Τατουάζ-μανίκι, λίγο καλό παιδί – λίγο καθίκι, τόσο όσο για να μη σε κατηγορήσουν, να μη σε ταυτίσουν, να μη σε παρεξηγήσουν. Άντε και σε παρεξήγησαν· δεν ξέρεις τι θες, αλλά δεν ξέρεις τι δεν θες;
Τον δικό σου θάνατο δεν πάτησες· από άλλων όνειρα δηλητηριάστηκες, μα η ζωή είναι πολύ σύντομη και μοιραία για να μη δεις τη θέα – πως όλα είναι πιο ωραία όταν αποδεχθείς πως κάθε αιτία είναι ασήμαντη και πρόσκαιρη, όταν ζει, παραπλανεί μα εν τελεί θα χαθεί, στην άνω τελεία.
Σημείωση: Το πιο κάτω κείμενο αποτελείται από φράσεις που θα μπορούσαν να ήταν παράγραφοι και από παραγράφους που θα μπορούσαν να ήταν κείμενα, κι αυτά πάλι βιβλία. Κι αντίθετα. Θα δείξει.
Αν στον έρωτα δε χωράνε συμβιβασμοί, στην αγάπη χωράνε κυρίως τέτοιοι.
*
Αν σου πει πως έχει και φίλους γκέι, ρώτησε ποια ήταν η τελευταία φορά που τους είδε. Υπενθύμισε τον ορισμό της λέξης «φίλος» κι αν επιμένει, προχώρα σε εξακρίβωση και ταυτοποίηση στοιχείων.
*
Έστω ότι θέλω να αποκαλέσω κάποιον «ψηλέ». Υπάρχει όριο ή πάει αναλογικά; Και πώς ξέρω αν συγκαταλέγομαι κι εγώ στους «ψηλέ»; Ρωτώντας αυτό, δεν είμαι σίγουρος πια ότι δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις.
*
Περίεργο πράγμα τα συναισθήματα. Όσο τα κοιμίζεις, τόσο ξυπνούν.
*
Αφού εμείς βαθμολογούμε την εξυπηρέτηση των ντελιβεράδων, γιατί δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο σύστημα βαθμολόγησης από τους ντελιβεράδες για τη δική μας ευγένεια;
*
Ένα όχι και τόσο fun fact: οι σημαίες ήταν εύρημα – και πρωτοχρησιμοποιήθηκαν – από στρατούς, για να ξεχωρίζουν τους συμπολεμιστές από τους εχθρούς τους. Αιματοβαμμένες από τα γεννοφάσκια και χωρίς οδηγίες άλλης χρήσης.
*