Κάτι τέτοιο και με μεγαλύτερη έμφαση σημειώνει και στο άρθρο του στους New York Times.

Η ανάλυσή του έχει ως εξής: Η ελληνική πλευρά δεν έχει κανένα plan B, άρα οφείλει να ακολουθήσει το δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Ακόμη και αν χρειαστεί να έρθει σε ρήξη με την αριστερή φατρία μέσα στο κόμμα του και αν είναι να πάει σε εκλογές εξ αυτού του λόγου, τότε καλώς να το κάνει.

Σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Η Ελλάδα δεν έχει καλό plan B, η μόνη ορθολογική πορεία δράσης της είναι να συνεργαστεί με τους πιστωτές της και να μεταρρυθμίσει την οικονομία της. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Συμφώνησε με τους εταίρους σε μια βραχυπρόθεσμη επέκταση της συμφωνίας, αλλά δεν μπορεί να την ''πουλήσει'' στους σκληροπυρηνικούς του κόμματός του, οι οποίοι τον κατηγορούν ότι έχει κάνει στροφή. Έτσι, υπάρχουν ανησυχητικές δηλώσεις υπουργών για πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ προσφάτως συμφωνήθηκε αύξηση μισθών στους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Εντωμεταξύ, ο Γιάνης Βαρουφάκης έστειλε μια ασθενική λίστα μεταρρυθμίσεων την οποία πρέπει να εξηγήσει αρκετά στο Eurogroup της Δευτέρας».

Οι Σειρήνες

Κατά τον Ντίξον ο Τσίπρας πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στις Σειρήνες που του προτείνουν να κηρύξει χρεοκοπία, να φύγει από το ευρώ έτσι ώστε να αποκτήσει η χώρα την εθνική ανεξαρτησία της ή να μείνει στο ευρώ, αλλά να απειλήσει με πτώχευση ως ένα τακτικιστικό κόλπο που θα πιέσει τους Ευρωπαίους να πάρουν μια απόφαση. Είτε προέρχονται οι ιδέες από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε από το γνωστό αρθρογράφο των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μουτσάου, ο Ντίξον αντιτείνει πως η μακροπρόθεσμη συμφωνία με τους εταίρους θα σημάνει την εγκατάλειψη, από μεριάς Τσίπρα, των προεκλογικών υποσχέσεών του. Αν, όμως, ακούσει τις Σειρήνες, τότε αυτό θα είναι η καταστροφή του.

Η δραχμή

Ο Ντίξον σημειώνει πως η μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή, μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ελκυστική επειδή το χρέος θα πέσει σε διαχειρίσιμα επίπεδα και το υποτιμημένο νέο νόμισμα θα δώσει έναν τόνο ανταγωνιστικότητας, ωστόσο το σενάριο είναι εφιαλτικό. Είναι σίγουρο πως θα επιβληθεί έλεγχος κεφαλαίων, σε τέτοιο βαθμό που το αντίστοιχο κυπριακό υπόδειγμα πριν από λίγα χρόνια θα μοιάζει με περίπατο στο πάρκο. Άλλωστε, όπως σημειώνει, η Κύπρος όχι μόνο δεν χρεοκόπησε, αλλά αναζήτησε μια αμοιβαία λύση με τους πιστωτές της. Σε αντίθεση με την Αθήνα που θα σταματούσε να πληρώνει τους πάντες – ακόμη και την ΕΚΤ, άρα είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς πως η Κεντρική Τράπεζα θα συνέχιζε να τροφοδοτεί με ευρώ τα ΑΤΜ των ελληνικών τραπεζών. Αίφνης, η ελληνική οικονομία θα βυθιζόταν σε νέα ύφεση. Επιπροσθέτως, η μετάβαση στη δραχμή θα είχε τρομακτικές συνέπειες: οι φόροι θα πέσουν κατακόρυφα, ενώ η νέα κυβέρνηση δεν θα μπορεί να δανειστεί από το εξωτερικό.

Το παράδοξο

Τι θα έκανε μια υπεύθυνη κυβέρνηση κάτω από αυτές τις συνθήκες; Θα έδενε κι άλλο το ζωνάρι, θα μείωνε τις δαπάνες έτσι ώστε να τρέξει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Όμως, το παράδοξο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση ότι θα αυξήσει τις δαπάνες. Έτσι, μπορεί να πάρει την ανεύθυνη επιλογή: να εκτυπώσει δραχμές για να γεμίσει τις τρύπες και έτσι να τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό και, τελικά, τον υπερπληθωρισμό. Τι λέει το υποτιθέμενο plan B; Η Ελλάδα χρεοκοπεί εντός του ευρώ. Ο Ντίξον απαντάει: «Κι αυτό θα ήταν άθλιο». Και εξηγεί:

«Μια τέτοια κίνηση θα οδηγούσε σε πτώχευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, όπως αυτό εκτίθεται στο κράτος. Επειδή η Αθήνα δεν θα είναι σε θέση πλέον να πάρει χρήματα από τους εταίρους της ζώνης του ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, η μόνη λύση θα ήταν να πάει στις καταθέσεις των απλών καταθετών και να μετατρέψει ένα μέρος τους σε μετοχές της τράπεζας, όπως έγινε στην Κύπρο. Η κυβέρνηση, εντωμεταξύ, θα πρέπει να εξισορροπήσει τον προϋπολογισμό της. Αυτό θα ήταν δύσκολο, η τραπεζική αναστάτωση και ο έλεγχος κεφαλαίων θα νέκρωνε την οικονομική δραστηριότητα.

Για να καταλήξει ο Ντίξον: «Με δεδομένο ότι κανένα από αυτά τα plan B δεν είναι καλά, το καλύτερο στοίχημα του Τσίπρα θα ήταν να πείσει τους πιστωτές του ότι έχει καλή πίστη και να προχωρήσει σε έντονες μεταρρυθμίσεις με την ελπίδα ότι αυτές θα περιορίσουν την προηγούμενη βραδύτητα. Εάν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να έρθει σε ρήξη με την ακροαριστερή φατρία του κόμματός του ή, ίσως, να προκηρύξει νέες εκλογές, τότε ας το κάνει. Το καθήκον του είναι προς το σύνολο του ελληνικού λαού».