Πώς θα σου φαινόταν, για παράδειγμα, αν στο νηπιαγωγείο του παιδιού σου, αντί για την κλασσική γυναίκα νηπιαγωγό, έβρισκες έναν άντρα;

Ή πως θα αντιδρούσες αν στην αίθουσα τοκετού, πέραν του γυναικολόγου-μαιευτήρα, βοηθούσε στη γέννα, πέραν από τις μαίες, και ένας άντρας μαιευτής;

Διαβάστε επίσης: «Δεν με προσλαμβάνουν γιατί είμαι άντρας μαιευτής»

Στερεότυπα που για χρόνια έβαζαν ταμπέλες σε επαγγέλματα, φαίνεται πώς σιγά-σιγά εξαλείφονται, με άντρες και γυναίκες να «εισβάλουν» σε γυναικοκρατούμενα και ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα-επαγγέλματα αντίστοιχα, σπάζοντας τα μέχρι πρότινος καλούπια.

Η CITY συνάντησε 4 άντρες που επέλεξαν να κάνουν επαγγέλματα «γυναικοκρατούμενα» και μίλησε μαζί τους για τις εμπειρίες τους, τον ρατσισμό, αλλά και την αποδοχή από την κοινωνία.

Αιμίλιος / 36 / Νηπιαγωγός

Αρχικά, σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα πώς ήταν κάτι το οποίο δεν με κάλυπτε. Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο, άρχισα να σκέφτομαι τι θέλω να κάνω -όχι τι δουλειά θα κάνω, αλλά γιατί ήρθα σε αυτό τον κόσμο.

Σκοπός μου ήταν και είναι, να περνάω καλά και να κάνω πράγματα τα οποία θα δίνουν νόημα στην ύπαρξη μου, στη ζωή μου.

Εδώ και 9 χρόνια εργάζομαι σε αγγλόφωνο ιδιωτικό με παιδιά ηλικίας 3,5 με 4,5 χρονών, ενώ παράλληλα είμαι εμψυχωτής σε παιδικά πάρτι.

Επέλεξα να ασχοληθώ με την προ-δημοτική εκπαίδευση γιατί θεωρώ τα πράγματα ποιο ανθρώπινα, ποιο αληθινά. Τα παιδιά εκεί είναι σαν πηλός και εσύ καλείσαι να τα πλάσεις, μακριά από τις στείρες γραμμές του δημοτικού ή του γυμνασίου. Υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία και ελευθερία.

Οι δικοί μου δεν είχαν κάποια αντίδραση ιδιαίτερη, και παρόλο που δεν θεωρούνται ανοιχτόμυαλοι, το δέχτηκαν πολύ θετικά. Στο πανεπιστήμιο ίσως προσέλκυα κάποια περίεργα βλέμματα, ίσως γιατί ήμουν και ο μοναδικός άντρας. Παρόλα αυτά δεν είχα αρνητική προσέγγιση, το αντίθετο μπορώ να πω.

Υπάρχει μια δυσπιστία, για το αν μπορεί ένας άντρας να καταφέρει να κουμαντάρει τόσο μικρά παιδιά, αλλά το αποτέλεσμα νομίζω είναι η καλύτερη απόδειξη.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στην αρχή κολλούσα λίγο όταν έλεγα τι σπουδάζω, όχι γιατί ντρεπόμουνα, αλλά γιατί δεν ήμουν και πολύ σίγουρος για το μετά. Πόσο αποδεχτός θα ήμουν επαγγελματικά, λόγω του ότι είμαι άντρας.

Διαψεύστηκα. Εδώ και 9 χρόνια εργάζομαι σε αγγλόφωνο ιδιωτικό με παιδιά ηλικίας 3,5 με 4,5 χρονών, ενώ παράλληλα είμαι εμψυχωτής σε παιδικά πάρτι.

Στο σχολείο έχουμε κόσμο από διάφορες χώρες και ίσως για αυτό δεν ένοιωσα ρατσισμό λόγω φύλου. Υπάρχει βέβαια μια δυσπιστία, για το αν μπορεί ένας άντρας να καταφέρει να κουμαντάρει τόσο μικρά παιδιά, αλλά το αποτέλεσμα νομίζω είναι η καλύτερη απόδειξη.

