Πριν αρκετό καιρό ήρθε στα χέρια μας μια φωτογραφία, που απεικόνιζε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο φτιαγμένο αποκλειστικά από κούσπους, τοποθετημένο σε μια αυλή σπιτιού στο Μιτσερό.

Ψάχνοντας να βρούμε μια άκρη πίσω από την ιδιαίτερη αυτή κατασκευή, ανακαλύψαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία εξ αιτίας της οποίας δημιουργήθηκε το δέντρο από κούσπους.

Ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής της ευφάνταστης αυτής κατασκευής κος Ιάσωνας Κολοκοτρώνης, 76 ετών, είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού και για περισσότερα από 27 χρόνια εργαζόταν στο γνωστό μεταλλείο της περιοχής, με τους κούσπους να είναι στην ουσία μια προέκταση του ίδιου του, του σώματος.

«Από τους εργάτες του μεταλλείου της εποχής μου, εμείναμεν μόνο 2-3, οι άλλοι επεθάναν που πνευμοκονίαση και άλλες ασθένειες που τις συνθήκες εργασίας».

 

Η ιδέα για το δέντρο από κούσπους, όπως μας είπε ο κ. Ιάσωνας, του ήρθε πριν περίπου 6 χρόνια, όταν άγνωστοι έκλεβαν σχεδόν καθημερινά κούσπους από την αυλή του.

«Είχα έξω στην αυλή μου 750 κούσπους, τζιαι κάθε τόσο κάποιοι έρκουνταν τζιαι εκλέφκαν τους. Αποφάσισα πώς κάτι έπρεπε να κάμω για να τους γλυτώσω τζιαι εσκέφτηκα να του κολλήσω τζιαι να τους κάμω ένα δέντρο, δικής μου φαντασίας».

 

Χρειάστηκε περίπου 1.5 μήνας για να ολοκληρωθεί η κατασκευή με τους 350 κούσπους, την οποία έφτιαξε ο ίδιος ο κ. Ιάσωνας μόνος του. «Όταν το έκαμα, τζιαι είδα τι εφκήκε, ενθουσιάστηκα. Ήρτεν μου τζιαι η ιδέα να το βάψω, είχα πιάσει τις πογιές που τον φίλο μου τον Τσάππα, τζιαι τα εργαλεία, αλλά ώσπου να αρκέψω, ήρταν πάλε κάποιοι τζιαι εκλέψαν τα, τζιαι εμείναν ουλλα τζιαμέ».

Στη συλλογή του ο κ. Ιάσωνας διαθέτει εκτός από κούσπους και χαλκοπυρίτη, ο οποίος όταν βρέθηκε ήταν περίπου 10 τόνοι και για να τον μεταφέρουν τον έσπασαν και πήρε κι αυτός ένα κομμάτι, το οποίο έχει στολίσει κάτω από το δέντρο.

Όπως ενημερωθήκαμε, η κοινότητα Μιτσερού έχει προσεγγίσει αρκετές φορές τον κ. Ιάσωνα για να αγοράσει το δέντρο και να το βάλει στην πλατεία του χωριού, ως σημείο αναφοράς, ο ίδιος όμως προς το παρόν δεν επιθυμεί να το παραχωρήσει, αφού θέλε να το αφήσει προίκα, όπως λέει, στα παιδιά του.