Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περάσεις ένα μήνυμα, να κάνεις μια δήλωση, να πεις κάτι. Και αναλόγως του ποιος είσαι, αναλόγως της συμπεριφοράς σου, του πρότερου βίου σου, της προσωπικότητάς σου και άλλων πολλών παραγόντων και παραμέτρων, θα εκλάβει ανάλογα και το μήνυμα ο παραλήπτης. Αν, για παράδειγμα, πεις «Θέ μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!», άλλη βαρύτητα θα έχει αυτό που είπες αν σε λένε Οδυσσέα (Ελύτη) κι άλλη βαρύτητα αν π.χ. είσαι κάποιος που κάνει όλη μέρα τον καραγκιόζη. Άλλο είναι να γράψεις κάτι σπουδαίο με ένα μολύβι, σε ένα κομμάτι χαρτί, να το κλείσεις στο συρτάρι και «αν το βρει κάποιος το βρήκε» και άλλο είναι να χορεύεις σαν αρκούδα, να ρίχνεις και κανένα μπινελίκι μήπως και σου δώσουν σημασία και μέσα σ’ αυτόν τον ακταρμά να κουβαλάς και ένα ανεμούριο που αναγράφει «Θέ μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!»... Αλλιώς θα δεις ένα κλασικό θεατρικό του Σαίξπηρ, του Ίψεν ή του Σοφοκλή αν το ανεβάσει ο κρατικός θεατρικός οργανισμός, με ηθοποιούς που έχουν παίξει ακόμα και στην Επίδαυρο και έχουν κερδίσει την εκτίμησή σου, και αλλιώς αν το ανεβάσει μια ομάδα που, μέχρι χθες, έπαιζαν μόνο σε πανηγύρια. Εκτιμάς πολύ περισσότερο ένα ποίημα, ένα τραγούδι, μια ταινία, ένα βιβλίο, ένα δίσκο, ένα πίνακα, ακόμα και ένα τηλεγραφικά γραμμένο απόφθεγμα, το οποίο προέρχεται από έναν άνθρωπο που έχει όλο το πακέτο της μόρφωσης, έτσι όπως την περιγράφει ο Σωκράτης (ή ο Ισοκράτης όπως ισχυρίζονται κάποιοι) και πολύ λιγότερο ή και καθόλου αν το μόνο που επιχειρεί ο «δημιουργός» είναι να σου γαργαλά τις αισθήσεις, παρουσιάζοντας θεάματα πονηρά ή τολμηρά, κερδίζοντας εν τέλει την προσοχή σου ή ένα κλικ στο διαδίκτυο, απλώς και μόνο για να δώσει τροφή στη ματαιοδοξία του ή ακόμα χειρότερα, να προκαλέσει -έστω κι αν ο ίδιος πιστεύει ότι προάγει τον πολιτισμό. Οπότε, άσ’ το καλύτερα ρε φίλε. Αντί να απαντάς στην κριτική που σου κάνουν, ενίοτε με απρεπείς εκφράσεις, και να αναλώνεσαι σε συμπεριφορές που μόνο χειροτερεύουν την κατάσταση, κοίτα να δεις τι θα κάνεις για να κερδίσεις το σεβασμό του κόσμου -είτε είσαι στην αρχή, είτε στα μέσα του δρόμου. Μετά απ’ αυτό, κάνεις και τη «δήλωσή» σου. Και τότε, να ‘σαι σίγουρος, πως θα ‘χει -ταπεινή μου άποψη- μεγαλύτερη βαρύτητα.