Συνήθως, δεν ακολουθώ την πεπατημένη, προτιμώ να αγγίζω θέματα που δεν συνηθίζονται. Θέλω τα παιδιά να έρθουν αντιμέτωπα με διάφορες προκλήσεις, να επιλύσουν εσωτερικές τους συγκρούσεις και να αντιμετωπίσουν φοβίες. Τα παιδιά θέλω να φεύγουν από εμένα με όμορφες εμπειρίες και στιγμές ευτυχίας, που θα επισκέπτονται με το μυαλό στο μέλλον όσο και να μεγαλώσουν.

Βαγγέλης / 36 / Μαιευτής

Από παιδί έβρισκα τη γέννηση και τον τοκετό κάτι μοναδικό, μαγικό. Από το δημοτικό, μάλιστα, θυμάμαι να λέω στους γονείς μου ότι θέλω να είμαι μέρος όλου αυτού, ότι θέλω να γίνω μαιευτής. Ακόμη και σήμερα πολλοί απορούν πώς επέλεξα αυτό το επάγγελμα, με την απάντηση να είναι πάντα η ίδια. Δεν μπορώ να φανταστώ να έκανα κάτι άλλο.

Εντούτοις στην αρχή ήταν περίεργα, ειδικά την περίοδο των σπουδών που ήμουν το μοναδικό αγόρι στο τμήμα, ένοιωθα κάπως παράξενα. Αυτό όμως πολύ γρήγορα άλλαξε και όλοι οι συμφοιτητές μου με αγκάλιασαν, χωρίς να νοιώσω ποτέ ούτε ρατσισμό, ούτε περιθωριοποίηση.

Στην αρχή, πολλοί πίστευαν ότι είμαι γυναικολόγος, αλλά μόλις τους εξηγούσα ότι είμαι μαιευτής, υπήρχε ένας ενθουσιασμός.

Βέβαια, κακοπροαίρετοι πάντα υπήρχαν. Βρέθηκαν άτομα που με ρωτούσαν με ύφος αν θα βρω δουλειά σ’ ένα τέτοιο επάγγελμα, τι θα κάνω εγώ με τόσες γυναίκες και άλλα τέτοια, όμως ποτέ δεν τα πήρα τοις μετρητοίς.

Είμαι στο χώρο εδώ και 13 χρόνια, περνώντας και από τον ιδιωτικό αλλά και από τον δημόσιο τομέα. Στην αρχή, πολλοί πίστευαν ότι είμαι γυναικολόγος, αλλά μόλις τους εξηγούσα ότι είμαι μαιευτής, υπήρχε ένας ενθουσιασμός.

Κάνω ένα επάγγελμα που αγαπώ και πιστεύω ότι είναι κρίμα να αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι, επειδή το επιβάλλει η κοινωνία. Άλλωστε, δεν θεωρώ ότι υπάρχουν αντρικά και γυναικεία επαγγέλματα. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, μπορείς να  το κάνεις καλά, όποιο και να είναι το αντικείμενο.

Αντιδράσεις ιδιαίτερες δεν είχα ποτέ την ώρα του τοκετού, εκτός από ζευγάρια μουσουλμανικής καταγωγής -το σεβόμαστε όμως και το χειριζόμαστε αναλόγως.

Χρίστος / 25 / Μαιευτής

Ανέκαθεν αγαπούσα τα μωρά και πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους. Οι σπουδές μου προσανατολίστηκαν στη νοσηλευτική αρχικά, ενώ στην πορεία, μέσω της πρακτικής που έκανα στο μαιευτικό του Μακάρειου, κατάλαβα ακριβώς τι ήμουν προορισμένος να κάνω. Ένοιωσα τόσο οικεία, τόσο άνετα που δεν υπήρχε περιθώριο για κάτι άλλο.

Μέσα από τη δουλειά μου και την προσήλωση μου, πέτυχα να κερδίσω το σεβασμό και την εκτίμηση τόσο των συναδέλφων μου, όσο και των καθηγητών μου, αποτρέποντας αρνητικούς σχολιασμούς.

