Πιο κάτω αυτούσια τα πραγματικά υπέροχα λόγια της σπουδαίας αυτής ηθοποιού:
Ας τις πω κι εγώ τις σοφίες μου, έγραψα λίγες σοφίες, να σας τις πω απόψε. Είμαι πολύ συγκινημένη, η αλήθεια. Βρίσκομαι ξανά στη σκηνή αυτή, του όχι πια πρόσφυγα ΘΟΚ, μετά από τέσσερα χρόνια.
Λοιπόν, αυτό το λειτούργημα δεν το ασκούμε για να παίρνουμε βραβεία, όταν έρχονται όμως είναι καλοδεχούμενα. Είναι η επιβράβευση μιας πορείας ζωής. Και μας δίνουν συγκίνηση και εσωτερική ικανοποίηση. Σημαίνει, όπως λέει και μια φίλη, πορευτήκαμε καλώς. Ευχαριστώ τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και ευχαριστώ την κρητική επιτροπή βραβείων για την τιμή αυτή. Παραλαμβάνω το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου με περηφάνεια και σεμνότητα. Είναι προνόμιο και τιμή να λαμβάνω σήμερα το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου, που έλαβαν ο Εύης, ο Νίκος, ο Μιχάλης, η Τζένη, η Δέσποινα, ο Στέλιος, η Λένια, ο Αντώνης, ο Στέφανος, ο Γιάννης, ο Βαρνάβας, ο Κωστής… δεν πρόλαβε.
Σπουδαίες στιγμές θεάτρου ζήσαμε, με σπουδαίους συνοδοιπόρους. Όλοι μαζί, μια δύναμη, μια γροθιά, μια οικογένεια, ένας στόχος, ένα τάμα: το θέατρο. Έζησα μια ζωή γεμάτη θέατρο. Ξεκινώντας από το υπόγειο του Κουν, για δέκα χρόνια, και μετά στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρο για πάνω από τρεις δεκαετίες. Πήρα και έδωσα, έδωσα και πήρα. Στερήθηκα απλές, καθημερινές, γήινες χαρές, ευλογήθηκα με αμέτρητες θεατρικές απογειώσεις.
Η ζωή στο θέατρο είναι σκληρή, απαιτητική, επίπονη, οδυνηρή. Κάποιες φορές αφόρητη. Δεν χόρεψα, δεν μασκαρεύτηκα απόκριες, δεν χάρηκα γιορτές, πρωτοχρονιές, δεν ήπια ξέγνοιαστους καφέδες, δεν χάρηκα κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια, δεν έζησα αποδράσεις τα σαββατοκύριακα, δεν έκανα ταξίδια μακρινά. Γνώρισα, όμως, εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές. Με πλούτισαν, νιώθω πλούσια. Σήμερα. Και νομίζω αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος. Ο πλούτος που αποκομίζεις από τον πολιτισμό, από τις τέχνες. Όχι αυτός που σε υποδουλώνει σε επιφανειακή χλιδή, αλλά αυτός που σε ελευθερώνει, σε εξανθρωπίζει, σε δικαιώνει ως ανθρώπινη ύπαρξη.
Χλιδή είναι ο πολιτισμός μας, η ανθρωπιά μας, ο σεβασμός στον άνθρωπο -όποιον άνθρωπο-, η αποδοχή της διαφορετικότητας -όποιας διαφορετικότητας-, ο σεβασμός στον πλανήτη, στη φύση, τα ζώα, ο σεβασμός στην οικογένεια, ο ένας προς τον άλλο και όλοι στους νέους, στους ηλικιωμένους. Ο σεβασμός.
Χλιδάτοι άνθρωποι είναι οι πολιτισμένοι άνθρωποι. Να γιατί πρέπει η παιδεία, οι τέχνες και τα γράμματα να προστατεύονται όπως κόρη οφθαλμού. Και… το είπε και ο Αχιλλέας πριν (σ.σ. Γραμματικόπουλος), να ενισχύονται. Είναι επάναγκες.
Τα πλούτη μας είναι ο πολιτισμός μας. Θέλω από καρδιάς να συγχαρώ τους βραβευθέντες απόψε νέους ανθρώπους, την Αντωνία και τον Παναγιώτη. Τους καμαρώνω. Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που με τιμάτε, μας τιμάτε με την παρουσία σας απόψε. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους της καρδιάς μου, που βρίσκονται εδώ απόψε, ανάμεσά σας και που είναι, ήταν πάντα δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές. Και στις χαρές. Ευχαριστώ! Ευχαριστώ τους γιατρούς μου, ευχαριστώ τη φίλη μου Ζωή, ευχαριστώ τη Χριστιάνα μου.
Και τώρα επιτρέψτε μου κάτι εντελώς προσωπικό. Μάνα, μάνα, όχι δεν υποκλίνομαι, γονατίζω μπροστά σου. Για τα μαθήματα ζωής. Στα 97 της χρόνια μού δίνει ακόμα μαθήματα. Ζωής, περηφάνειας, αξιοπρέπειας, δύναμης, κουράγιου για το αύριο.
Θέλω να ευχαριστήσω και τον άντρα μου, τον σύζυγό μου, τον έρωτά μου, τον συνοδοιπόρο μου στη ζωή και στη συνδημιουργία, τον Γιώργο μου. Θέλω να μοιραστώ μαζί του αυτό το βραβείο, που δεν έχει πάρει ο ίδιος, αλλά αυτό το βραβείο του ανήκει εξίσου. Μάνα, Γιώργο, σας ευχαριστώ!
Δείτε την ομιλία στο πιο κάτω βίντεο που ανέβασε η κυρία Ρέα Ιωαννίδου Μαδέλλα.
Η τελετή απονομής των βραβείων πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ, Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης, την Τρίτη 8 Οκτωβρίου.
Εκτός από το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ, που απονεμήθηκε στην ηθοποιό Αννίτα Σαντοριναίου, δόθηκαν επίσης το Βραβείο Δημιουργού της χρονιάς, στον χορογράφο-κινησιολόγο Παναγιώτη Τοφή, αλλά και το Βραβείο Νέου Δημιουργού της χρονιάς, στην ηθοποιό Αντωνία Χαραλάμπους.
