Μπορεί, πάλι, να θυμάσαι τα video club (UFO), πολύ πριν το Netflix, που περνούσαμε ώρες για να διαλέξουμε τις καλύτερες ταινίες και να ενοικιάσουμε για 3 ημέρες τις κασέτες, χωρίς έξτρα χρέωση.

Μια δεκαετία γεμάτη χρώματα, αναμνήσεις και μυρωδιές. Μια  εποχή που βασικό χαρακτηριστικό της είχε την απεριόριστη αίσθηση ελευθερίας και τον πειραματισμό. Μια εποχή λίγο μετά το ασπρόμαυρο των 80s και λίγο πριν το HD των 00s, που όλα είχαν την λάμψη του καινούργιου, του φρέσκου, τη μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου περιοδικού και την αγωνία της τυχερής σακούλας.

Η CITY, σε μια νοσταλγική αναδρομή, αναπολεί τη δεκαετία του 90 και θυμάται όλες εκείνες τις εικόνες που μας έχουν λείψει και θα θέλαμε να ξαναδούμε…

Γράφει ο Ανδρέας Κάτσιης

 

Γάμος ο κυπριακός

Πολύ πριν τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία και το sitting arrangement, ο κυπριακός γάμος ήταν πολύ πιο απλός και αυθεντικός. Η δεκαετία του ‘90 μπορεί να σήμανε το τέλος του, αλλά σίγουρα σε όλους έχουν λείψει οι κομμένοι δρόμοι έξω από το σπίτι της νύφης ή στο άδειο χωράφι δίπλα, η κινητή δισκοθήκη με τα φωτορυθμικά, οι πλαστικές πορτοκαλιές καρέκλες, τα εκατοντάδες λαμπιόνια με το μαύρο σύρμα, τα μακρόστενα ξύλινα άσπρα τραπέζια, το οφτό κλέφτικο μέσα στην ασημόκολλα, το αυθεντικό ρέσι της ώρας, τα πλαστικά πιάτα και μαχαιροπίρουνα και ο χορός των νεονύμφων με τους συγγενείς να κρεμάνε 10λιρα και 20λιρα για να ενώσουν το ζευγάρι.

Ομολογίες Αποταμιεύσεως

Όλοι θυμάστε αυτά τα χαρτιά σε κόκκινες και πράσινες αποχρώσεις που μας έφερναν σε γιορτές και γενέθλια οι παππούδες μας -κυρίως- και είχαν αξία 5 και 10 λιρών αντίστοιχα. Ένα δώρο που τότε δεν καταλαβαίναμε τη χρήση του, αλλά σήμερα θα παρακαλούσαμε να μας έφερναν. Οι εκδόσεις ομολογιών τερματίστηκαν στο τέλος του 2001 και μαζί με αυτές και όλες οι προσπάθειες αποταμίευσης χρημάτων.

Φωτογραφία: Retrocyprus

Τα μπακάλικα και το «βερεσιέ»

Ναι, αυτά τα συνοικιακά καταστήματα, που μέσα σε λίγα τετραγωνικά έβρισκες ότι ήθελες για το σπίτι, γνήσια και αυθεντικά προϊόντα, και αν δεν μπορούσες να πληρώσεις τα έγραφες βερεσιέ. Μυρωδάτα ψωμιά χύμα σε ξύλινα μπαούλα (τι ωραία εικόνα), όσπρια χύμα με τη σέσουλα και παστά κρέατα μέσα αρμαρόλες ήταν μόνο μερικές από τις εικόνες που θα θέλαμε να ξαναδούμε στις γειτονίες μας.

Τα αυτοκόλλητα στο Cyprus Rally

Κυρίως όσοι έχουν ζήσει σε χωριό, θα θυμούνται ότι, κατά τη διάρκεια του Cyprus Rally και όποτε περνούσαν τα αυτοκίνητα από τα μέρη τους, στηνόμασταν στην άκρη και φωνάζαμε «αυτοκόλλητα, αυτοκόλλητα». Η χαρά όταν οι άνθρωποι από τις ομάδες, αυτοί με τα βαν, άνοιγαν το παράθυρο και πετούσαν λίγα αυτοκόλλητα, είναι απερίγραπτη.

