«Λυπάμαι κάθε φορά που πρέπει να μεταφέρω κακές ειδήσεις», έγραφε ο Moore, «αλλά σας το είπα ξεκάθαρα το περασμένο καλοκαίρι, όταν προέβλεψα ότι ο Donald Trump θα είναι υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία των ΗΠΑ.

Και τώρα έχω ακόμη πιο άσχημα νέα για όλους σας: Ο Trump πρόκειται να κερδίσει τον Νοέμβριο. Αυτός ο άθλιος, αδαής, επικίνδυνος, μερικής απασχόλησης κλόουν και πλήρους απασχόλησης ψυχοπαθής πρόκειται να είναι ο επόμενος πρόεδρός μας. Πρόεδρος Trump. Πείτε αυτά τα λόγια, γιατί θα πρέπει να τα λέτε συχνά για τα επόμενα τέσσερα χρόνια: “Πρόεδρος Trump”.

Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω θελήσει να αποδειχθεί ότι κάνω λάθος όσο τώρα».

Και συνεχίζει ο Μουρ απαριθμώντας τους πέντε λόγους, για τους οποίους ο Τραμπ θα γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ:

1. H δημαγωγική ρητορική του σε τέσσερις πολιτείες: Μίσιγκαν, Οχάιο, Πενσυλβάνια και το Ουισκόνσιν. Τέσσερις πολιτείες που παραδοσιακά τάσσονταν με τους Δημοκρατικούς, όμως η καθεμία από αυτές εκλέγει Ρεπουμπλικανό κυβερνήτη από το 2010 (μόνο η Πενσυλβάνια εξέλεξε τώρα Δημοκρατικό). Ο Τραμπ προηγείται της Χίλαρι Κλίντον στις τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Πενσυλβάνια και έρχεται ισοπαλία στο Οχάιο. Σύμφωνα με τον Μουρ, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Τραμπ είπε στους ψηφοφόρους κάτι που είναι αλήθεια: ότι η Κλίντον υποστήριξε τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής (NAFTA) και βοήθησε στην καταστροφή αυτών των πολιτειών που στηρίζονταν στη βαριά βιομηχανία. Η Κλίντον θα δεχθεί άλλο ένα ισχυρό χτύπημα εξαιτίας της θέσης που πήρε υπέρ της ΤΤΙP και άλλων εμπορικών συμφωνιών που διέλυσαν την εργατική τάξη σε αυτές τις τέσσερις πολιτείες.

Ο Τραμπ, κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου των προκριματικών, είχε απειλήσει την αυτοκινητοβιομηχανία Ford πως αν κλείσει το εργοστάσιο στο Μίσιγκαν και μεταφέρει τη δραστηριότητά της στο Μεξικό, θα βάλει φόρο 35% σε όλα τα  αυτοκίνητα που θα επανεισάγονται στις ΗΠΑ. Μια απειλή που ήχησε σαν γλυκιά μουσική στα αυτιά οργισμένων και πικραμένων ανθρώπων, που έχασαν τις δουλειές τους ή τρέμουν πως αυτό θα γίνει σύντομα. Ο Τραμπ λέει στους ανθρώπους αυτά ακριβώς που θέλουν να ακούσουν -άσχετο αν θα τηρήσει τα λεγόμενά του- και αυτό, σύμφωνα με τον Μουρ, θα του δώσει μία βέβαιη νίκη τον Νοέμβριο, χωρίς να έχει ανάγκη τη Φλόριντα, το Κολοράντο ή την Βιρτζίνια. Μόνο αυτές τις τέσσερις πολιτείες-κλειδιά...

