Η Μαριτσού είναι γυναίκα, ιθαγενής, πρωτεργάτρια στη διάσωση της πανάρχαιας ιθαγενικής ιαματικής γνώσης, μητέρα τριών παιδιών.

Ενώ δέκα χρόνια αργότερα, η Μαριτσού ίδρυσε ένα κέντρο υγείας προσφέροντας μέσω της παραδοσιακής ιατρικής, φροντίδα και περίθαλψη στις πιο ευάλωτες κοινότητες της περιοχής που ζούσε.

Η Μαριτσού, όπως την αποκαλούν οι φίλοι της ή Μαρία ντε Χεσούς Πατρίσιο Μαρτίνες όπως είναι ολόκληρο το όνομα της, εδώ και χρόνια πασχίζει να θεραπεύσει και των αποκλεισμένων της πατρίδας της: τη βία, τη φτώχεια, την ανισότητα, τη διαφθορά και την υποτυπώδη δημοκρατία.

 

Η Μαριτσού είναι γυναίκα, ιθαγενής, πρωτεργάτρια στη διάσωση της πανάρχαιας ιθαγενικής ιαματικής γνώσης, μητέρα τριών παιδιών, ενώ τον περασμένο Μάιο εξελέγη από το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο (CNI) του Μεξικού -οργάνωση κοινοτήτων, συνοικιών και φυλών- και τον Ζαπατιστικό Εθνοαπελευθερωτικό Στρατό (EZLN) υποψήφιά τους για τις προεδρικές εκλογές του 2018, τις πρώτες στις οποίες επιτρέπεται η συμμετοχή ανεξάρτητων υποψηφίων.

Εάν καταφέρουν να συγκεντρώσουν τον απαιτούμενο από τον νόμο αριθμό των 850.000 υπογραφών, «η Μαριτσού που δεν προδίδει, δεν συνθηκολογεί, δεν παραδίδεται», όπως λένε οι σύντροφοί της, θα είναι η πρώτη ιθαγενής γυναίκα υποψήφια για την προεδρία του Μεξικού.

Η υποψηφιότητά της είναι μια πρωτοβουλία ξεχωριστής σημασίας σε μια χώρα που συνεχίζει να διεξάγει πόλεμο κατά των ιθαγενών και όπου η βία κατά των γυναικών και οι θηλεοκτονίες σημειώνουν από τα υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο. «Είναι μια πράξη εξέγερσης κατά της ‘νεοφιλελεύθερης δημοκρατία της βιτρίνας’ που κρύβει την όξυνση του ρατσισμού, του σεξισμού, της πατριαρχίας».

Δεν το κάνουμε για τις ψήφους. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τα προβλήματα όλων των ανθρώπων σαν κι εμάς

Το ζητούμενο για τη Μαριτσού, το ιθαγενικό κίνημα και τους Ζαπατίστας δεν είναι κάποια εκλογική νίκη στο πλαίσιο αυτού του σαθρού πολιτικού συστήματος, αλλά να φέρει στο προσκήνιο τη φωνή των κινημάτων αντίστασης του Μεξικού και τα δεινά που υφίστανται οι ιθαγενείς και οι πιο ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες της χώρας: εκτοπισμοί από τα εδάφη τους που καταστρέφονται από μεγαλοεπενδύσεις σε ορυχεία, τουρισμό, υποδομές προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων, ελάχιστη πρόσβαση σε εκπαίδευση, υγεία, εργασία, ακραία φτώχεια και ανείπωτη καταστολή και βία.

 

«Δεν το κάνουμε για τις ψήφους. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τα προβλήματα όλων των ανθρώπων σαν κι εμάς, που ανήκουμε στα πιο χαμηλά στρώματα», λέει προσδοκώντας μέσα από αυτή την καμπάνια να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο ανάμεσα στις ιθαγενείς κοινότητες και το εργατικό κίνημα. «Για να δούμε πώς μπορούμε να διασώσουμε το Μεξικό που το στραγγαλίζουν μια χούφτα άνθρωποι. Κάποιοι λίγοι αποφασίζουν για κάποιους πολλούς. Κι αυτοί οι πολλοί πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας, να σκεφτούμε από κοινού και να βοηθήσουμε να γιάνει αυτό το νοσηρό Μεξικό. Να καταστρέψουμε το πολιτικό σύστημα και να το ξαναχτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω».

 

*Εφημερίδα των Συντακτών/ Χριστίνα Πάντζου