Σωστός και τίμιος πολιτικός και ικανός ηγέτης είναι αυτός που καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν αναλώνεται σε έριδες και στη λασπολογία, δεν μιλά με υπονοούμενα αφήνοντας εκτεθειμένους τους αντιπάλους του χωρίς να μπορεί να στοιχειοθετήσει κατηγορίες, δεν κάνει υποσχέσεις που δεν μπορεί να υλοποιήσει, δεν ρίχνει «τυράκια» για να ψωνίσει τις ψήφους από συγκεκριμένες κοινωνικές ή ηλικιακές ομάδες…
Ουσιαστικά, όλα τα πιο πάνω είναι αυτά που διαχωρίζουν έναν πολιτικάντη από έναν ικανό πολιτικό -ενδεχομένως ηγέτη- που αναγνωρίζει τη δυναμική αλλά και τα προβλήματα που έχει ο τόπος (μας). Σωστός πολιτικός είναι αυτός που λέει «α» και εννοεί «α».
Έχοντας υπόψη αυτά, την Κυριακή δεν θα ψηφίσω αυτόν του οποίου οι προγραμματικές θέσεις μοιάζουν να μην είναι υλοποιήσιμες ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Δεν θα ψηφίσω αυτόν που επανειλημμένα με τις πράξεις και τα λόγια του υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Δεν θα ψηφίσω αυτόν που μιλά την γλώσσα του καφενέ, που λέει κουβέντες του καφενέ για να μαζέψει ψήφους από τον καφενέ. Δεν θα ψηφίσω αυτόν που εσκεμμένα ή άθελά του προάγει τον ρατσισμό και μας μεταφέρει τις φοβίες του. Δεν θα ψηφίσω αυτόν που (έστω) υποψιάζομαι πως θα κάνει πειράματα και ενδεχομένως θα μας βάλει σε περιπέτειες.
Προβληματίστηκα πολύ, ενώ μέχρι και πριν λίγες μέρες δεν είχα καταλήξει. Αφού όμως είδα και άκουσα ξανά και ξανά, πήρα την απόφασή μου.
Δεν είμαι της άποψης πως «όποιος τζαι να φκει εν θα μπει τίποτε στην πούγκα μου». Δεν είμαι της άποψης πως «όποιος τζαι να φκει εν θα αλλάξει τίποτε». Δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω πως το ύψιστο δικαίωμα της δημοκρατίας, η ψήφος, περιορίζεται σε ένα «όποιος τζαι να φκει πάλε Δευτέρα πρωί εγώ εν να πάω δουλειά».
Με τη ψήφο μας μπορούμε να καθορίσουμε το μέλλον μας (έστω το άμεσο) και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Πόσω μάλλον αν σκεφτούμε πόσο λάθος πήγαν τα πράγματα τις προηγούμενες δεκαετίες στην Κύπρο και πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να κάνουμε ότι μπορούμε για να δημιουργήσουμε ευνοϊκές συνθήκες έτσι ώστε τα σημερινά παιδιά (μαζί και τα παιδιά μου) να μεγαλώσουν σε έναν τόπο που θα τα πείσει να τον αγαπήσουν. Έναν τόπο της αξιοκρατίας, της ευημερίας, της ασφάλειας, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού, του σεβασμού -η αμήχανη στιγμή που γράφεις για τα αυτονόητα αλλά νοιώθεις πως καταντάς γραφικός.
Αυτόν ακριβώς θα ψηφίσω, τον πιο ικανό να ηγηθεί του τόπου μας και να τον οδηγήσει προς μια σωστή κατεύθυνση για το σύνολο των Κυπρίων πολιτών και όχι μόνο.
Φυσικά και δεν θα ενδιέφερε κανέναν αν έλεγα ποιον θα ψηφίσω, ενώ θα ήταν σαν να αυτοαναιρούμαι για όλα όσα αναφέρω πιο πάνω. Σημασία δεν έχει τι θα ψηφίσω εγώ. Σημασία έχει ο καθένας να πάει πίσω από το παραβάν και να ψηφίσει (όπως κι εγώ) αυτόν που θεωρεί ως πιο ικανό να ηγηθεί του τόπου. Ούτε για την πούγκα, ούτε για το συμφέρον, ούτε για τίποτα λιγότερο από το κοινό καλό. Ας ξεπεράσουμε επιτέλους τους εαυτούς μας!
