Το περιστατικό αυτό συνέβη πριν από ένα δεκαήμερο.

Στο μεσοδιάστημα από τότε συνέβησαν πολλά: ο 35χρονος συνελήφθη από την Αστυνομία, νοσηλεύτηκε απ’ ό,τι διαβάζουμε για τρεις μέρες στο νοσοκομείο της Αθαλάσσας, αφέθηκε ελεύθερος, η Διεύθυνση του Σχολείου βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με τον Σύνδεσμο Γονέων και τη Σχολική Εφορεία για την ανάγκη δημιουργίας περίφραξης στους γύρω χώρους έτσι ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια όλων -όχι μόνο από την τυχόν «εισβολή» ενός ναρκομανούς-, και όλα αυτά ενώ εμείς οι γονείς συνεχίσαμε να παίρνουμε τα παιδιά μας κάθε πρωί στην τάξη, μη ξέροντας τι συμβαίνει… Π.χ. αν είναι ελεύθερος ο τύπος, αν στο σχολείο θα μπει ανά πάση στιγμή οποιοσδήποτε άλλος αφού η περίφραξη έχει «θέματα», αν τα παιδιά μας είναι ασφαλή, αν θα δεηθεί το Υπουργείο Παιδείας να «δει» το θέμα και πότε -επικοινωνήσαμε πριν μια βδομάδα με τις αρμόδιες Υπηρεσίες, επαναλαμβάνοντας ξανά σήμερα το τηλεφώνημα, χωρίς ακόμα να πάρουμε ακόμα απάντηση.

Ναι, είμαι γονέας παιδιού στο εν λόγω Δημοτικό. Και ναι, είμαι ενήμερος για το θέμα από την ώρα που συνέβη το περιστατικό. Το έμαθα μάλιστα αρχικά από το παιδί μου, καθώς το νέο κυκλοφόρησε γρήγορα μεταξύ τους στην αυλή. «Στην αυλή του σχολείου μας ήταν ένας κύριος με μαχαίρι…».

Αλήθεια, πώς αντιδράς όταν ακούσεις κάτι τέτοιο και μάλιστα από το στόμα ενός πιτσιρικιού; Με ψυχραιμία λέω εγώ.

Το εύκολο είναι να πανικοβληθείς και να διαλαλείς στο facebook ότι έγινε αυτό κι αυτό στο σχολείο. Όπως με αφέλεια έκαναν ορισμένοι.

Ο άλλος τρόπος αντίδρασης είναι να βάλεις τα δεδομένα κάτω και σε συνεργασία με το σχολείο, αν υπάρχει η προθυμία και η καλή διάθεση, να βρείτε μαζί μια λύση στο πρόβλημα. Θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να γράψω για το συμβάν από την πρώτη μέρα, προτίμησα όμως να βοηθήσω όσο μπορώ και με ουσιαστικό τρόπο. Αυτό συνηθίζω να κάνω σε όλες τις περιπτώσεις, έστω κι αν το θέμα δεν με επηρεάζει/αφορά άμεσα. Οπότε, συζητήσαμε στο σχολείο και αποφασίσαμε ο καθένας να δράσει αναλόγως, με ό,τι μέσα διαθέτουμε.

Οφείλω να πιστώσω τόσο τη Διευθύντρια του σχολείου, όσο και τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Γονέων αλλά και την Πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας οι οποίοι από την πρώτη στιγμή είδαν με τη δέουσα σοβαρότητα το θέμα και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να επιλυθεί το πρόβλημα άμεσα. Δυστυχώς, όμως, καλώς ή κακώς, τους πρόλαβε η ειδησεογραφία.

Ναι, υπάρχει θέμα με την περίφραξη στο Δημοτικό της Ανθούπολης και αυτό πρέπει να διορθωθεί. Η λύση δεν είναι να περιορίσεις έναν και μόνο ναρκομανή -ή τον οποιονδήποτε ναρκομανή- πολύ απλά γιατί ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση στο συγκεκριμένο σχολείο. Αυτό -θα πει κάποιος- ισχύει για πολλά σχολεία και δεν αφορά μόνο στο Δημοτικό της Ανθούπολης, με αφορμή το μεμονωμένο περιστατικό. Ε ωραία, τότε ας καθίσουμε να το δούμε, να ακούσουμε δασκάλους και καθηγητές και να καταγράψουμε προβλήματα αλλά και προτεινόμενες λύσεις. Όπως καλή ώρα έκαναν στο Δημοτικό της Ανθούπολης. Η πρώτη επιστολή με θέμα την περίφραξη στάλθηκε, όπως μάθαμε, στο Υπουργείο το τελευταίο τρίμηνο του 2015, ενώ η επίσημη απάντηση περίπου έλεγε πως «υπάρχει γενικότερα μια κουλτούρα ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής να διασχίζουν το σχολείο και μάλλον θα πρέπει να γίνει κάτι για να αλλάξει αυτό».

Σοβαρά όμως; Αντί να κάνουμε μια περίφραξη για να διασφαλίζεται η ασφάλεια των 6χρονων από περαστικούς, αργόσχολους, περίεργους και άλλους, ο επίσημος κρατικός φορέας εναλλακτικά μάς προτείνει… να αλλάξουμε τον κόσμο; Ok!

