Το μεγαλοπρεπές όρος Φούτζι -σημείο αναφοράς για την ιαπωνική τέχνη και λογοτεχνία, καθώς και μία από τις πλέον τουριστικές τοποθεσίες της Ιαπωνίας- ένα αποπνικτικό πρωινό του Μαΐου «χάθηκε».

Αμέτρητοι τουρίστες καθημερινά σέρνουν τις ογκώδεις αποσκευές τους και περνούν μέσα από το πλήθος αναζητώντας το τέλειο φωτογραφικό καρέ. Συγκεντρώνονται σε ένα πεζοδρόμιο απέναντι από ένα κατάστημα ψιλικών - αλλά αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο κατάστημα. Πίσω του υψώνεται η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας, το μεγαλοπρεπές όρος Φούτζι.

Η χιονισμένη κορυφή των 3.776 μέτρων αποτελεί ένα εκπληκτικό σκηνικό για όσους αναζητούν την επόμενη αγαπημένη τους σέλφι ή το επόμενο αξιομνημόνευτο post στο Instagram.

Το άλλοτε πολυσύχναστο πεζοδρόμιο βρίσκεται πλέον πίσω από μια μαύρη γιγαντοοθόνη, μήκους περίπου 20 μέτρων και ύψους 2,5 μέτρων, μετά τα συνεχή παράπονα από τους ντόπιους για τους αμέτρητους τουρίστες που περπατούν ανάμεσα σε σπίτια και πετάνε σκουπίδια.

Η γραφική πόλη Φουτζικαουαγκουτσίκο αισθάνεται τον αντίκτυπο της αύξησης του τουρισμού, σε βαθμό υπερτουρισμού, καθώς οι αφίξεις στην Ιαπωνία ξεπέρασαν το ρεκόρ των τριών εκατομμυρίων τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, λόγω του αδύναμου γεν και της ταξιδιωτικής «έκρηξης» μετά την πανδημία του κορωνοϊού.

Ενώ ο υπερτουρισμός είναι ένα ζήτημα σε όλο τον κόσμο, από το Παρίσι μέχρι τη Χαβάη, η περίπτωση της Φουτζικαουαγκουτσίκο είναι αξιοσημείωτη για πολλούς λόγους. Οι περισσότεροι επισκέπτες επιλέγουν να μη διανυκτερεύσουν εκεί, αλλά προτιμούν να περάσουν από το σημείο για μια ημερήσια εκδρομή και να παραμείνουν στο πιο πολυσύχναστο Τόκιο που απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα.

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν έσοδα από εισιτήρια, μουσεία ή τέλη ξενοδοχείων, προκειμένου να εξισορροπηθεί η ζημιά που προκαλούν οι χιλιάδες επισκέπτες. Ως αποτέλεσμα, η πόλη των μόλις 10.000 κατοίκων δυσκολεύτηκε να αντεπεξέλθει.

ΠΗΓΗ: LIFO