Για όλους μας, Χριστιανούς και μη, άθεους και θρήσκους, πνευματώδεις και θρησκόληπτους, σοφό θα ήταν να γίνει αποδεκτό πως η διδασκαλία του Ιησού Χριστού αγάπη είναι που πρεσβεύει και μόνο.



Αγάπη, αλληλεγγύη, συγχώρεση και εξόντωση του εσωτερικού δαίμονα που βρίσκεται μέσα μας, ονομάζεται «εγώ» και αποτελεί πηγή όλων των δεινών της ανθρωπότητας.

Όπως αποδεικνύεται από τις πιο κάτω εικόνες, έχει παρατηρηθεί πως, πράγματι, τη μέρα των Χριστουγέννων, οι ψυχές πολλών ανθρώπων μαλακώνουν.

Αν θα έρθει ποτέ εκείνη η μέρα που αυτό θα ισχύσει για όλους τους ανθρώπους και σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, άγνωστο.

Τον κόσμο σίγουρα δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε μόνοι. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον εαυτό μας.

Και αυτό ίσως να είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.

«Τη μέρα των Χριστουγέννων σηκώθηκα πρωί- πρωί και βγήκα από το καταφύγιο μου. Θα έκανε ωραία μέρα. Ο ουρανός ήταν γαλάζιος και ανέφελος. Καθώς έκανα βόλτες στα χαρακώματα συζητώντας για τη συνάντηση της προηγούμενης νύχτας, φάνηκε ξαφνικά ότι μπορούσαμε να αντικρύσουμε καθαρά στο βάθος μία ομάδα Γερμανών, με τα κεφάλια τους να ξεπροβάλλουν χωρίς καμία προστασία και τα μαλλιά τους να ανεμίζουν στον αέρα. Σε λίγο, μία ολόκληρη σιλουέτα Γερμανού ορθώθηκε για να κοιτάξει γύρω. Δεν χρειάστηκε να περάσει πολλή ώρα για να δούμε τη σιλουέτα και του δικού μας Bert να διαγράφεται στον ορίζοντα. Αυτή η τόλμη έγινε μεταδοτική. Ακολούθησαν αμέσως μερικοί Γερμανοί. Τους μιμήθηκαν τότε και οι δικοί μας Alf και Bil, και σε λίγα δευτερόλεπτα γύρω στους δέκα στρατιώτες από τις αντιμαχόμενες πλευρές προχωρούσαν για να συναντηθούν στη μέση της νεκρής ζώνης. Απίθανο ! Απίστευτο!» 

(Αναμνήσεις ενός βρετανού αξιωματικού από χριστουγεννιάτικη εκεχειρία στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου).