Το σκάνδαλο της Μονής Οσίου Αββακούμ που ξέσπασε στους κόλπους της κυπριακής εκκλησίας, φαίνεται ότι έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις που ξεπερνούν τον απλό συγκλονισμό του χριστεπώνυμου -και όχι μόνο- πλήθους εξαιτίας των οικονομικών αδικημάτων και ερωτικών περιπτύξεων που φέρεται να διαπράττονταν εντός του Μοναστηριού (από τους ίδιους τους μοναχούς).

Μετά τις αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, πριν από δύο μήνες περίπου, η Μονή -που σημειωτέον είχε εξελιχθεί σε μία εκ των δημοφιλεστέρων του νησιού μας- έκλεισε, γεγονός που οδήγησε σε «μαρασμό» και την κοινότητα, στην οποία στεγάζεται το μοναστήρι.

Η Μονή, παρότι δεν μετρούσε πολλά χρόνια λειτουργίας, είχε καταφέρει να κατακτήσει τους πιστούς, οι οποίοι συνέρρεαν για να πάρουν τις ευλογίες του Οσίου, μέσω των Μοναχών, να αγοράσουν τα προϊόντα που έφτιαχναν οι ίδιοι ή ακόμα και να ζητήσουν ένα θαύμα για τη θεραπεία των ίδιων ή των δικών τους ανθρώπων που υπέφεραν από κάποια ασθένεια.

Όλη αυτή η κινητικότητα είχε επηρεάσει θετικά και την κοινότητα Φτερικουδιού, η οποία, όμως, μετά το κλείσιμο της Μονής «βυθίστηκε» στη σιωπή. Πλήγμα δέχθηκε και η οικονομία τόσο του Φτερικουδιού, αλλά και των γύρω κοινοτήτων που επίσης επωφελούνταν από τη συρροή επισκεπτών στο μοναστήρι, σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή κοινοτάρχη Φτερικουδιού, κ. Χρήστου Ιακώβου, στην εκπομπή εκπομπή «Alpha Καλημέρα». Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι μετά το κλείσιμο της Μονής «νέκρωσαν τα πάντα». Πέραν τούτου, το κλείσιμο της μονής επηρέασε και την καθημερινότητα αρκετών κατοίκων, οι οποίοι συνεισέφεραν ή βοηθούσαν (αφιλοκερδώς) στις διάφορες εργασίας που γίνονταν εκεί.

Ψάχνουν μοναχούς (και) από το εξωτερικό

Εξηγώντας τα διαδικαστικά περί επαναλειτουργίας της Μονής, η Θεολόγος/Κανονολόγος Δρ Αρετή Δημοσθένους, είπε ότι δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να καθορίζει μέχρι πότε πρέπει να ανοίξει.

«Αν για παράδειγμα η κοινότητα ψάξει μοναχούς ή μοναχές από αλλού οι οποίοι να θέλουν να έρθουν, δεν υπάρχει πρόβλημα να εγκατασταθούν – αφού πάρουν βέβαια, τη σχετική άδεια από τον πνευματικό τους. Δεν υπάρχει κάτι το απαγορευτικό και διαδικαστικό», εξήγησε.

Η ίδια είπε, περαιτέρω, ότι γνωρίζει ότι έχουν προσπαθήσει να βρουν μοναχούς και από το εξωτερικό, πράγμα όμως που δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο καθώς η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμη αποφανθεί για όσα φέρεται να διαπράττονταν στο Μοναστήρι οπότε δύσκολα άλλοι μοναχοί θα έρχονταν εκεί, επωμιζόμενοι όλο αυτό το βάρος.

«Δεν είναι τόσο εύκολο (σ.σ. να εγκατασταθούν στο Μοναστήρι άλλοι μοναχοί). Κατανοούμε ότι έχει κλείσει ένα μοναστήρι λόγω κάποιων ατασθαλιών και αμαρτιών και δεν έχουν εκδικαστεί ακόμα, για να είναι σίγουροι αυτοί που θα έρθουν ότι αναλαμβάνουν το μοναστήρι με δικαιοσύνη», είπε χαρακτηριστικά η κα Δημοσθένους.

Το δε, μοναστήρι φέρεται να έχει αφεθεί (στο έλεος του Θεού) καθώς, όπως είπε ο αναπληρωτής κοινοτάρχης, επί του παρόντος, δεν συντηρεί κανείς τη Μονή με αποτέλεσμα τα λουλούδια να έχουν μαραθεί και να έχουν προκύψει και άλλες φυσικές φθορές.