Γέλιο, στο βαθμό σχεδόν του χαχανητού, για την τραγική γραφικότητα της υπόθεσης, ήταν η πρώτη αυθόρμητη μου αντίδραση μόλις έμαθα ότι αστυνομικοί ερεθίστηκαν με τα γυμνά αγόρια της Πάολας.
Η πραγματικότητα είναι όμως πως η κατάσχεση και η μετέπειτα καταγγελία της κυπριακής αστυνομίας εναντίον της accept ΛΟΑΤ και του Προέδρου της είναι ταλιμπανική. Ίσως και «τζιχαντιστική», για να είμαστε επίκαιροι. Και τόσο οι ταλιμπάν όσο και οι τζιχανιστές μόνο εξωτερικά μοιάζουν αστείοι.
Τώρα, θα μου πείτε, υπερβολές, δεν σφάζουν ανθρώπους σαν τις κότες οι Κύπριοι αστυνομικοί, λίγες φωτογραφίες κατάσχεσαν οι καημένοι και αυτές μετά από καταγγελία πολίτη.
Δεν ζούμε όμως στις μεσαιωνικές συνθήκες των χωρών που οι τζιχαντιστές βρίσκουν απήχηση, ούτε σε κανένα παρανοϊκό καθεστώς «τύπου Κιμ». Ζούμε σε μια πολιτισμένη (;) χώρα που οι πολίτες της έχουν προσβληθεί τα μάλα από τη δικτατορική αυτή συμπεριφορά και τηρουμένων, επομένως, των αναλογιών, οι εμπρηστικοί αυτοί παραλληλισμοί γίνονται δυστυχώς εύστοχοι για τους συσχετιζόμενους αστυνομικούς.
Μες την άγνοια τους, προφανώς, και μέστην αμορφωσιά τους έδρασαν όπως έδρασαν. Μια αμορφωσιά όμως που δεν είναι δυνατόν πλέον να γίνεται αποδεκτή. Αρκετά χρόνια μας χωρίζουν πια από τη δεκαετία του 60', όπου ο πουριτανισμός χαρακτήριζε την πλειοψηφία του κυπριακού πληθυσμού. Αναντίλεκτα, δεν ισχυρίζομαι πως σήμερα λίγοι είναι οι πουριτανοί ανάμεσα μας. Κάμποσοι είναι, να’ ναι καλά που μας δίνουν τροφή για να γράφουμε. Έχουν όμως μετεξελιχθεί.
Πουριτανική συμπεριφορά, για να μιλήσουμε με όρους του 2014, είναι για παράδειγμα, η εμμονή στην πολιτική ορθότητα σε βαθμό που να γίνεται φασιστική, όπως ευστοχότατα μου είπε η ίδια η Πάολα σε συνέντευξη που μου έδωσε με αφορμή τη λογοκριμένη έκθεση, η οποία προσεχώς θα δημοσιευθεί στη City Free Press. (γι ‘αυτό stay tuned).
Πουριτανική συμπεριφορά με όρους 2014 είναι επίσης να λες πως «ας γίνει το Pride, αλλά κόσμια, όχι και να βγαίνουν drag queens στο δρόμο» ή να ευαγγελίζεσαι ως δημόσιο πρόσωπο την πίστη σου στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά να σε ενοχλούν «τα ρούχα που κρεμάνε στα μπαλκόνια τους οι μετανάστες» (πρόσφατη δήλωση Δημοτικής Συμβούλου Λεμεσού).
Το να προχωρείς όμως αυθαίρετα στην κατάσχεση ιστορικού και αξιέπαινου καλλιτεχνικού υλικού, το οποίο στην Αθήνα και στο Λονδίνο παρουσιάστηκε βεβαίως χωρίς κανένα απολύτως θέμα και να έχεις και το ανήκουστο θράσος ως εξουσία να στοιχειοθετείς καταγγελία, αυτό ξεφεύγει κατά πολύ από έναν απλό πουριτανισμό. Παραπέμπει πλέον σε τακτική ενός καθεστώτος ολοκληρωτικού.
Αν είναι δυνατόν. Ουσιαστικά, δεν είναι δυνατόν και γι’ αυτό πρώτα και κύρια ο Δήμος Λευκωσίας ως η φιλοξενούσα Αρχή της λογοκριμένης έκθεσης αλλά και πολλοί άλλοι οργανωμένοι, κρατικοί και μη, φορείς, οφείλουν να σώσουν ό,τι σώζεται από το ρεζίλεμα και τον διασυρμό της Κύπρου με τη γελοιωδέστατη αυτή κίνηση της αστυνομίας και όλοι μαζί να απαιτήσουν άμεσα την απόσυρση της καταγγελίας εναντίον της accept ΛΟΑΤ και την επιστροφή των κατασχεθέντων φωτογραφιών.
Αυτό σε πρώτο επίπεδο. Γιατί η παρωδία που εκτυλίχθηκε στα έκπληκτα μάτια μας χθες στη Λευκωσία σοφό θα ήταν να αποτελέσει επιτέλους την κατάλληλη αφορμή για μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του συστήματος τόσο σε ό,τι αφορά τα κριτήρια εισδοχής στο Αστυνομικό Σώμα όσο και στη δια βίου μάθηση των μελών του. Κανένα στοιχειώδες ίσως σεμινάριο για το πως είναι να ζεις στην Ευρώπη σήμερα;
ΟΚ, δεν λέω να τους αναγκάζουμε να ξέρουν τις σημαντικότερες σύγχρονες προσωπικότητες της διανόησης στην Ελλάδα, όπως είναι ο σπουδαίος Ντίνος Χριστιανόπουλος, τη φωτογραφία του οποίου κατάσχεσαν, αλλά πιο απλά πράγματα ρε παιδάκι μου.
Όπως για παράδειγμα ότι το γυμνό δεν είναι απαραίτητα πορνογραφία. Η ότι μια εκδήλωση που ονομάζεται εικαστική και είναι υπό την επίβλεψη του Δήμου της πρωτεύουσας, ε, κάτι θα σημαίνει αυτό και το διερευνούμε λίγο πριν λειτουργήσουμε ως τρομοκράτες τραμπούκοι μιας άλλης εποχής.
Ίσως φυσικά να υποτιμώ τον βαθμό της μεσανατολίτικης μας ιδιοσυγκρασίας και να εθελοτυφλώ.
Δείτε τις φωτογραφίες που διασύρουν την Κύπρο διεθνώς ΕΔΩ.