Κατά καιρούς ανεβαίνουν online διάφορα βιντεάκια με φάρσες που καταστρώνουν συνήθως άντρες στις γυναίκες τους, θέλοντας να τραβήξουν τη σχέση τους στα άκρα άσχετο αν θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.

Πετυχημένες ή όχι, οι περισσότερες από αυτές αγγίζουν το όριο της καφρίλας αφού για να πετύχουν το σκοπό τους το τερματίζουν. Ωστόσο η φάρσα που έστησε αυτός ο τύπος στη γυναίκα του αδιαμφησβήτητα πάει σε άλλο επίπεδο την έννοια της καλής φάρσας και παραδίδει μαθήματα. Χαλάλι και οι μέρες που την έβγαλε στον καναπέ.

 

Παρακάτω περιγράφει με λεπτομέρειες πώς έστησε το σκηνικό:

 

Μπήκα στην κρεβατοκάμαρα φορώντας τις Χριστουγεννιάτικες πιτζάμες της γυναίκας μου. Βάζει τα γέλια. Της ζητώ να τραβήξει μια, δυο φωτογραφίες με την Polaroid.

Παίρνει το φιλμ, ανοίγει την υποδοχή και το φορτώνει στην κάμερα. Είχε ξεκαρδιστεί με το πόσο γελοίος έμοιαζα. Κάθομαι δίπλα της και της λέω να βγάλουμε και μια μαζί.

 

Αγγίζουμε τις μύτες μας και τραβάω αυτήν τη φωτογραφία. Δεν φαινόταν πουθενά και της φάνηκε πολύ περίεργο. «Γιατί δεν φαίνομαι;» μου λέει, «αφού ακουμπούσαμε τις μύτες μας. Για να δοκιμάσω ξανά».

 

Οπότε παίρνω αυτή τη φωτογραφία και αρχίζει να φρικάρει.

Τραβάει και μια πιο μακρινή.

 

Αυτήν εδώ. Και πάλι δεν είναι πουθενά. Αρχίζει πραγματικά να ανησυχεί και μου λέει:

«Έχω πεθάνει; Ονειρεύομαι; Είμαι βρικόλακας;»(παρεμπιπτόντως είναι αλλεργική στο σκόρδο).

Κοιτάει την κάμερα, την γυρνάει πάνω-κάτω, έχει φάει κόλλημα. Της λέω να πάρει μια selfie.

Και βγαίνει έτσι. Τραβάει μετά εμένα.

Και βγαίνει νορμάλ. Αρχίζει και τα χάνει. Τελικά, την λυπήθηκα και της εξηγώ τι έκανα.

Όταν έλειπε από το σπίτι, έβαλα τον 3χρονο γιο μας να τραβήξει τις φωτογραφίες ακριβώς από το ίδιο σημείο που θα στεκόμουν. Τις υπόλοιπες τις τράβηξα εγώ.

 

Πήρα φωτογραφίες των Polaroids με το τηλέφωνό μου, για να τις μελετήσω και να τις επαναλάβω αργότερα. Σε σκοτεινό, επαναφόρτωσα τις Polaroid μέσα στην κασέτα και μετά ξανάκλεισα το κουτί του φιλμ, έτσι ώστε να ανοίξει ένα «νέο» και να φορτώσει το ίδιο φιλμ. 

Καθώς έβγαζε τις φωτογραφίες, έβγαιναν αυτές που είχα τραβήξει πριν, μια προς μια.

Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα πετύχαινε τόσο. Για 5 ολόκληρα λεπτά η σύζυγος μου πίστεψε πραγματικά ότι ήταν ή νεκρή ή βρικόλακας.

 

*Του Δημήτρη Καβατζικλή / mikropragmata.lifo.gr