Με αυτό το κάπως ιδιαίτερο λεκτικό ξεκινά το ρεπορτάζ του ο δημοσιογράφος Simon Newton, το οποίο δημοσίευσε η ιστοσελίδα forces.tv τον περασμένο Μάιο. 

Εμείς το είδαμε πρόσφατα και μας έκανε εντύπωση η φρασεολογία που χρησιμοποιείται στο κείμενο, αλλά και το γεγονός πώς αποδίδει την υφιστάμενη κατάσταση του νησιού, σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. 

Το ρεπορτάζ καταπιάνεται με τα τουρκοκυπριακά οχήματα, που εγκαταλείφθηκαν σε ένα σημείο στην Επισκοπή Λεμεσού από το 1975, περίοδο που η Τουρκία μετέφερε τους Τουρκοκύπριους του νότιου τμήματος του νησιού, στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα.

 

Σας παραθέτουμε ολόκληρο το ρεπορτάζ σε ελεύθερη μετάφραση:

 

Το 1975, χιλιάδες Τουρκοκύπριοι μεταφέρθηκαν από τις ελεύθερες περιοχές στο κατεχόμενο βόρειο μέρος του νησιού, εγκαταλείποντας όλη τους τη ζωή, συμπεριλαμβανομένων και των αυτοκινήτων τους. Χιλιάδες αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, λεωφορεία και τρακτέρ, εγκαταλείφθηκαν μέσα στην περιοχή των Βρετανικών Κυρίαρχων Βάσεων στη Λεμεσό. Και έμειναν εκεί από τότε, σε ένα χωράφι στην Επισκοπή. 

Ένα ιδιαίτερο θέαμα - μια σκληρή υπενθύμιση. Το μέταλλο που σκουριάζει ξεχασμένο, σαν το νησί που σπαράζει τόσα χρόνια. Το οχήματα βρίσκονται σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης, αφού μια φωτιά το 1991 κατέστρεψε το 60% του συνόλου, πολλά όμως παραμένουν σε εκπληκτικά καλή κατάσταση. Οι Βρετανικές Βάσεις, ψάχνουν να βρουν τους ιδιοκτήτες τους και να τους τα επιστρέψουν πίσω.

 

Ο Ian Brayshaw, αξιωματικός των Βάσεων, ανέφερε σχετικά στην ιστοσελίδα forces.tv: «Θα προσπαθήσουμε να επαναπατρίσουμε όσα περισσότερα από αυτά τα οχήματα μπορούμε. Έχουμε τις λίστες με τους ιδιοκτήτες, έχουμε ανακοινώσεις στις ιστοσελίδες μας και σε τουρκοκυπριακές ιστοσελίδες και media. Ήδη μάλιστα είχαμε μικρή κινητικότητα από ενδιαφερόμενους».

 

Το να βρεις τους ιδιοκτήτες των οχημάτων, είναι δύσκολη αποστολή αφού πρέπει να φωτογραφίσεις το κάθε όχημα και να το καταγράψεις, πριν δημοσιεύσεις τις σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο, με την ελπίδα ότι κάποιος θα ενδιαφερθεί και θα το αναζητήσει. Για να παραδοθεί ένα όχημα, πρέπει αυτός που το αναζητά να αποδείξει με στοιχεία και έγγραφα, ότι κάποτε ανήκε σε αυτόν. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα ημερολόγιο, ένα κρατικό έγγραφο ή ακόμα και μια φωτογραφία από την εποχή. 

Το πέρασμα του χρόνου όμως και το γεγονός ότι πολλοί από τους Τουρκοκύπριους που έφυγαν τότε, έχουν σκορπιστεί σε όλο τον κόσμο, δυσκολεύει τα πράγμα και για να είμαστε ρεαλιστές τα περισσότερα από αυτά τα σκουριασμένα ερείπια δεν θα επαναπατριστούν, παρόλο που οι αρχές των Βρετανικών Βάσεων πιστεύουν πώς η δημοσιότητα θα βοηθήσει αρκετά.

 

Σχετικά με το τι θα γίνει με όσα οχήματα δεν επαναπατριστούν, ο Brayshaw εξηγεί: «Αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε, παρόλο που οι λεπτομέρειες δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί, είναι να ξηλώσουμε τα εξαρτήματα και τα μέταλλα, να τα πουλήσουμε και να κάνουμε ότι μπορούμε για να τα αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Όσα χρήματα μαζευτούν θα δοθούν σε Τουρκοκυπριακές κοινότητες που εδρεύουν στην Κύπρο».

 

Με τις διαπραγματεύσεις να συνεχίζονται μεταξύ της Ε/κ και Τ/κ πλευράς, το project των Βρετανικών Βάσεων αποτελεί ακόμη ένα σημάδι ότι τα πράγματα αλλάζουν στην Κύπρο και είναι μια καλή ευκαιρία για αυτά τα ιστορικά αντικείμενα να επιστραφούν πίσω στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.