*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy
Ξέρω πως το πιο πιθανόν είναι να μην μπορείς να με βοηθήσεις, αλλά είμαι τόσον απελπισμένη που ήθελα να τα γράψω έστω και για το γαμώτο. Με τον φίλο μου εγνωριστήκαμε όσο εσπούδαζα στο Bristol. Με καταγωγή από τη Νέα Γουινέα, από εύπορη οικογένεια, σπούδαζε και παράλληλα δούλευε γιατί δεν ήθελε να εξαρτάται από τους δικούς τους, τουλάχιστον όχι εξ ολοκλήρου. Γνωριστήκαμε στο καφέ που εργαζόταν ως barista. Εγώ έπαιρνα τον καφέ μου κάθε πρωί πριν τη σχολή και αυτός κάθε φορά μού έκανε ένα καινούργιο σχέδιο με το όνομά μου. Μην στα πολυλογώ, αρχίσαμε να βγαίνουμε και το πράγμα προχωρούσε πολύ καλά, οπότε 2 χρόνια μετά, όταν τελείωσα και θα επέστρεφα Κύπρο, του ζήτησα να έρθει μαζί μου για να γνωρίσει τους δικούς μου με την προοπτική να μετακόμιζε μόνιμα εδώ. Οι γονείς μου ήξεραν ότι έχω σχέση, αλλά επειδή γενικά βάζω τα όριά μου, δεν τους είχα πει και πολλές λεπτομέρειες, οπότε δεν ήξεραν κάτι περισσότερο από το όνομά του. Η πρώτη γνωριμία καταστροφική, με το που τον είδαν πάγωσαν, πρώτη φορά είδα έτσι τους δικούς μου. Δεν είχα ζήσει πιο άβολη στιγμή. Παρόλα αυτά ήταν ευγενικοί και επειδή δεν μου έκαναν κάποια κουβέντα καθόλη τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο, θεώρησα πως όλο αυτό ήταν το σοκ της πρώτης γνωριμίας, αφού δεν ήξεραν, οπότε είχα εφησυχάσει. Όλα αυτά μέχρι που ήρθε η πρόταση γάμου. Τότε ξεκίνησαν τα δύσκολα για να ανακαλύψω πως ο λόγος που δεν μου είχαν πει κάτι μέχρι τότε, ήταν επειδή πίστευαν πως δεν θα μέναμε μαζί και πως θα χωρίζαμε λόγω απόστασης. Όταν τους ανακοίνωσα πως θα παντρευτούμε έγινε ο κακός χαμός. Το πόσο μίσος και ρατσισμό έβγαλε ο πατέρας μου δεν περιγράφεται και η μητέρα μου από δίπλα αμέτοχη, να συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι. Την ίδια μέρα έφυγα από το σπίτι και δύο μέρες μετά πετούσαμε για Bristol μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε. Από τότε πέρασε ένας χρόνος, εγώ παντρεύτηκα με τον άντρα μου, χωρίς τους γονείς μου, παρόλο που υποχώρησα και τους κάλεσα στον γάμο. Από Κύπρο ήρθαν μόνο τα ξαδέρφια μου και η αδερφή μου. Εδώ και κάτι μήνες έχουμε και το παιδάκι μας και οι δικοί μου ούτε για να ευχηθούν δεν πήραν. Με πληγώνει πολύ αυτή η κατάσταση και ψυχολογικά δεν είμαι καλά με όσα συμβαίνουν. Από τη μία έχω την οικογένειά μου, η οποία είναι πανέμορφη και από την άλλη μου λείπουν οι δικοί μου, αν και όταν θυμάμαι όσα έκαναν, δεν ξέρω αν θέλω να τους δω. Είμαι σε αδιέξοδο, ειλικρινά.
Ομολογώ πως μια τέτοια ιστορία δεν περίμενα να την διαβάσω στις μέρες μας. Όχι γιατί πιστεύω πως ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, το αντίθετο, όσο περνά ο καιρός τόσο πιο συντηρητικοί και εσωστρεφείς γινόμαστε. Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ πως υπάρχουν σήμερα νέοι γονείς, γιατί δεν θεωρώ πως οι δικοί σου είναι πολύ μεγάλοι, που στρέφονται εναντίον των παιδιών τους με τέτοιο τρόπο και για τέτοιο λόγο. Είναι ανήκουστο και αδιανόητο να απορρίπτεις το ίδιό σου το παιδί γιατί δεν συμφωνείς με τις επιλογές τους, ειδικά όταν αυτές το κάνουν ευτυχισμένο και χαρούμενο και μάλιστα με ρατσιστικά κίνητρα. Είναι λυπηρό και εξωφρενικό ταυτόχρονα. Στην προκειμένη το πρόβλημα είναι των γονιών σου και όχι δικό σου, οπότε δεν χρειάζεται να νιώθεις ούτε τύψεις ούτε ενοχές επειδή σε απέρριψαν. Καταλαβαίνω ότι σου λείπουν και ότι θα ήθελες να τους είχες στη ζωή σου, αλλά από την άλλη θα επέλεγες ποτέ για φίλους σου ανθρώπους με τέτοια μυαλά; Επειδή είναι οι γονείς σου δεν σημαίνει πως πρέπει να ανέχεσαι τέτοιες συμπεριφορές και να υποχωρείς στους παραλογισμούς τους. Εσύ έκανες την προσπάθειά σου και άπλωσες χέρι επανένωσης, αλλά αυτοί δεν το άρπαξαν, οπότε δεν πιστεύω πως υπάρχουν και πολλά ακόμα που μπορείς να κάνεις εάν δεν αλλάξουν μυαλά και αποδεχτούν την οικογένειά σου όπως είναι. Στο τέλος της ημέρας αυτοί χάνουν, όχι εσύ!
#AskTipster
Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy
