Άγχος, στρες, φόβος, αγωνία και πίεση –τόσα αρνητικά συναισθήματα που μας καταβάλλουν, χωρίς να μπορούμε να τα διαχειριστούμε και μέσα σε όλα πρέπει να βρούμε και το σθένος να μελετήσουμε για να γράψουμε καλά αποτελέσματα. 



Πώς μπορείς να το καταφέρεις αυτό;



Η Στέλλα Νικολάου, Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος, μέσα από μια αληθινή ματιά μας βοηθάει να χειριστούμε τέτοιες χαοτικές καταστάσεις, και να τις ξεπεράσουμε. 

Στο How to #6, μαθαίνουμε πώς να μην τρελαθούμε την περίοδο της εξεταστικής (που διανύουμε ήδη).

«Κάθε φορά που αρχίζω τη μελέτη για τις εξετάσεις, νιώθω να με πνίγει το άγχος -έχω ένα τρομερό βάρος στο στήθος και το στομάχι, ενώ παράλληλα με πλημμυρίζουν σκέψεις αποτυχίας.  

Η μεγάλη ύλη και το γεγονός ότι αυτή θα πρέπει εντός σύντομου χρονικού διαστήματος να καταστεί γνώση μου, μου φαίνεται βουνό, νιώθω ότι δεν θα μπορώ να θυμηθώ την παραμικρή λεπτομέρεια και η πιθανή αποτυχία στις εξετάσεις με πανικοβάλλει. Η σκέψη που έχω παρατηρήσει να με βοηθά να ηρεμώ, έστω για λίγο, είναι ότι οι εξετάσεις δεν είναι ικανές να καθορίσουν τη ζωή μου και ότι η όποια αποτυχία σ’ αυτές δεν είναι το τέλος του κόσμου». 

Σχεδόν όλοι όσοι βιώσαμε εξεταστική περίοδο, μπορούμε να ταυτιστούμε λίγο-πολύ με τα πιο πάνω λόγια. 

Φόβος αποτυχίας, απογοήτευσης και ανυπόφορο άγχος, είναι μερικά από τα συναισθήματα που έχουμε την ανάγκη να ξεφορτωθούμε, με τον φόβο ότι εάν δεν το κάνουμε δεν θα γράψουμε. 

Όσο δεν τα καταφέρνουμε και εξακολουθoύν να υπάρχουν, τόσο περισσότερο αγχωνόμαστε ότι δεν θα τα πάμε καλά. Με αυτό το τρόπο γίνεται η σύνδεση: αν έχω άγχος δεν θα γράψω. 

Ο μύθος αυτός ενισχύεται από λόγια όπως «Μην αγχώνεσαι γιατί δεν θα γράψεις», «Τα ήξερα, αλλά επειδή είχα αγχωθεί δεν έγραψα», «Φταίει το άγχος».  

Δοκιμάσαμε τα πάντα, αλλά το άγχος παραμένει. Ακολουθούμε συμβουλές ειδικών να τρώμε υγιεινά, να γυμναζόμαστε, να κοιμόμαστε καλά, αλλά το άγχος δεν παύει να είναι κυρίαρχο στην εξεταστική περίοδο. 

Για να επιβιώσoυμε, καλούμαστε να απορρίψουμε το μύθο αυτό. Να αποδεχτούμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρχει εξεταστική χωρίς άγχος. 

Tι θα γινόταν εάν αποδεχόσουν το άγχος ως αναπόσπαστο μέρος των εξετάσεων, αφού δεν μπορείς να το εξαφανίσεις, και να εστίαζες στο τι είναι σημαντικό για σένα;

Πώς θα περνούσες την μέρα και το χρόνο σου, εάν δεν προσπαθούσες να διώξεις το άγχος;

Τι διαφορά θα έβλεπες στη διάθεση σου για διάβασμα;  

Oι σκέψεις μας σε αυτή τη περίπτωση γίνονται ο χειρότερος μας εχθρός. Σκέψεις απειλητικές, τρομακτικές που όσο τους δίνουμε τροφή, τόσο μεγαλώνουν. Το "ΑΝ" είναι το επικρατέστερο σενάριο, αν δεν τα πάω καλά, αν αποτύχω, αν δεν βάλει τα θέματα που διάβασα, αν τα ξεχάσω, αν αγχωθώ, αν είναι δύσκολη η εξέταση, αν δεν προλάβω να καλύψω την ύλη…

Το να κάνουμε κάποιες σκέψεις, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι πραγματικές ή αληθινές. 

Παρατήρησε τις σκέψεις σου -Ποια σκέψη είναι χρήσιμη και ποια όχι; Ποια θα ήθελες να κρατήσεις μέχρι την ημέρα των εξετάσεων; 

Οι δικαιολογίες που λέμε στον εαυτό μας όπως «όποτε πάω τα ξεχνώ», «δεν προλαβαίνω», δεν βοηθούν την κατάσταση. Όσο λέμε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε εργαλεία επιτυχίας, τόσο μπλοκάρουμε χρήσιμες στρατηγικές για να επιτύχουμε. 

Τι θα έπρεπε να έλεγες στον εαυτό σου για να κάνεις το βουνό πιο προσπελάσιμο; 

Αν αποσπάσουμε το μυαλό μας από την ενδεχόμενη αποτυχία, κάνοντας σκέψεις όπως «Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ», και αν καταφέρουμε να δούμε τα πιθανά οφέλη μιας αποτυχίας -τότε αυτόματα το διάβασμα γίνεται πιο ανάλαφρο και το βουνό αρχίζει σιγά σιγά να φαίνεται πιο βατό.

Παρ’ όλα αυτά κανένας δεν ανεβαίνει το βουνό με τα χέρια στις τσέπες. Απαιτούνται θυσίες για να επιτύχουμε το στόχο μας.

Το πιο πιθανόν η ανάβαση δεν θα γίνει ευκολότερη αν συνεχίσουμε να αναβάλλουμε το διάβασμα για αύριο, μάλλον το αντίθετο. 

Ένας από τους λόγους της αναβολής αυτής είναι ότι σκεφτόμαστε τα θέλω μας, όπως αυτά εκφράζονται την συγκεκριμένη στιγμή. «Δεν θέλω να διαβάσω, αλλά να κάνω κάτι άλλο». Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον πρωταρχικό μας στόχο που είναι «Να περάσω την εξέταση». 

Το σημαντικό είναι να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητες μας, και βάσει αυτών να κινηθούμε κάνοντας το καλύτερο δυνατό, για την επίτευξη τους. Εάν καταφέρουμε να συμφιλιώσουμε τα δύο κομμάτια, «τα θέλω» με τους «στόχους» μας για τις εξετάσεις, τότε στο τέλος της ημέρας θα νιώθουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση. 

Για ποιους λόγους θέλω να περάσω την εξέταση; Τι είμαι έτοιμος/η να αφήσω πίσω για να επιτύχω τον στόχο μου; Τι κίνητρο έχω για να το κάνω; Πώς το διάβασμα θα γίνει πιο ευχάριστο; Τι μπορώ να κάνω καθημερινά για να προχωρήσω ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο μου; 

Στην περίπτωση που οι σκέψεις μας γίνουν πραγματικότητα, ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί; H αποτυχία. 

Η αποτυχία που είναι απαραίτητο στοιχείο για την επιτυχία, δεν καθορίζει το ποιοι είμαστε -ούτε η αποτυχία, αλλά ούτε η επιτυχία. 

Και εάν νομίζουμε ότι κρίνεται το μέλλον μας, η ζωή και η καριέρα μας από την εξέταση, ας ξανασκεφτούμε όλους αυτούς που απέτυχαν πάμπολλες φορές πριν πετύχουν, τα άτομα που έχασαν ευκαιρίες, αλλά δημιούργησαν άλλες. Τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι η αποτυχία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια αποτυχία.

Η μόνη αποτυχία που πρέπει να φοβόμαστε είναι η αποτυχία του να μην προσπαθήσουμε ξανά και ξανά. 

Δεν τρελαινόμαστε από μια εξεταστική, αν δεν την αφήσουμε να μας τρελάνει. Αν την δούμε όπως πραγματικά είναι και έχοντας στη φαρέτρα μας τα κατάλληλα εφόδια, η ανάβαση γίνεται πιο ομαλή. Καλή μας ανάβαση...