Παρόλη όμως τη μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή και τα πολλά εστιατόρια που ξεπηδούσαν σχεδόν καθημερινά, ένοιωθες πώς κάτι έλειπε και αυτό ήταν μια κοινή διαπίστωση όλων όσων επισκέπτονταν είτε το Παλιό Λιμάνι, είτε τη Μαρίνα. 

Δεν υπήρχε πουθενά ένας χώρος άσιλα κυπριακός, με παραδοσιακές δικές μας γεύσεις που θα έδινε στον τουρίστα, αλλά και στον ντόπιο μια πραγματική γεύση από Κύπρο. Μέχρι που λειτούργησε το «Κυπριακόν». Πρόσφατα βρεθήκαμε εκεί, για να δοκιμάσουμε το μενού του νέου εστιατορίου και να δούμε πόσο κυπριακό, είναι το «Κυπριακόν».

Ο χώρος ιδιαίτερα φιλόξενος, λειτουργεί σαν μαγνήτης, αφού είναι μια εξελιγμένη εκδοχή της παλιάς κυπριακής ταβέρνας. Όμορφα διακοσμημένο σκηνικό, άνετο -δεν σε πνίγει- ακόμα και όταν είναι γεμάτο από κόσμο, νοιώθεις ότι μπορείς να κινηθείς στο χώρο ελεύθερα. Δίπλα στην είσοδο, μια μεγάλη γυάλινη προθήκη σε βάζει κατευθείαν στα ενδότερα της κουζίνας, με τους σεφ και τους μάγειρες να βρίσκονται σε αναβρασμό. 





 

Ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο, το προσωπικό χαμογελαστό και ευχάριστο, σε προδιαθέτει θετικά από το πρώτο λεπτό –βασικός κανόνας στο χώρο της εστίασης, που πολλοί υποτιμούν. Στο background, η παραδοσιακή κυπριακή μουσική από Κυριακού Πελαγία, μέχρι Μιχάλη Βιολάρη σε ταξιδεύει σε άλλες νοσταλγικές εποχές. 

Ζεστό μυρωδάτο ζυμωτό ψωμί από τον σεφ και μαύρες ελιές, έτσι μας υποδέχτηκαν με το που καθίσαμε στο τραπέζι μας. Το μενού πλούσιο σε κυπριακές γεύσεις, οι περισσότερες με ένα twist. Από το κλασσικό λουβί και το κολοκάσι, μέχρι ολόκληρη γουρουνοπούλα και κοκοράκι, σε τιμές πολύ λογικές. 

Εξαιρετική σκέψη η αναφορά κάτω από κάθε πιάτο, στην περιοχή προέλευσης των παραδοσιακών προϊόντων που χρησιμοποιούν στις συνταγές, όπως το κολοκάσι Σωτήρας. 

Αποφασίσαμε να μην επιλέξουμε μεζέδες ως είθισται, αλλά  να δοκιμάσουμε μερικά από τα πιάτα του μενού που μας κίνησαν το ενδιαφέρον. Για αρχή επιλέξαμε μια χωριάτικη σαλάτα ((βάζουν και κάππαρη), ταχίνι σπιτική, μπέικον στη σχάρα και πατάτες μέλι στο φούρνο. 

 

Για κυρίως παραγγείλαμε σαλιγκάρια (καθαρισμένα) με κόκκινη σάλτσα, σπιτικές ραβιόλες, αποδομημένη (χωρίς κόκκαλο) μπριζόλα με πουρέ κολοκάσι και λαχανικά και τρεις πίττες σουβλάκι κοτόπουλο, μιξ και χοιρινό.  Η κάβα του πλούσια με ετικέτες μόνο από Κύπρο και με πρωτόγονες ποικιλίες που συναντάς μόνο στο νησί. 

Πλούσιες γεύσεις, γεμάτες που θυμίζουν Κύπρο και κυριακάτικα τραπέζια στη γιαγιά. Καλοψημένα κρέατα, χωρίς να είναι στεγνά και άνοστα, ενδιαφέροντες συνδυασμοί γεύσεων, και λεπτομέρειες στο σερβίρισμα των πιάτων που κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα η πατάτες σε όλες τις μερίδες σερβίρονται σε ξεχωριστό πιάτο για να δώσει χώρο στο κυρίως περιεχόμενο να αναπνεύσει και να αναδειχθεί. 

Ενθουσιαστήκαμε με τις πατάτες-μέλι στο φούρνο και τα ζυμωτά ψωμάκια. Λατρέψαμε την αποδομημένη μπριζόλα και το πουρέ κολοκάσι, και αγαπήσαμε τις χορταστικές πίττες με σουβλάκια. 

Στο τέλος μας αποχαιρέτησαν γλυκά, με λουκούμι Γεροσκήπου. Μια επιλογή value for money -πληρώσαμε 18 ευρώ το άτομο- που αναγάγει την κυπριακή παραδοσιακή κουζίνα σε τέχνη, διατηρώντας όμως όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πληθωρικό μας ταπεραμέντο. 

 

(25-101556), Παλαιό Λιμάνι Λεμεσού, Λεμεσός, Δευτέρα-Κυριακή 9.00-24.00. Συστήνεται κράτηση.