Μια μουσική παράσταση που, όπως ο ίδιος ο Κώστας Κακογιάννης μας αναφέρει, μέχρι και σήμερα συζητιέται ως μια από τις πιο αξιόλογες παραγωγές που πραγματοποιήθηκαν ποτέ σε αυτή την ιστορική αίθουσα.

Η ποίηση των Δημήτρη Λιπέρτη και Πάμπου Κουζάλη, οι δικές του μουσικές και η συμμετοχή του φωνητικού συνόλου και της ομάδας χορού της «Διάστασης», θα μας δώσουν σίγουρα μια παράσταση-σταθμό τόσο στη δική του μουσική δημιουργία όσο και στα καλλιτεχνικά δρώμενα του νησιού.

Με αφορμή το μεγαλειώδες αυτό ο project, κάναμε μαζί του μια όμορφη κουβέντα, με τη συζήτηση να εξαντλείται σε πολλά και ενδιαφέροντα. Μιλήσαμε για την ιδιαιτερότητα της παράστασης «Εικόνες της μουσικής», για τον χαρακτηρισμό «άνθρωπος ορχήστρα που του απέδωσε το BBC, για τις πιο δυνατές στιγμές στο τεράστιο βιογραφικό του, για το απίστευτα αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος του, για τις επιρροές του, για τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο διδασκαλίας που υιοθέτησε για τους μαθητές του, και φυσικά, για αυτό που θέλει να πετύχει γράφοντας τραγούδια και μουσική γενικότερα.

Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση που έχετε από την παρουσίαση της εν λόγω παράστασης στην αίθουσα της UNESCO, στο Παρίσι;

Όταν το κοινό, όρθιο, καταχειροκροτούσε την ομάδα και σιγοτραγουδούσε μαζί μας το τραγούδι του τέλους, τον «Δρόμο της Καρδιάς». Όλοι μας νιώσαμε ένα ρίγος και μια δικαίωση ότι όσο κι αν είναι μικρή η Κύπρος μας, καταφέραμε να παρουσιάσουμε κάτι που μέχρι και σήμερα συζητιέται ως μια από τις πιο αξιόλογες παραγωγές που πραγματοποιήθηκαν ποτέ σε αυτή την ιστορική αίθουσα.

Τι ιδιαίτερο έχει αυτή η παράσταση; Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από αυτή την καλλιτεχνική πρόταση;

Η αρχική πρόταση από την Unesco ήταν να παρουσιάσω ένα πρόγραμμα εμπνευσμένο από τους ήχους και τα χρώματα της Κύπρου και που να εκπροσωπεί την πορεία μου ως συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής στα 30 χρόνια που υπηρετώ το είδος. Δεδομένη ήταν και η συμμετοχή της Διάστασης. Επειδή όμως οι στατικές συναυλίες (χορωδία σε βάθρα, ορχήστρα μπροστά) δεν εκπροσωπούν το προσωπικό μου στυλ, αποφασίσαμε μαζί με τον σκηνοθέτη και παραγωγό της παράστασης, Μάριο Παπαδόπουλο, όλοι οι συντελεστές να είναι σε κίνηση. Κάτι που φυσικά απαιτεί πολύπλοκο τεχνικό σχεδιασμό, με 50 τόσα ασύρματα μικρόφωνα, αφού ο κάθε χορωδός και σολίστας είναι καλωδιωμένος. Παράλληλα, οι χορογραφίες, οι καλοσχεδιασμένοι φωτισμοί και οι κινηματογραφικές προβολές αναβαθμίζουν την παράσταση σε ένα όμορφο εικαστικά δρώμενο.

Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να «μιλήσει» στη γλώσσα του σε ένα πολυεθνικό κοινό; Τι προϋποθέτει μια τέτοια παράσταση για να στεφθεί με επιτυχία;

Τόσο η γλώσσα της μουσικής όσο και το συναίσθημα είναι πανανθρώπινες αξίες που όταν είναι ειλικρινείς μεταδίδουν το πνεύμα ενός τραγουδιού χωρίς την ανάγκη για μετάφραση. Στόχος ήταν να πλημμυρίσει με περηφάνια την ιστορική αίθουσα η διάλεκτός μας μέσω των στίχων των ποιητών μας Δημήτρη Λιπέρτη και Πάμπου Κουζάλη και το πετύχαμε!

Το BBC σας απέδωσε τον χαρακτηρισμό «άνθρωπος ορχήστρα». Νοιώθετε όντως ότι είστε άνθρωπος ορχήστρα;

Το 90% των συνθέσεων μου αφορά την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Οι συνθέτες του είδους έρχονται πάντα τελευταίοι στον κρίκο της παραγωγής μιας ταινίας και οι χρόνοι διεκπεραίωσης είναι πάντα πολύ πιεστικοί. Ζώντας στη Λεμύθου είναι πρακτικά αδύνατο να κουβαλώ για κάθε όργανο που χρειάζομαι στην ηχογράφηση τον ανάλογο οργανοπαίχτη, έτσι όλα τα όργανα παίζονται ένα-ένα από εμένα και στο τέλος μιξάρονται μαζί ώστε να παράγεται ο ήχος μιας συμφωνικής ορχήστρας. Αυτό εντυπωσίασε τόσο το BBC που αφιέρωσε ένα επεισόδιο της εκπομπής του «In the Studio» σε εμένα (δες σχετικό άρθρο ΕΔΩ), όσο και το κρατικό κινηματογραφικό κανάλι της Κίνας CCTV6 που ετοίμασε ένα ανάλογο αφιέρωμα στο έργο μου.

