Του Αντρέα Νικολάου
Εννοείται πως ξύπνησα με τουλάχιστον δώδεκα αδιάβαστα μηνύματα στο κινητό, σε messenger, viber και what’s up. Αυτά προήλθαν από συγγενείς ηλικίας έχω-εξοικειωθεί-με-όλα-τα-application, οι οποίοι ξυπνούν πρωί χάραμα. Αγαπημένες φιγούρες. Σύμφωνα με τον βαθμό συγγένειας, οι ίδιοι συγγενείς, θα με ξαναπάρουν τηλέφωνο το απόγευμα, μετά τις έξι, γιατί «δεν ήθελαν να με ενοχλήσουν στην δουλειά». Δυστυχώς έχω περάσει τα 25, έχουμε οικονομική κρίση, μένουν μακριά και όλοι αυτοί οι αγαπημένοι συγγενείς δεν θα μου βάλουν εικοσάευρω στο χέρι, κλείνοντάς το καπακωτά, και να μου πουν «Έλα, να πάρεις ό,τι θέλεις». Τι ωραίες εποχές ζούσαμε κάποτε οι Αντρέηδες.
Εννοείται πως έχω προνοήσει και κουβαλώ φορτιστή μαζί μου σήμερα στην δουλειά. Εννοείται πως δεν θα σταυρώσω λέξη στον υπολογιστή. Εννοείται πως θα έρθουν όλες οι συναδέλφισσες να μου ανακατέψουν τα μαλλιά και να μου πουν να ζήσω. Εννοείται πως θα απαντήσω σε εκατό τηλεφωνήματα, απ’ την πρώην μου που με παράτησε για άλλον «Απλά πήρα να σου πω να ζήσεις», τον φίλο μου απ’ το γήπεδο να μου πει «Να ζήσεις ρε φίλε, πότε θα τζιεράσεις;», την μάνα μου που θα επικοινωνήσει δέκα φορές «Γιατί δεν απαντάς το τηλέφωνο της θείας σου;».
Εννοείται πως ζήτησα in advace απ’ την δουλειά για να κεράσω το ένα κάρο συναδέλφους και όλους όσοι θα μου πουν «χρωστάς κέρασμα». Μα είναι μέρα ρε φίλε, τέλος του μήνα να γιορτάζω κι εγώ; Δεν γίνεται να γιορτάζεις τέλος του μήνα πριν προλάβει να κάμει το έμβασμα ο μάστρος σου.
Εννοείται πως για τουλάχιστον δέκα λεπτά θα με βασανίζουν σκέψεις που λογικά δεν κάνω άλλες μέρες. Δεν έχει χώρο στον κλασσικό πάγκο των κερασμάτων στην δουλειά να βάλω και το δικό μου ταψί; Μα, ενάμιση ευρώ η νουγκατίνα ρε κουμπάρε; Έφερε και η άλλη νουγκατίνες. Έπρεπε να πιάσω αλμυρά τελικά. Ναι, ναι, πιάσε και δεύτερο έχει πολλά.
Εννοείται πως μπαίνοντας στο facebook με έχουν κάνει tag 75 άτομα μαζί με άλλους 75 στο ίδιο ποστ. Εννοείται πως μου έστειλαν ηλεκτρονικές φωτογραφίες με ανθοδέσμες, αστεία gifs και τραγούδια, εννοείται πως πρέπει να τους απαντήσω όλους ευχαριστώ και να κάθομαι να σκέφτομαι τους δικούς τους Αντρέηδες για να ανταποδώσω.
Εννοείται πως θα σχολάσω και θα πάω σπίτι εξουθενωμένος, η γυναίκα μου θα μου φέρει να ανοίξω το δώρο μου, πουλόβερ που δεν μου κάμνει, και να μου πει ότι θα πάει αύριο να το αλλάξει. Εννοείται πως τα τηλέφωνα θα συνεχίσουν να χτυπούν, εννοείται πως το μόνο που θέλω είναι να κάτσω στον καναπέ με την μπύρα μου, να δω Storage Wars και να περάσει η μέρα.
Εννοείται πως έχει πλάκα όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Να σας ζήσω, να με χαίρεστε.
Διάβασε επίσης: Κι όμως, το όνομα Ανδρέας δεν είναι το πιο δημοφιλές στην Κύπρο
