι επιθέσεις από πελάτες, είναι μόνο μερικά από τα θέματα που θίγει το ρεπορτάζ, με τις πρωταγωνίστριες να αποκαλύπτουν όλες τις σκοτεινές και βρώμικες πλευρές του επαγγέλματος τους.

 

«Άρχισα αυτή τη δουλειά πριν από 26 χρόνια, με πίεση από τον ίδιο μου τον άντρα, λόγω οικονομικών προβλημάτων».

Αυτό το περιστατικό όμως δεν ήταν το μοναδικό, με πολλές από τις κοπέλες να κατέληξαν στο δρόμο μετά από πιέσεις συζύγων ή φίλων τους. Το μόνο που τις κρατούσε ζωντανές φλόγα της ελπίδας που σιγόκαιγε μέσα τους, πώς κάποιος θα έρθει να τις βγάλει κάποτε από τον βούρκο που είχαν πέσει.

Τα Κολ Γκερλς η μόδα της εποχής

Αλλιώς οι «κρυφές». Γυναίκες που επιλέγουν να δουλεύουν μόνες τους, γυρνώντας την πλάτη σε καμπαρέ και πορνεία. Ενοικιάζουν ένα διαμέρισμα φτηνό και εργάζονται με το τηλέφωνο. Η διαφήμιση γίνεται από στόμα σε στόμα, και η πελατεία μεγαλώνει. Το κόστος 15 λίρες ταρίφα και ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη η τιμή ανεβαίνει.

«Τις προτιμούν οι άνδρες τις κρυφές, είναι πιο ασφαλές το να πηγαίνουν εκεί. Δεν κινδυνεύει να τους δει κανείς, όπως συμβαίνει στην Πλατεία Ηρώων στη Λεμεσό ή στη Σούτσου στη Λευκωσία».

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, οι κρυφές επιλέγονταν και για άλλους σκοπούς, πιο επιχειρηματικούς. Για παράδειγμα διάφορες εταιρείες που φιλοξενούσαν κόσμο από το εξωτερικό, κατέφευγαν στις κρυφές για να προσφέρουν ψυχαγωγία στους πελάτες τους.

 

Η νομοθεσία το επιτρέπει

Εντύπωση διαβάζοντας το ρεπορτάζ, προκαλεί και το γεγονός ότι η υφιστάμενη νομοθεσία απαγόρευε μόνο τις περιπτώσεις μαστροπείας, ενώ το να εκδίδεται μια γυναίκα επί πληρωμή θεωρείτο νόμιμο.

«Οποιαδήποτε γυναίκα το επιθυμεί, μπορεί να έχει σεξουαλικές σχέσεις με οποιοδήποτε, ακόμα και να πληρώνεται. Ο νόμος επεμβαίνει μόνο, όταν κάποιος τρίτος/η εκμεταλλεύεται την πόρνη, της παίρνει λεφτά ή την αναγκάζει, την βοηθά προς την πορνεία».

Έλλειψη όμως νομοθεσία υπήρχε και στα θέματα υγείας των γυναικών που εργάζονταν ως ιερόδουλες. Κανένας νόμος δεν επέβαλλε κοινό πλαίσιο στα θέματα υγείας των οίκων ανοχής. Όλα αφήνονταν στην πρωτοβουλία των ίδιων των γυναικών. 

 

Η εξομολόγηση μια ιερόδουλης