Φωτογραφία: Retrocyprus

Η αρχή της καλής ιδιωτικής τηλεόρασης

Αρχές της δεκαετίας του ‘90 ξεκίνησαν να εκπέμπουν οι πρώτοι έγχρωμοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί παγκύπριας εμβέλιας, με το κρατικό κανάλι να χάνει το μονοπώλιο και να έχει πλέον να ανταγωνιστεί τον Λόγο, τον Αντ1 και το Sigma. Εποχές της αθωότητας όπως τις χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι, αφού όλα τότε είχαν μια αφέλεια μεν, αλλά ήταν τόσο πρωτόγνωρα, που μέχρι σήμερα τα θυμόμαστε με νοσταλγία.

Τα κρυμμένα δώρα κάτω από το πώμα του αναψυκτικού

Ok, μπορεί να ήταν και στα 80s αυτό, λίγη σημασία έχει όμως. Ομπρέλες, παγωνιέρες, γιογιό, τσάντες, ποτήρια, μέχρι και δορυφορικές μπορούσες να κερδίσεις από την Coca Cola και όχι μόνο!

Φωτογραφία: Retrocyprus

«Ευχάριστο Σαββατόβραδο»: Κάθε κλικ και αριθμός

Ήταν από τα πρώτα ανταγωνιστικά εγχειρήματα του κρατικού καναλιού, το οποίο μεταξύ άλλων, άφησε εποχή για τη στιγμή της κλήρωσης, που όλοι περίμεναν με το λαχείο ανά χείρας. Με την τότε τηλεπερσόνα και νυν βουλευτή Ειρήνη Χαραλαμπίδη να κρατάει όλο χάρη το buzzer της και να κληρώνει έναν-έναν τους αριθμούς, οι οποίο εμφανίζονταν ψηφιακά στην μακρόστενη οθόνη. «Από 30 λίρες κερδίζουν οι λήγοντες σε 3534534534».

«Πάρε-Δώσε»: Όλοι κερδίζουν

Με τον αείμνηστο Τάκη Σταυρινίδη, οποίος πήρε μεταγραφή από το ΡΙΚ στο Λόγο, με το κλασσικό σόου δώρων «Πάρε-Δώσε». Κάθε Παρασκευή απόγευμα, κοινό και τηλεθεατές κέρδιζαν πολλά δώρα κυπριακής παραγωγής, που πραγματικά είχαν αξία. Πόσο λείπει….

Άδειες αλάνες [ή αλλιώς χωράφες]

Λίγο πριν αρχίσει ο οικοδομικός οργασμός και η «ανάπτυξη», οι γειτονίες της Κύπρου διέθεταν πολλές χωράφες άδειες, που προσφέρονταν για παιχνίδι μετά το σχολείο μέχρι να δύσει ο ήλιος. Το μαγικό ήταν ότι, ενώ βρισκόσουν λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι σου, ένοιωθες λες και πήγες Europe Trip με τους κολλητούς σου.

«Κώστας Κώστα στις 8» ή Κώστας Κώστας Show

«Και τώρα σε ζωντανή μαγνητοσκοπημένη μετάδοση, το Κώστας Κώστα Show…». Κάπως έτσι ξεκινούσε ένα από τα πιο επιτυχημένα show του Sigma, να σπάει ταμία, αφού ο συμπαθής παρουσιαστής, φιλοξενούσε διάσημους τραγουδιστές από Κύπρο και Ελλάδα, έκανε ταχυδακτυλουργικά, είχε ζωντανή μουσική και πάνω απ’ όλα μια μοναδική επικοινωνία με το κοινό.

Στο Παρά Πέντε έρωτας, στο Παρά Πέντε μη ρωτάς…

Ένα μπαράκι, 7 πρωταγωνιστές και διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις κατάφεραν να φέρουν τα πάνω κάτω στην κυπριακή κωμωδία τη δεκαετία του ‘90 και να σημαδέψουν μια ολόκληρη γενιά που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιεί τις ατάκες τους… «Ο Ράουφμαν, τζι ο Ράουφμαν, τζι ο Ράουφμαν».

Και φυσικά οι μεταγλωττισμένες σειρές

Οι παραγωγές της Λατινικής Αμερικής, με τα στόματα που κινούνται στη δύση και τη φωνή από τη μεταγλώττιση στην ανατολή, αποτέλεσαν σίγουρα σήμα κατατεθέν για την κυπριακή τηλεόραση, αφού ήταν πόλος έλξης για ηλικίες από 10 ετών μέχρι 110 ετών. Οι ιστορίες αγάπης και πόνου, οι φτωχές κοπέλες που αγαπούσαν τον πρίγκιπα, και η κακιά μητέρα ή ερωμένη που ήθελε να τις εξαφανίσει από προσώπου γης, γέμιζαν τα απογεύματα μας καθημερινά. Ok, και σήμερα υπάρχουν, τίποτα όμως δεν θυμίζει τις παλιές καλές εποχές και τις παλιές καλές σαπουνόπερες με τα λάθη και την αφέλεια των 90s.

Εγκυκλοπαίδειες με δόσεις

Ελλείψει διαδικτύου, οι μοναδικές πηγές γνώσεων και μόρφωσης, ήταν τα βιβλία και οι εγκυκλοπαίδειες, που παράλληλα ήταν και ένα εξαιρετικό διακοσμητικό για το σύνθετο στο σαλόνι. Τόμοι ολόκληροι που έρχονταν στο σπίτι από τους πλανόδιους πωλητές, ενώ επειδή κόστιζαν υπήρχε η δυνατότητα εξόφλησης με άτοκες μηνιαίες δόσεις.

Περιοδικό «Φλας» και αφίσες για τον τοίχο

Νεανικό, φρέσκο, πρωτότυπο και πάνω απ’ όλα αμιγώς κυπριακό. Το περιοδικό Φλας μέσα στις σελίδες του φιλοξενούσε είδωλα της εποχής, συνεντεύξεις, ολοσέλιδες αφίσες για τον τοίχο και λειτουργούσε λίγο πολύ σαν σημερινό site γνωριμιών, αφού στις σελίδες του έβρισκες αφιερώσεις και αγγελίες μεταξύ εφήβων της εποχής, με τους ενδιαφερόμενους να περιμένουν με ανυπομονησία την απάντηση στο επόμενο τεύχος.

Πάμε για μπέργκερ και μετά Net Café;

Η σημαντική έξοδος της εβδομάδας για τη νεολαία της εποχής, σήμαινε πολλά. Οι πιο μικροί, σύχναζαν στις hot πιτσαρίες της εποχής, ή στα μπερκεράδικα διεθνών αλυσίδων και μη, που μόλις είχαν κάνει την εμφάνιση τους στο νησί. Wimpy’s, Dairy Queen, Big Boy, Fat Boy ήταν μόνο μερικές από τις επιλογές. Κάπου εκεί κάνουν και την πρώτη τους εμφάνιση τα Internet Cafés με τους έφηβους της εποχής να μπαίνουν μέσα με ενοχή, γιατί βασικός σκοπός ήταν να κάνουν γνωριμίες στο Mirc32 ή στο Hi5. Πολύ πριν το bullying και την cyber sex…

Σφαιριστήρια

Τα κλασσικά arcade games που δέχονταν «τσιφτέδες» και όχι 1ευρω ή 2ευρω όπως σήμερα, το κλασσικό φιδάκι και ο Pacman στην «μηχανούα-τραπεζάκι», το φλίππερ, αλλά κυρίως η «αλητεία» και η αποπνικτική από τον καπνό ατμόσφαιρα που συναντούσες πάντοτε στα συνοικιακά σφαιριστήρια.

