Δεν θυμάμαι που το διάβασα ή ποιος το είπε (δεν έχει σημασία κιόλας), δεν περιμένω ότι θα γίνει εν έτει 2016 η επανάσταση της σοκολάτας, έστω κι αν σήμερα οι μουσάτοι είναι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, η εικόνα όμως με τα χιλιάδες αποτσίγαρα στις παραλίες είναι κάτι περισσότερο από ενοχλητική.

Γιατί θα πρέπει να περπατώ ανάμεσα στα αποτσίγαρα που ο κάθε άμυαλος κρίνει σωστό να τα ρίξει στην άμμο αντί να τα καταπιεί;

Όχι, δεν πιστεύω πως όλοι αυτοί που αφήνουν σκουπίδια στην άμμο και δη αποτσίγαρα μπορούν να συνετιστούν με τον περί προστασίας της παραλίας νόμο, ο οποίος ξεκάθαρα απαγορεύει με οποιοδήποτε τρόπο τη ρύπανση της παραλίας ή της θάλασσας, και ειδικά ο τύπος που αφού τελειώσει το τσιγάρο του πετάει απροκάλυπτα το αποτσίγαρο στην άμμο χωρίς να κρατάει καν τα προσχήματα. Είμαι πεπεισμένος πως ο αμπάλατος είναι αμπάλατος.

Λυπάμαι λίγο τον εργάτη του Δήμου που θα μαζεύει ένα ένα τα αποτσίγαρα την επόμενη μέρα (αυτά που φαίνονται δηλαδή), λυπάμαι πολύ τα πιτσιρίκια που είναι αναγκασμένα να παίζουν με βρώμικη άμμο, αλλά κυρίως απογοητεύομαι γιατί όπως φαίνεται το κλίμα στην Κύπρο ευνοεί απίστευτα την αναπαραγωγή του είδους που ονομάζεται «anonymous ambalatous» και το οποίο μόνο υπό εξαφάνιση δεν είναι.

Καλό φθινόπωρο είπαμε;

Ν.Γ.