Σίγουρα, αρκετοί παραξενεύτηκαν από την επιλογή μου και ακόμη αντιδρούν περίεργα όταν τους λέω τι κάνω, αλλά δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Αυτό το είχα και στη σχολή, όπου ήμουν ο μοναδικός άντρας, παρόλα αυτά όμως δεν πέρασα άσχημα. Αντίθετα, μέσα από τη δουλειά μου και την προσήλωση μου, πέτυχα να κερδίσω το σεβασμό και την εκτίμηση τόσο των συναδέλφων μου, όσο και των καθηγητών μου, αποτρέποντας αρνητικούς σχολιασμούς.

Η μοναδική φόρα που εντόπισα ρατσισμό λόγω φύλου, ήταν όταν ήμουν υποψήφιος για θέση σε ιδιωτικό νοσοκομείο, και ενώ πέρασα όλες τις διαδικασίες με άριστες επιδόσεις, εντούτοις οι γυναικολόγοι με απέρριψαν γιατί ήμουν άντρας. Δεν με πήρε όμως ποτέ από κάτω όλο αυτό, ενώ μου βγήκε σε καλό, αφού έκανα πολύ περισσότερη προσπάθεια και κατάφερα να πετύχω να αποκτήσω την εμπιστοσύνη τόσο των ασθενών, όσο και των προϊσταμένων μου στις επόμενες δουλειές μου, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το φύλο δεν σχετίζεται με το πόσο καλός είναι κάποιος στη δουλειά του.

Είναι πρόκληση ένας άντρας να εισβάλλει σε ένα χώρο που μέχρι χθες επικρατούσαν μόνο γυναίκες, όπως και το αντίθετο.

Κακά τα ψέματα είναι πρόκληση ένας άντρας να εισβάλλει σε ένα χώρο που μέχρι χθες επικρατούσαν μόνο γυναίκες, όπως και το αντίθετο. Αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο γιατί κάνω κάτι που αγαπώ και δυστυχώς λίγοι μπορούν να το πουν αυτό.

Χαράλαμπος / 25 / Νηπιαγωγός

Πάντα πίστευα ότι είχα καλή επικοινωνία με τα μικρά παιδιά, μου άρεσε να τα απασχολώ, να παίζουμε, να κάνουμε πράγματα και αυτός πιστεύω ήταν και ο βασικός λόγος που επέλεξα να σπουδάσω ως νηπιαγωγός.

Βέβαια, υπήρξαν και άτομα τα οποία δεν το πήραν καλά και παραξενεύτηκαν, αλλά δεν μου έκανε εντύπωση, αφού σε μια κοινωνία που υπάρχουν τόσο έντονα στερεότυπα είναι λογικό να υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις.

Διαφωνώ με απόψεις του τύπου ‘αυτά είναι γυναικείες δουλειές και ένας άντρας δεν μπορεί να τα κάνει’. Όταν αγαπάς κάτι πολύ, το κάνεις καλά ανεξαρτήτως φύλου.

Αυτό το βίωσα και την περίοδο των σπουδών μου, αφού ήμουν ο μοναδικός άντρας στο έτος μου και υπήρξαν περιπτώσεις που με αντιμετώπιζαν περίεργα, αλλά η μεγάλη μερίδα ήταν πολύ θετική απέναντι μου. Βέβαια, πέραν του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος, ο ρατσισμός υπάρχει και τον νοιώθεις, απλώς θεωρώ πώς εναπόκειται στον κάθε ένα ξεχωριστά πώς θα το διαχειριστεί για να μην τον καταβάλει.

Παρόλο που αυτή τη στιγμή, λόγω της ευρύτερης οικονομικής κατάστασης, δεν εργάζομαι στον κλάδο μου, όταν έκανα πρακτική η αντιμετώπιση από τους γονείς ήταν αρκετά θετική, κυρίως από τις μητέρες που εντυπωσιάζονταν όταν άκουγαν για άντρα νηπιαγωγό.

Πάντως, διαφωνώ με απόψεις του τύπου ‘αυτά είναι γυναικείες δουλειές και ένας άντρας δεν μπορεί να τα κάνει’. Όταν αγαπάς κάτι πολύ, το κάνεις καλά ανεξαρτήτως φύλου.