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Αχιλλεώς / Rertrocyprus

 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΤΙΒΟΛΙ

Club πήγαινες;

Μια εποχή που το να πηγαίνεις club ήταν ότι πιο must μπορούσες να κάνεις για τη βραδινή σου έξοδο. Προετοιμασία για το τι θα φορέσεις, αγωνία για το αν θα περάσεις το face control και η επιβράβευση όταν έπαιρνες το τελικό OK από τον πορτιέρη. Blinkers, Whispers, Sfinakia, Basement, Galatex, Versus ήταν λίγα από τα clubs, που το να πεις ότι πήγες ένα βράδυ, είχε αξία ίδια με ένα χρυσό μετάλλιο. Ανεπανάληπτο!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ CLUBBING ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Submarines ή Sandwich Μαμούθ

Ήταν της μόδας, ήταν τεράστια και ήταν γευστικότατα. Πολύ πριν τα gourmet και τα fusion, τα sandwich τύπου Submarines ή τα Μαμούθ στη Λεμεσό, αποτελούσαν αναμφίβολα το απόλυτο guilty pleasure των 90s.

Πίτσα από τις συνοικιακές πιτσαρίες

Καλά τα franchises αλλά η ιεροτελεστία του να παραγγείλεις πίτσα και να περιμένεις στην ουρά για να πάρεις το δικό σου χάρτινο κουτί με την πίτσα που άχνιζε, ήταν άλλο πράγμα. Μάλιστα, στις πλείστες περιπτώσεις δεν υπήρχε καν η επιλογή του μεγέθους, αφού οι πρώτες πίτσες ήτανε όλες ένα size -κοντά στο medium όπως το ξέρουμε σήμερα.

Jack's Pizza House, Λευκωσία

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: 12 ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΠΙΤΣΑΡΙΕΣ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

Δηλώσεις ποδοσφαιριστών λίγα δευτερόλεπτα μετά το σφύριγμα

Ιδρωμένοι, εξαντλημένοι από τον αγώνα, αλλά πάντα πρόθυμοι για δηλώσεις μπροστά στη κάμερα του αθλητικογράφου που πεταγόταν μπροστά τους για μια κουβέντα τους, πριν καν προλάβουν να πάρουν ανάσα. Και στο μεταξύ, φίλαθλοι να εμφανίζονται από το πουθενά με κασκόλ της ομάδας και να τους τα κρεμάνε τιμητικά στους ώμους. Στιγμές που σίγουρα όλοι οι φίλαθλοι έχουν πεθυμήσει, αφού υπήρχε κάτι πολύ αυθεντικό και ειλικρινές, κάτι που πλέον έχει μετατραπεί σε μια τυποποιημένη «επίσημη» διάσκεψη τύπου με χορηγούς και τέτοια.

«Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα»

Τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα ήταν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU), το οποίο ξεκίνησε το 1965. Παρόλα αυτά στην Κύπρο μάθαμε αυτό το πρόγραμμα αρχές της δεκαετίας του ‘90, οπόταν η Ελλάδα συμμετέχει για πρώτη φορά στο διαγωνισμό και η ΕΡΤ μεταδίδει κάθε Σάββατο τους αγώνες, με το ενδιαφέρον να χτυπάει κόκκινο. Η απήχηση του σόου ήταν τόσο μεγάλη, αφού την ώρα μετάδοσης του καθήλωνε μικρούς και μεγάλους μπροστά στην οθόνη. Τέτοια σόου σίγουρα λείπουν από την τηλεόραση του σήμερα. Για την ιστορία η ΕΡΤ δαπανούσε κάθε χρόνο για την σειρά, περίπου 100 εκατομμύρια δραχμές ή 283.203 ευρώ.