2. Ο δεύτερος λόγος, για τον Μουρ, είναι απλά το γεγονός ότι μετά από 240 χρόνια ανδρικής κυριαρχίας, μία γυναίκα ετοιμάζεται να αναλάβει τον Λευκό Οίκο. Ψυχαναλύοντας με χιούμορ τον μέσο Αμερικανό, ο Μουρ εξηγεί πως είναι αδύνατο να αφήσουν οι άνδρες ψηφοφόροι την τύχη τους στα χέρια μιας γυναίκας. «Αυτό το τέρας μας έχει κατακτήσει -και τώρα, αφού έχουμε υποστεί για οκτώ χρόνια έναν μαύρο να μας λέει τι θα κάνουμε, θα πρέπει να ανεχθούμε μία γυναίκα για άλλα οκτώ χρόνια να μας εξουσιάζει; Μετά από αυτό, τι θα έρθει; Οκτώ χρόνια διακυβέρνησης από ομοφυλόφιλο; Και μετά από τρανς! Βλέπουμε που πάει αυτό και πρέπει να το σταματήσουμε», αναφέρει ειρωνικά ο Μουρ.

3. Το πρόβλημα Χίλαρι. «Μπορούμε να μιλήσουμε ειλικρινά μεταξύ μας;», λέει ο Μουρ και συνεχίζει: «Και πριν το κάνουμε, επιτρέψτε μου να παραδεχθώ ότι μου αρέσει πραγματικά η Χίλαρι -πολύ- και νομίζω ότι έχουν ειπωθεί πολλά εναντίον της χωρίς να αξίζει τόσο αρνητική κριτική. Αλλά η ψήφος της για τον πόλεμο στο Ιράκ με έκανε να υποσχεθώ ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να την ψηφίσω. Μέχρι σήμερα, δεν έχω παραβεί αυτή την υπόσχεση. Ωστόσο, για να μην έχουμε για πρόεδρο έναν φασίστα, είμαι έτοιμος να την παραβώ. Δυστυχώς, πιστεύω ότι η Κλίντον θα βρει έναν τρόπο για να μας εμπλέξει σε κάποιου είδους στρατιωτική ενέργεια. Είναι ένα γεράκι, στα δεξιά του Ομπάμα. Η άλλη επιλογή είναι να βρίσκεται το ψυχώ δάχτυλο του Τραμπ πάνω στο «Κουμπί»...

Ας το παραδεχτούμε: το μεγαλύτερο πρόβλημά μας εδώ δεν είναι ο Τραμπ -είναι η Χίλαρι. Είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής -σχεδόν το 70% του συνόλου των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι είναι αναξιόπιστη και ανέντιμη. Εκπροσωπεί το παλιό στην πολιτική, δεν πιστεύει σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που μπορεί να την κάνει να εκλεγεί. Αυτός είναι ο λόγος που τη μία στιγμή μάχεται εναντίον του γάμου των ομοφυλόφιλων και την επόμενη επικυρώνει έναν γάμο ομοφυλόφιλων. Οι νεαρές γυναίκες είναι μεταξύ των μεγαλύτερων επικριτών της. Δεν αρέσει στους νέους. [...] Κανένας Δημοκρατικός και σίγουρα κανένας ανεξάρτητος, δεν πρόκειται να ξυπνήσει το πρωί της 8ης Νοεμβρίου ενθουσιασμένος και να τρέξει για να ψηφίσει την Χίλαρι, με τον τρόπο που το έκανε την ημέρα που ο Ομπάμα έγινε πρόεδρος ή όταν ο Μπέρνι διεκδικούσε το χρίσμα των Δημοκρατικών. Δεν υπάρχει ενθουσιασμός. Επειδή αυτές οι εκλογές πρόκειται να κριθούν μόνο από εκείνον που θα καταφέρει να τραβήξει περισσότερους ψηφοφόρους στην κάλπη, γι’ αυτό τον λόγο ο Τραμπ έχει το πάνω χέρι.

