Η πιο κάτω φωτογραφία κυκλοφορεί από χθες στο κυπριακό διαδίκτυο με την παρακάτω μακροσκελή λεζάντα:

Αυτό το παιδί στο βάθος της φώτο ονομάζεται Αντένε. Είναι από τη Σρι Λάνκα και εργάζεται σε παραλιακή ψαροταβέρνα της περιοχής. Οικονομικός μετανάστης, δηλαδή, από αυτούς που οι καθαρόαιμοι αποκαλούν λαθρο-, ψευδό- ή οτιδήποτε άλλο εκτός από κανονικό άνθρωπο. Τον συναντώ συχνά στην πορεία του για το σπίτι μετά την εργασία του, με δυο-τρεις σακούλες αποφάγια να ταΐζει τα αδέσποτα της περιοχής. Κουβεντιάζοντας σχετικά με τη δράση του αυτή, μου είπε απλά και απέριττα: «δεν είναι αμαρτία τα ζώα να πεινάνε και εμείς να αδιαφορούμε; Τι θα πάθω αν μαζέψω αποφάγια για να χορτάσουν τόσα στόματα; (!!)

Ο Αντένε είναι ξένος σε αυτή τη χώρα. Από αυτούς που σχεδόν όλοι προσπερνούν αδιάφορα, ίσως και περιφρονητικά. Από αυτούς που πολλοί τους θεωρούν ξένους και αταίριαστους με τη δική μας ατόφια υπόσταση, που ήρθε να ζήσει παρασιτικά και να φύγει.

Όμως, ο Αντένε δεν ήρθε απλά για να πάρει και να φύγει. Κουβάλησε μαζί του και τον εαυτό του, αυτόν που εμείς πολλές φορές εγκαταλείπουμε προς χάριν αναγκαιοτήτων ή και που δεν έχουμε καθόλου. Κάποτε είναι καλό να γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες μιας ψυχοσύνθεσης που θα έπρεπε να ήταν και δική μας. Και ας είναι δάσκαλός μας ένας λαθρό- στη δική μας -αδιαπραγμάτευτα ανώτερη- κουλτούρα…

Χωρίς να σχολιάσουμε τη λεζάντα, η οποία στην ουσία εστιάζει σε μια καλή πράξη ενός συνανθρώπου μας, ενός παιδιού που ζει και εργάζεται στη Λεμεσό, ο οποίος εγκατέλειψε πιθανόν τη χώρα του για μια καλύτερη ζωή, μη ξεχνώντας όμως ότι είναι άνθρωπος και πως άνθρωπος σημαίνει να προσφέρεις, θα σας προτρέψουμε να αφιερώσετε 2-3 λεπτά και να διαβάσετε μερικά από τα comments κάτω από τη φωτογραφία, απλώς και μόνο για να συνειδητοποιήσετε για ακόμα μια φορά τι συμβαίνει εκεί έξω.

Κι ας μην ξέρουμε τα κίνητρα των άμεσα ενδιαφερόμενων, τόσο του ανθρώπου που ταΐζει τα γατιά όσο και του φωτογράφου που αποτύπωσε φωτογραφικά τη στιγμή, γιατί πρέπει και καλά να πάρουμε μια τόσο ενθαρρυντική εικόνα και να τη στολίσουμε με τόσα πολλά αποθαρρυντικά μηνύματα;