ΡΕΤΡΟ: Η πιάτσα του «ανώμαλου» σεξ στη Λεμεσό

«Λεμεσός, οδός Ανεξαρτησίας, ώρα 11 το βράδυ. Ένα αυτοκίνητο περνά και ελαττώνει ταχύτητα. Στρίβει στην πάροδο και σταματά μπροστά του. Δύο-τρεις νεαροί κατεβαίνουν, τον τριγυρίζουν, μιλούν και χαχανίζουν δυνατά. Σε λίγο τον βάζουν στο αυτοκίνητό τους και χάνονται μ’ ένα ξερογύρισμα τροχών, στο σκοτάδι. Αυτός, έστεκε για ώρα στο πεζοδρόμιο έξω από την τράπεζα, περιμένοντας πελάτες. Είναι ψηλός και κοκκαλιάρης, ντυμένος με γυναικεία ρούχα, δικτυωτές λεπτές κάλτσες, πέτσινη μίνι φούστα και λεπτή άσπρη μπλούζα, παρά το τσουχτερό κρύο. Είναι σοβατισμένος με καμπόση πούδρα, με βαμμένα κατακόκκινα χείλη και ψαλιδιασμένα φρύδια. Παρά την αγωνιώδη του προσπάθεια να δείχνει γυναίκα, τον προδίδει η αντρική του φωνή».

 


Article featured image
Article featured image

Μοιάζει με σενάριο ταινίας, έχει γίνει άλλωστε κάτι παρόμοιο, μα δεν είναι. Το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Μάριου Δημητρίου στο «Περιοδικό», 30 χρόνια πριν (1987), ξετυλίγει μια πραγματική κατάσταση που ανθούσε, τότε, στη Λεμεσό.

Άντρες τραβεστί, μετατρέπουν έναν από τους εμπορικότερους δρόμους της πόλης, σε πιάτσα που κάνουν πεζοδρόμιο. «Στις παρόδους και στα πεζοδρόμια αυτού του δρόμου, ζει κάθε νύχτα μέσα σε πυρετικούς αναστεναγμούς και ψιθυριστά παζαρέματα. Ο άλλος, ο κρυφός κόσμος της πόλης, που πουλιέται κι αγοράζεται σαν ένα κομμάτι κρέας στην απαγορευμένη αγορά του ομοφυλοφιλικού έρωτα».

Σε μια εποχή που το να ήσουν ομοφυλόφιλος ή τραβεστί ή οτιδήποτε άλλο εκτός από το κοινωνικά αποδεκτό, αποτελούσε περίπου μίασμα, το «Περιοδικό» κατέβηκε στο πεζοδρόμιο και έπεισε ένα από τα αγόρια που «πουλιούνται» κάθε βράδυ εκεί, να μιλήσουν για τις επιλογές τους.

 

Τι είδους άνθρωποι είναι οι πελάτες;

Έχει παντρεμένους που περνούν από την Ανεξαρτησίας με τις γυναίκες τους, βλέπουν ότι έχει κινητικότητα, παίρνουν τις γυναίκες τους στο σπίτι και έρχονται κάτω και σου δίνουν λεφτά να τους γ#$$%ίσεις. Και 20 και 30 και 40 λίρες. Εμένα ένας παντρεμένος ομοφυλόφιλος, μου έδωσε μία φορά 200 λίρες.

Ο Γιώργος (σ.σ ψεύτικο όνομα), «ψωνίστηκε» για πρώτη φορά στην Ανεξαρτησίας, όταν ήταν 17 ετών. «Ήταν ένας ξένος, θυμάμαι. Με είδε και μου είπε να μου δώσει λεφτά για να πάω μαζί του. Μου έδωσε 15 λίρες. Κλείναμε ραντεβού και συναντιόμαστε σε διάφορα μέρη για αρκετό καιρό».

 

Με γυναίκες δεν πηγαίνεις;

Και βέβαια πηγαίνω. Εγώ τα κάνω όλα. Τώρα, μπορεί να βρω ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μπορεί να μην πάω με το αγόρι, αφού πήγα ψες, και να πάω με το κορίτσι. Δεν έχω πρόβλημα.



Αν σου έλεγε κάποιος ν’ αλλάξεις και να πήγαινες μόνο με γυναίκες θα το προτιμούσες;

Δε θα μπορούσα νομίζω. Καλύτερα να πηγαίνεις και με άντρες και με γυναίκες. Αφού έχει πολλούς που το κάνουν. Δεν είμαι μόνος μου.

 

29 χρόνια αργότερα, στη CITY, ασχοληθήκαμε ξανά με ένα παρόμοιας φύσης θέμα, αυτό του cruising (ψωνιστήρι, ο ελληνικός όρος) σε πάρκα και δημόσιες τουαλέτες στην Κύπρο >>> {διάβασε περισσότερα ΕΔΩ}. Άγνωστοι μεταξύ τους άντρες, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, «βρίσκονται» πίσω από θάμνους, δέντρα και μισάνοιχτες πόρτες για λίγα λεπτά παράνομης ευχαρίστησης.

 

Διάβασε ολόκληρο το άρθρο >>> Γρήγορο σεξ με αγνώστους σε πάρκα και τουαλέτες στην Κύπρο

 

Διαβάστε αυτούσιο το ρεπορτάζ που έκανε ο δημοσιογράφος Μάριος Δημητρίου στο «Περιοδικό», το 1987, στις σελίδες που ακολουθούν.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