Από το απίστευτα πλούσιο και αξιοζήλευτο βιογραφικό σας ποιες 3 στιγμές θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε;

Είχα την τύχη να υπογράφω μουσικά την τελευταία παράσταση του αείμνηστου Μιχάλη Κακογιάννη, στο Ηρώδειο, τον «Κοριολανό», που ανέβηκε το 2005 και 2006 για το Φεστιβάλ Αθηνών. Ακόμα με διαπερνά ανατριχίλα όταν ανακαλώ στη μνήμη μου τις στιγμές που πέρασα πλάι στον μεγάλο σκηνοθέτη και μέντορά μου. Ρίγος ένιωσα επίσης διευθύνοντας την ορχήστρα του BBC, στην Eurovision του 1998, κάτι που φυσικά δεν μπορεί να επαναληφθεί αφού οι ορχήστρες έχουν καταργηθεί από τον διαγωνισμό αυτό. Μεγάλη συγκίνηση ένιωσα και πιο πρόσφατα ηχογραφώντας με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη τον «Άρχοντα Ουρανό».

Ποιο είναι το δικό σας αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος; Μπορεί δηλαδή κάποιος να ακούσει κάτι δικό σας και να πει «αυτό είναι Κακογιάννης»;

Η μελωδίες μου βασίζονται κυρίως σε κλίμακες και τρόπους της μεσαιωνικής μας παράδοσης. Στις συνθέσεις μου πρωταγωνιστούν τα παραδοσιακά μας όργανα, το πιθκιαύλι, το βιολί και το λαούτο, τα οποία όμως συνδυάζω με τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας ώστε να παράγεται ένα αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος (τουλάχιστον έτσι μου έχουν πει…).

Ποιοι από τους καλλιτέχνες ή γενικότερα τα άτομα που σας επηρέασαν ως καλλιτέχνη, «υπάρχουν» πιο έντονα γενικότερα στο έργο σας;

Μικρός θαύμαζα και άκουγα με τις ώρες Χατζιδάκι, Βαγγέλη Παπαθανασίου, John Williams και Vaughan Williams. Νιώθω ευλογημένος που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους τρεις πρώτους και να συνομιλήσω μαζί τους! Ο τελευταίος απεβίωσε, πολύ πριν γεννηθώ.

Με την ιδιότητά σας ως εκπαιδευτικός, πού ποντάρετε περισσότερο σε σχέση με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών; Πώς θα κερδίσουμε τα παιδιά μας για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία;

Στο μάθημα μου έχω καταργήσει την έννοια της τάξης. Πέταξα τα θρανία. Οι μαθητές μου κάθονται σε πολυθρόνες και καναπέδες όταν δεν μελετούν/παίζουν στους υπολογιστές και τα πιάνα που έχω περιμετρικά στην αίθουσα. Δεν κάνω ποτέ διαγωνίσματα διότι η φιλοσοφία μου είναι πως οι μαθητές πρέπει να μαθαίνουν επειδή ο δάσκαλος τους τους μπολιάζει με την περιέργεια για το καινούργιο ώστε να θέλουν να το κατακτήσουν και όχι επειδή τους αγχώνει για τον βαθμό που θα εισπράξουν. Θέλω οι μαθητές μου να είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι!  Στο μάθημα δεν μιλάμε μόνο για τη μουσική, αλλά προσπαθώ να εντάσσω και πράγματα που δεν περιλαμβάνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα στον βαθμό που θα ήθελα, όπως η σωστή διατροφή και η αυτάρκεια (τους εισαγάγω σε θέματα όπως η μελισσοκομεία, οι βιολογικές καλλιέργειες, η κατασκευή σαπουνιών, η παραγωγή βίντεο κλπ).

Γιατί γράφετε μουσική και τραγούδια; Τι θέλετε να πετύχετε;

Προσπαθώ να επικοινωνήσω το συναίσθημα, να μοιραστώ την ψυχή μου, κάτι που με όσα λόγια κι αν πω δεν μπορώ να το πετύχω!

Κώστας Κακογιάννης - «Εικόνες της Μουσικής» 

29 Οκτωβρίου 2018, 8:30 μ.μ. Θέατρο Στροβόλου Λευκωσία

Εισιτήρια: www.tickethour.com.cy και στα ACS courier

30 Οκτωβρίου 2018, 8:30 μ.μ. Παττίχειο Θέατρο Λεμεσού

Εισιτήρια: www.soldouttickets.com.cy και στο ταμείο του θεάτρου

Μάθε περισσότερα για τις δύο παραστάσεις σε Λευκωσία και Λεμεσό, ΕΔΩ.