Το αντίγραφο που στολίζει το Γυμνάσιο του Ύψωνα και το οποίο όπως προαναφέραμε έχει το ίδιο ύψος-μέγεθος με το γλυπτό της ελληνιστικής περιόδου (3,28 μ), εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε η καθηγήτρια τέχνης Πόπη Νικολάου (γνωστή από τα έργα «Μετανάστες» και «Ειρήνη» που επίσης έφτιαξε μαζί με τους μαθητές της), ενώ για τη δημιουργία του δούλεψαν πολλά από τα παιδιά του Γυμνασίου (αν όχι και όλα), φιλοτεχνώντας τα μπουκάλια που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή.

 

Η Φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης στην κορυφή της κλίμακας Daru, στο μουσείο του Λούβρου

Ως αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς 6 μηνών, το σχολείο (χάρη σε αυτό το γλυπτό) απέσπασε τη σχολική χρονιά 2013-14 το πρώτο βραβείο στον Παγκύπριο Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης.

Πιο κάτω, φωτογραφίες από τη διαδικασία δημιουργίας του γλυπτού:

Το ιδιαίτερο αυτό γλυπτό, κοσμεί για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά φέτος τον προαύλιο χώρο του Γυμνασίου Ύψωνα, στη Λεμεσό, μόνο που όπως φαίνεται η φθορά του χρόνου αλλά και η ελλιπής προστασία που του παρέχεται, το κατέστησαν επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών.

 

Δεν υπάρχει κάποιο προστατευτικό και άρα η ευθραυστότητά του -λόγω των γυάλινων μπουκαλιών- το αφήνει εκτεθειμένο, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να σπάζουν συχνά κάποια μπουκάλια.

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, τα μπουκάλια ενίοτε σπάνε από πέτρες που ρίχνουν κάποιοι προς το μέρος του γλυπτού.

Σαφέστατα, το να υπάρχει μια κατασκευή με αιχμηρά αντικείμενα και δη με σπασμένα γυαλιά στην αυλή ενός σχολείο είναι κάτι επικίνδυνο, που απειλεί τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών, οπότε καλό είναι να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα.

Σίγουρα, πάντως, το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το γλυπτό!

Αντί λοιπόν να σκεφτόμαστε ότι η λύση είναι να αφαιρέσουμε το έργο από το προαύλιο και να το πετάξουμε, φήμη που έφτασε στα αυτιά μας, καλύτερα είναι να δούμε πώς θα σώσουμε ένα έργο που προάγει τον πολιτισμό, ένα έργο που έχει διακριθεί και που κάνει περήφανο το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς που το στελεχώνουν αλλά και τους ίδιους τους μαθητές.

 

Δεν θα έπρεπε η δική σας «Νίκη της Σαμοθράκης» να χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης και της ανάλογης προσοχής; Αυτό ήταν το ερώτημα που θέσαμε στη διευθύντρια του Γυμνασίου, με την οποία μιλήσαμε τηλεφωνικά, αφού την ενημερώσαμε για όσα μάθαμε. Σύμφωνα με την ίδια, το γλυπτό, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, είναι άκρως επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών και το σχολείο έχει ενημερώσει ήδη τον Σύνδεσμο Γονέων και τον Επαρχιακό Διευθυντή Μέσης, για να χειριστούν το ζήτημα που προέκυψε. «Πρώτη μας έγνοια είναι η ασφάλεια των παιδιών από πιθανούς τραυματισμούς από θραύσματα ή την πτώση κάποιου μπουκαλιού. Ήδη έχουν τοποθετηθεί προστατευτικοί κώνοι περιμετρικά του γλυπτού και περιμένουμε τους αρμοδίους για να μάθουμε ποιο θα είναι το μέλλον του».

Υπάρχουν διάφορα σενάρια στο τραπέζι, συμπλήρωσε, για το πώς μπορεί να προστατευτεί το γλυπτό, αλλά κανένα δεν έχει εξεταστεί προς το παρόν, ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο καταστροφής του, εάν δεν βρεθεί κάποιος χορηγός που θα χρηματοδοτήσει ένα μέσο προφύλαξης, όπως για παράδειγμα ένα κάλυμμα από πλεξιγκλάς που θα το κρατήσει μακριά από βανδαλισμούς και φυσική φθορά.

Λογικό μας ακούγεται, αφού δεν μερίμνησε κανένας μέχρι σήμερα για την προστασία του γλυπτού, να είναι σήμερα άκρως επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών.

Αλήθεια, όμως, πόσο κοστίζει ένα προστατευτικό πλεξιγκλάς σε σχέση με την αξία ενός έργου που έκανε υπερήφανο ένα ολόκληρο σχολείο και ικανοποίησε άπαντες, εκπαιδευτικούς και μαθητές.

 

Πολιτισμός δεν είναι κατ’ ανάγκη το ίδιο το έργο, ένα οποιοδήποτε έργο τέχνης, αλλά η προσπάθειά μας να το διαφυλάξουμε και να το αναδεικνύουμε. Αφού μέσω αυτού αναδεικνύουμε τη δουλειά, την αγωνία, την προσπάθεια, την ομαδικότητα, τη μαχητικότητα, την αισθητική, την παιδεία, την ευγενή άμιλλα… Δεν είναι όλα αναλώσιμα πια! Ας αποδείξουμε λοιπόν ότι είμαστε πολιτισμένοι!

Για να δούμε, θα το σώσουμε τελικά ή θα καταστραφεί το βραβευμένο γλυπτό;

 

Οι δύο τελευταίες φωτογραφίες έχουν υποστεί επεξεργασία