Ένας λόγος έξτρα να πάμε στον Φέγγαρο φέτος, όπου εμφανίζονται την πρώτη μέρα του φεστιβάλ.

Υπάρχουν πολλά ερωτικά τραγούδια που έκαναν τους ανθρώπους καλυτέρους και που βοήθησαν την αντίληψή μας για την κοινωνία περισσότερο από κάποια άλλα, που χαρακτηρίζονται πολιτικά.

Τα τραγούδια σου είναι αφηγηματικά κι εσύ έχεις χαρακτηριστεί ουκ ολίγες φορές παραμυθάς. Αλήθεια, πόσο κοντά στη ζωή είναι το παραμύθι;

Η αφήγηση είναι άλλος ένας δρόμος. Άλλοτε μπορεί να λειτουργήσει παρηγορητικά και άλλοτε αφυπνιστικά. Αγαπώ τα τραγούδια και για τους δυο λόγους και ακόμη περισσότερο αγαπώ τα τραγούδια που καταφέρνουν και τα δυο ταυτόχρονα. Υπάρχουν τραγούδια που τα αγάπησα για το συμβολισμό τους και άλλα για τον κυνισμό ή την ευθύτητά τους. Στο κάτω-κάτω τι σημασία έχει αν στ’ αλήθεια κάποιος Οδυσσέας ξεγέλασε κάποιον μονόφθαλμο ανθρωποφάγο... Αν καίγεται η ψυχή του αφηγητή για να φωτίσει έστω και αμυδρά κάποιο μονοπάτι, ας πει όσα παραμύθια θέλει. Κι αν αποκρύπτει ένα νανούρισμα τα βράχια κάτω απ’ τα πόδια κάποιου κουρασμένου σχοινοβάτη, ας ηχεί «στον αιώνα τον άπαντα».

 

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS / για Popaganda

 

Γράφοντας τραγούδια, ποια θέματα έχεις παρατηρήσει να σε απασχολούν περισσότερο τα τελευταία χρόνια;

Δεν υπάρχει μόνο μια κατηγορία θεμάτων. Πάντα έγραφα πράγματα που ξεκινούσαν απ’ αυτά που ζούσα. Δεν στοχεύω ποτέ σε μια θεματολογία. Πιστεύω ότι κάθε τραγούδι είναι πολιτική πράξη από μόνο του και ότι απ’ τον τρόπο που γράφουμε κάνουμε σαφές και το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Υπάρχουν πολλά ερωτικά τραγούδια που έκαναν τους ανθρώπους καλυτέρους και που βοήθησαν την αντίληψή μας για την κοινωνία περισσότερο από κάποια άλλα, που χαρακτηρίζονται πολιτικά. Πάντα σημασία έχει ο τρόπος και η αληθινή μας πρόθεση.

Στα φεστιβάλ συναντιούνται διάφοροι μουσικοί και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Πυκνώνει ο χρόνος με έναν άλλο τρόπο και βλέπεις και τον εαυτό σου καλύτερα δίπλα στους άλλους, κάπως πιο καθαρά.

Νιώθεις ό,τι όντως κάνεις σόλο πορεία μετά τα Σπαθιά; Εμείς πάντως, χαριτολογώντας θα λέγαμε πως, βλέποντας κι αυτό το B-Movies να σε ‘κατατρέχει’, δεν σε βλέπουμε ως σόλο καλλιτέχνη.

Η λέξη «κατατρέχει» νομίζω δηλώνει κάτι αρνητικό κι εγώ μόνο έτσι δεν αισθάνομαι όταν σκέφτομαι τους B-Movies. Παίζουμε μαζί πια δέκα χρόνια. Έχω μεγάλη εκτίμηση και θαυμασμό γι’ αυτούς τους μουσικούς και τους αγαπώ όλους σαν φίλους. Σίγουρα, φέτος κλείνει ένας μεγάλος κύκλος και ίσως αυτή να είναι και η τελευταία χρονιά που παίζουμε μαζί. Ζω τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα οπότε είναι πρακτικά όλο και πιο δύσκολο να συναντιόμαστε για να πειραματιστούμε. Αυτό είναι κάτι που μου λείπει τα τελευταία χρόνια.

 

Σου λείπει κάτι από την εποχή που παίζατε με τα Σπαθιά; Σου λείπει μήπως η ίδια η εποχή εκείνη;

Δεν νοσταλγώ ποτέ τις εποχές. Μου λείπουν καμιά φορά οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Φέτος κλείνει ένας μεγάλος κύκλος και ίσως αυτή να είναι και η τελευταία χρονιά που παίζουμε μαζί με τους B-Movies.

Τι το ωραίο έχει η φάση του να παίζεις σε ένα φεστιβάλ με πολλές άλλες μπάντες, όπως καλή ώρα ο «Φέγγαρος», σε σύγκριση με μια άλλη, «κανονική», καλοκαιρινή συναυλία;

Στα φεστιβάλ συναντιούνται διάφοροι μουσικοί και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Είναι σαν να πηγαίνεις στις συναυλίες τους σε μια νύχτα. Πυκνώνει ο χρόνος με έναν άλλο τρόπο και βλέπεις και τον εαυτό σου καλύτερα δίπλα στους άλλους, κάπως πιο καθαρά. Μοιραζόμαστε τον ίδιο ουρανό για μια βραδιά. Δεν είναι λίγο...

 

Φέγγαρος 2016

Παρασκευή 29 μέχρι Κυριακή 31 Ιουλίου

Κάτω Δρυς, επ. Λάρνακας.

Πληρ. 70007610 / www.fengaros.com

 

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS / για Popaganda