4. Η καταθλιπτική ψήφος. Σταματήστε να λέτε ότι οι υποστηρικτές του Μπέρνι δεν ψηφίζουν Κλίντον -θα ψηφίσουμε Κλίντον! Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ήδη ότι περισσότεροι ψηφοφόροι του Σάντερς, θα ψηφίσουν την Χίλαρι. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το ανησυχητικό είναι ότι αν και ο μέσος υποστηρικτής του Μπέρνι θα συρθεί στις κάλπες εκείνη την ημέρα για να ψηφίσει κάπως απρόθυμα τη Χίλαρι, η ψήφος του, όμως, θα είναι αυτό που λέμε «καταθλιπτική ψήφος», που σημαίνει ότι η εκλογέας δεν θα φέρει κι άλλους πέντε να ψηφίσουν μαζί της. Ούτε θα βοηθήσει εθελοντικά για 10 ώρες το μήνα ώστε να στηρίξει την εκλογή της Χίλαρι. Ποτέ δεν θα μιλά με ενθουσιασμό στη φωνή, όταν θα ρωτηθεί γιατί ψηφίζει Χίλαρι. Η κατάθλιψη των ψηφοφόρων. Διότι, όταν είσαι νέος/α, έχεις μηδενική ανοχή για εκείνους που είναι ψεύτικο και λένε μα...κιες. [...] Οι νέοι δεν πρόκειται να ψηφίσουν Τραμπ, πολλοί θα προτιμήσουν να μείνουν σπίτι και να μην ψηφίσουν. Η Χίλαρι Κλίντον θα πρέπει να κάνει κάτι για να τους δώσει ένα λόγο να την υποστηρίξουν. [...] Και αυτό είναι πολύ δύσκολο.

5. Το φαινόμενο Jesse Ventura. Τέλος, μην υποτιμάτε την ικανότητα του εκλογικού σώματος να γίνεται άτακτο όταν περάσει την κουρτίνα και μείνει μόνο μέσα στην κάλπη. Είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα μέρη στην κοινωνία όπου δεν υπάρχουν κάμερες ασφαλείας, συσκευές ακρόασης, σύζυγοι, παιδιά, αφεντικά, μπάτσοι και φυσικά δεν υπάρχει προθεσμία. Μπορείτε να πάρετε όσο χρόνο χρειάζεστε εκεί μέσα και κανείς δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα. Μπορείτε να πατήσετε το κουμπί και να ψηφίσετε τη γραμμή ενός κόμματος, ή να γράψετε Mickey Mouse και Donald Duck. Δεν υπάρχουν κανόνες. Και επειδή πολλοί είναι θυμωμένοι με το πολιτικό σύστημα, εκατομμύρια πρόκειται να ψηφίσουν τον Τραμπ όχι επειδή συμφωνούν μαζί του, όχι γιατί τους αρέσει η μισαλλοδοξία ή το φουσκωμένο εγώ του, αλλά μόνο και μόνο επειδή μπορούν. Μόνο και μόνο επειδή θα νευριάσει η μαμά και ο μπαμπάς. Με τον ίδιο τρόπο όπως όταν στέκεσαι στην άκρη του Νιαγάρα και αναρωτιέσαι για μια στιγμή πώς θα αισθανόσουν αν έπεφτες από αυτό το πράγμα, πολλοί άνθρωποι θα λατρέψουν το γεγονός ότι έχουν στα χέρια τους τις μαριονέτες και θα ψηφίσουν Τραμπ ακριβώς για να δούνε τι μπορεί να συμβεί. Θυμάστε τη δεκαετία του ‘90, όταν οι πολίτες της Μινεσότα εξέλεξαν έναν επαγγελματία παλαιστή για κυβερνήτη τους; Δεν το έκαναν επειδή ήταν ηλίθιοι ή επειδή σκέφτηκαν ότι ο Jesse Ventura ήταν ένας πνευματώδης πολιτικός. Το έκαναν μόνο και μόνο επειδή μπορούσαν. Η Μινεσότα είναι μία από τις πιο έξυπνες πολιτείες της χώρας. Είναι επίσης γεμάτη με ανθρώπους που έχουν μια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ -και η ψήφος στον Ventura ήταν η δική τους φάρσα σε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα. Αυτό πρόκειται να συμβεί ξανά με τον Τραμπ...

Κεντρική φωτογραφία: The New Yorker

 

Φτάσαμε αισίως στο Νοέμβριο, ο Trump είναι αισίως ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ και το μόνο που μας μένει είναι να πατήσουμε εδώ για εκτόνωση