Τελικά, ποιος φταίει;

Η είδηση είναι πως την προηγούμενη Πέμπτη έγινε ένας διπλός φόνος σε σπίτι στον Στρόβολο και πως ένας 15χρονος, που επίσης βρισκόταν μέσα στο σπίτι την ώρα του εγκλήματος, αντίκρυσε μαχαιρωμένους τους γονείς του. Οι δολοφόνοι καταζητούνται.

 


Article featured image
Article featured image

Από την προηγούμενη Πέμπτη μέχρι και σήμερα (10 μέρες μετά) η παραφιλολογία στο νησί έχει φτάσει σε επίπεδα αηδίας. Καμία σημασία δεν έχει να επαναλάβουμε όλα όσα γράφτηκαν ή ειπώθηκαν, αφού όλοι ακούσαμε εκδοχές και ισχυρισμούς που λίγες ώρες μετά καταρρίπτονταν από άλλες πιο «σίγουρες» εκδοχές και ισχυρισμούς, οι οποίες λίγες ώρες μετά καταρρίπτονταν από νέες ακόμα πιο «σίγουρες» εκδοχές και ισχυρισμούς…

Ποιος φταίει τελικά για αυτή την τραγική (τη λες και τραγελαφική) κατάσταση; Φταίνε τα ΜΜΕ, οι λειτουργοί των οποίων (εντάξει, δεν τους λες και όλους λειτουργούς) κυνηγούν την αποκλειστικότητα; Φταίει η επίσημη Αστυνομία που για τον Α ή το Β λόγο καθυστερεί, οπότε λογικό είναι να καθυστερούν και οι επίσημες ανακοινώσεις; Φταίνε οι πληροφοριοδότες των ΜΜΕ (επίσημοι ή όχι, μέσα ή έξω από την Αστυνομία και τις Αρχές γενικότερα) που είτε «σφυρίζουν» πράγματα ενώ δεν θα έπρεπε να το κάνουν, είτε ακόμα μεταφέρουν λάθος πληροφορίες σε μορφή κουτσομπολιού, μη αντιλαμβανόμενοι τη σοβαρότητα κα την τραγικότητα της κατάστασης;

Κάνε εικόνα πώς είναι το timeline σου, τι περνά συνεχώς από μπροστά σου, ποιοι γράφουν και τι (σαχλαμάρες) γράφουν, χωρίς φίλτρο, χωρίς κανένα μέτρο και εύκολα θα αποκωδικοποιήσεις γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες 10 μέρες.

Αν με ρωτάς ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, προσωπικά πιστεύω πως την έχεις εσύ. Εσύ που παραπονιέσαι πως τα σενάρια ανατρέπονται συνεχώς, πως ο θύτης δεν είναι αυτός που αρχικά νόμιζες ή αυτός που αρχικά «φωτογράφησαν» κάποιοι ως θύτη, πως τα ΜΜΕ δεν είναι σοβαρά, πως η Αστυνομία δεν είναι σοβαρή, πως οι διαδικασίες αργούν, πως υπάρχουν παντού τσαπατσουλιές και αντιεπαγγελματισμός…

Περισσότερη σημασία έχει να μαθαίνουμε εσύ κι εγώ σπαρταριστικές λεπτομέρειες, να λαμβάνουμε push notifications ανά μισάωρο με τις εξελίξεις ή να εξιχνιαστεί το έγκλημα (σε ένα λογικό χρονικό πλαίσιο); Θα μου πεις, φυσικά, γιατί το ένα πρέπει ντε και καλά να αναιρεί το άλλο;

Είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Αν δέχεσαι ότι σου σερβίρει ο καθένας (δημοσιογράφος, αστυνομικός, «ειδικός», γείτονας, σύντροφος στην πιλότα κλπ), χωρίς να το διπλοτσεκάρεις, αν πατάς με την ίδια ευκολία στο «Reuters» και στο «Πανοχώρι News», χωρίς καν να αντιλαμβάνεσαι πώς θα σου δώσει μια είδηση ο ένας και πώς ο άλλος (πολλές φορές όταν μου λένε για κάτι που έχουν διαβάσει, απαντώ με την ερώτηση «πού το έχεις διαβάσει;», για να πάρω την απάντηση «δεν ξέρω, δεν θυμάμαι»), αν θεωρείς ότι ο φίλος-γνωστός-συγγενής σου αστυνομικός είναι έγκυρη πηγή απλώς και μόνο επειδή φορά στολή και άρα είναι «που τους μέσα», αν γενικά καταβροχθίζεις αμάσητο ότι σου δίνει ο κάθε τυχάρπαστος, τότε ναι, κανείς άλλος δεν φταίει περισσότερο από σένα που ενισχύεται ο φαύλος αυτός κύκλος.

Συμφωνούμε ότι ο λειτουργός των ΜΜΕ πρέπει να είναι 100% σίγουρος για μια πληροφορία που θα βγάλει, ειδικά σε δύσκολα περιστατικά όπως αυτό και αφού προηγουμένως έχει σκεφτεί όλες τις παραμέτρους και τις προεκτάσεις των γραφόμενων-λεγόμενών του, ποιους επηρεάζει, ποιους καίει, ποιους φωτογραφίζει, ποιους εκθέτει... Το ίδιο ισχύει και για τον πληροφοριοδότη των ΜΜΕ, αστυνομικό ή όχι. Για την επίσημη Αστυνομία, προσωπικά δεν με πολυνοιάζει τι θα πει, πότε θα το πει και τι θα επιλέξει να κρατήσει μυστικό (στο πλαίσιο των ερευνών). Δεν με νοιάζει αν το έγκλημα δεν είναι τέλειο, όπως είπε ο Υπαρχηγός του Σώματος, ή αν το έγκλημα δεν έχει οργανωθεί από τη NASA, όπως είπε ο Ματσάκης. Αυτό που με νοιάζει είναι τελικά να εξιχνιαστεί ένα στυγερό έγκλημα όπως αυτό (σε ένα λογικό χρονικό πλαίσιο), τόσο για την απόδοση της δικαιοσύνης όσο και για νοιώθω ασφαλής, όντας κοιμώμενος ή ξύπνιος.

Θα πρέπει, τέλος, να συμφωνήσουμε ότι εσύ, ο απλός πολίτης, ο αναγνώστης, ο ακροατής, ο τηλεθεατής, θα πρέπει αρχικά να μάθεις να ξεσκαρτάρεις, θα πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις τους σοβαρούς από τους αλεξιπτωτιστές, την ουσία από τις σαχλαμάρες, θα πρέπει ενίοτε να αναμένεις στωικά την έκβαση μιας υπόθεσης και μόνο αν δεν σε βρίσκει σύμφωνο η ετυμηγορία να αντιδράσεις δυναμικά. Θα πρέπει επίσης να σταματήσεις να αναπαράγεις χωρίς καμιά συστολή τις μπούρδες του ενός και του άλλου, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με αυτό που εσύ του δίνεις το δικαίωμα να ασχολείται ακόμα. Αν σταματήσει η ζήτηση, λογικά σε κάποια φάση θα σταματήσει και η «προσφορά»...


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