Την ένιωσα από το πρώτο δευτερόλεπτο, που διάβασα τον πηχυαίο τίτλο με τον χαρακτηρισμό «ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ», την ανατριχίλα - ένα σύγκρυο διαπέρασε ολόκληρο το σώμα.

Κάθε φορά το ίδιο σκηνικό, μια επανάληψη λυπηρή, που επιβεβαιώνει τον κανόνα –η δουλειά μας να γίνεται, αυτό έχει σημασία- οι λεπτομέρειες και ίσως η αλήθεια μπορεί να περιμένει.

Και σε όλο αυτό το συρφετό λανθάνουσας ή καλύτερα ελλιπούς αναμετάδοσης μιας είδησης, όλοι εμείς από πίσω να σιγοντάρουμε με σχόλια μίσους και εκδίκησης εναντίον του φερόμενου ως θύτη, παρότι η όλη υπόθεση βρισκόταν υπό διερεύνηση και τίποτα ακόμη δεν ήταν επιβεβαιωμένο. Αλλά ποιον νοιάζει αυτό; Η είδηση ήταν ήδη εκεί έξω και έμοιαζε τόσο λαχταριστή όσο ένα ζεστό ψωμί. Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα κομμάτι ζεστό, φρεσκοψημένο ψωμί;

Ξύλο και θάνατος στον (Σομαλό) πατέρα που τόλμησε να βιάσει ένα βρέφος 5 μηνών. Κρεμάλα και ίσως ευνουχισμός, ή καλύτερα ηλεκτρική καρέκλα. Τι θα λέγατε για θάλαμο αερίων, συνδυασμένο με το κινεζικό μαρτύριο της σταγόνας με λίγα βραστά αυγά κάτω από τη μασχάλη, έτσι, για το εφέ;

Και τα δημοσιεύματα συνεχίζουν να τροφοδοτούν το μίσος με αντανακλαστικά που λειτουργούν μόνο εάν η είδηση έχει αίμα, αναρτώντας κι άλλες συγκλονιστικές λεπτομέρειες, μιλώντας για αρνητικές πρωτιές και στοιχεία που σοκάρουν, με όλους εμάς τους υπόλοιπους να σχολιάζουμε τα γεγονότα αφηνιασμένοι και κάθιδροι, λίγο πριν κατεβάσουμε ακόμη μία γουλιά από το κρασί μας. Ενδόμυχα ανακουφισμένοι που ο «θύτης» είναι Σομαλός και όχι «δικός μας». Σ’ εμάς δεν θα συμβεί, οι ξένοι τα κάνουν όλα. Όχι, δεν φταίει που είμαστε ρατσιστές, φταίει που μας νομίζουν ως τέτοιους και μας πουλούν ειδήσεις με χρώμα, δέρμα, καταγωγή, ιδιότητα και εθνικότητα.

Από την άλλη φταίει και το γεγονός ότι χρόνια μετά που το ίντερνετ μπήκε στη ζωή μας και τη γέμισε με fake news, ανυπόστατες ειδήσεις, βεβιασμένα συμπεράσματα και λάθη χωρίς απολογία και επιπτώσεις, δεν μάθαμε ακόμη να διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές και να αναγνωρίζουμε την αλήθεια ή τουλάχιστον να περιμένουμε να έχουμε μπροστά μας όλα τα δεδομένα, πριν ευχηθούμε ψόφο και θάνατο. Φταίει και που ακόμη μας εντυπωσιάζουν και μας πείθουν οι τίτλοι-νέον.

Γιατί ακόμη και αν υπάρχουν δηλώσεις που να επιβεβαιώνουν ένα γεγονός, από κάποιον «ειδικό», ακόμη και αν τα πρώτα στοιχεία οδηγούν σε συμπεράσματα, οφείλουμε να περιμένουμε την τελική ετυμηγορία ή τουλάχιστον οφείλουμε να εξετάσουμε όσες περισσότερες πλευρές μπορούμε πριν προβούμε σε de facto συμπεράσματα, ειδικά όταν η υπόθεση αφορά βιασμό και δη βρέφους, όσο και αν το θέμα πουλάει σαν ζεστό, φρεσκοψημένο, ψωμί.   

Υ.Γ: Ποιος θα απολογηθεί στους γονείς και στον πατέρα, αν τελικά αποδειχθεί ότι δεν υπήρξε βιασμός; Ποιος θα απολογηθεί στη μητέρα που της πήραν το παιδί της;