Συγγνώμη που δεν σας αφήνουμε να ονειροπολείτε όσο θέλετε, αλλά ο κόσμος δεν είναι -όπως ίσως πιστεύετε- αγγελικά πλασμένος. Κι αν αυτό το μεμονωμένο περιστατικό στην Ανθούπολη δεν ήταν ίσως τόσο επικίνδυνο όσο παρουσιάστηκε από τα Μέσα, αν μη τι άλλο ήταν αρκετά σοβαρό για να σπείρει τον πανικό ανάμεσα σε γονείς που βρίσκονταν στο σπίτι την ίδια ώρα που το εξάχρονο-εφτάχρονο-οκτάχρονο παιδάκι τους «απειλείτο από ένα ναρκομανή με μαχαίρι», όπως φρόντισαν κάποιοι να μας ενημερώσουν...

Δεν θα κάνουμε τα σχολεία φυλακές, δεν λέμε αυτό, περίφραξη όμως πρέπει να γίνει, άμεσα, για να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ασκούν χωρίς έγνοιες το λειτούργημά τους και όχι να κάνουν τους αστυνομικούς και τους ντετέκτιβ. Και αυτό δεν είναι δική μου παράκληση, αλλά των ιδίων. Και ο κόσμος (μας) που πρέπει να αλλάξει, ας περιμένει προς το παρόν. Εξάλλου, και για αυτό πάλι εσείς είστε υπεύθυνοι κύριοι της Παιδείας, μαζί σας κι εμείς και όλοι! Όραμα χρειάζεται, υπευθυνότητα και καθόλου αναβλητικότητα. Ας φτιάξουμε, λοιπόν, τσακ-μπαμ μια περίφραξη και ξεκινάμε αμέσως δουλειά για να αλλάξουμε και τον κόσμο…

Όσο για την κωλυσιεργία αυτή, την καθυστέρηση στη δημιουργία της περίφραξης, κάποιος έχει ευθύνη. Αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως στην Κύπρο. Αντί για δράση, εμείς προτιμούμε την αντίδραση, η οποία μάλιστα έρχεται αφότου βγει η (άσχημη) είδηση στις εφημερίδες, στα κανάλια και στα διάφορα site, ενίοτε με φωτογραφίες παρμένες από σκηνές ταινιών τρόμου -και τέρας ψυχραιμίας να είσαι, όταν βλέπεις εικόνες όπως αυτές που κυκλοφόρησαν σήμερα, ένα εγκεφαλικό το παθαίνεις.

Προσωπικά, δεν ανησυχώ για το παιδί μου. Ξέρω ότι είναι σε καλά χέρια. Με όλους όσοι μίλησα από το Δημοτικό της Ανθούπολης (τους ανέφερα πιο πάνω, ενώ θα πρόσθετα επίσης και τη δασκάλα) μού έδωσαν την εντύπωση ότι είναι υπεύθυνα άτομα. Μίλησα μάλιστα σήμερα ξανά μαζί τους και ενημερώθηκα με ικανοποίηση ότι, μετά και την πρωινή συνάντηση που έγινε στο σχολείο με τη συμμετοχή των διαφόρων εμπλεκόμενων μελών (Υπουργείο, Αστυνομία, Σχολική Εφορεία, Συνδέσμους Γονέων, Διεύθυνση Σχολείων κλπ), αποφασίστηκε ότι θα υπάρχει ιδιωτική ασφάλεια στο σχολείο, από το πρωί μέχρι και τις 16.00 (λόγω του ολοήμερου), και αυτό προσωρινά μέχρι τελικά να φτιαχτεί η περίφημη περίφραξη, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όπως μου είπαν.

Περισσότερο με ανησυχεί η πολύ αργή αντίδραση της κρατικής μηχανής, και ειδικά σε σοβαρά θέματα όπου έχουν γίνει μάλιστα υποδείξεις για το πόσο εκτεθειμένα είναι κάποια σημεία του σχολείου. Η περίφραξη θα έπρεπε να υπάρχει ήδη στο σχολείο. Θα έπρεπε να είχε φτιαχτεί ήδη. Και δεν εννοώ μέσα σε αυτό το 10ήμερο, από το ατυχές συμβάν μέχρι σήμερα, αλλά πολύ καιρό πριν.

Προνοητικότητα μηδέν. Το θέμα δεν είναι να γίνει κάτι και να τρέχουμε εκ των υστέρων. Το θέμα δεν είναι να σηκώσουμε τα παιδιά μας από το σχολείο, όπως μερικοί γονείς σκέφτηκαν δυνατά τις τελευταίες ημέρες και το μοιράστηκαν με άλλους γονείς. Το θέμα είναι να είμαστε λίγο προνοητικοί. Ή καλύτερα, πολύ προνοητικοί εφόσον μιλάμε για την ασφάλεια των παιδιών. Το Δημοτικό της Ανθούπολης έχει πολύ καλή φήμη, αφού γίνεται πραγματικά καλή δουλειά από όλους. Ας μην επιτρέψουμε να τη χάσει σε μια μέρα, λόγω κωλυσιεργίας ή/και αφέλειας.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο (όποιος) ναρκομανής με το (όποιο) μαχαίρι στην (όποια) Ανθούπολη. Αυτό είναι οι συνέπειες ενός προβλήματος που δεν επιλύθηκε έγκαιρα. Και ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν τραγικές.