Η φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία που περιγράφεται πιο κάτω.

Πέρασαν περίπου 6 χρόνια από τότε και ακόμη θυμάμαι το βουητό από τις σειρήνες του ασθενοφόρου, τόσο έντονα όσο εκείνη τη στιγμή.

Ήρθαν να με πάρουν από το σπίτι για καφέ, ήταν καλοκαίρι, όπως τώρα, φοιτητές, χωρίς έγνοιες, χωρίς υποχρεώσεις.

- Μαλάκα, βάλε ζώνη τζαι αν μας πιαν, εσύ θα πληρώσεις το πρόστιμο.

- Να το πληρώσω ρε, μα νομίζεις κόφτει με.

- Τέλειωνε ρε πελλέ, βάλε.

- Άτε ολάν, ξεκίνα τζαι εν θέλουμε ζώνη…

Δεν πέρασαν ούτε 10 λεπτά και ένα εμπορικό βαν πέρασε τη διασταύρωση χωρίς να σταματήσει για να κοιτάξει και κάρφωσε πάνω στο δικό μας αμάξι. Την επόμενη φορά που άνοιξα τα μάτια μου είδα τον Κώστα μέσα στα αίματα, καρφωμένο στο μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου και τον Νικόλα πάνω στο τιμόνι, ευτυχώς, λιπόθυμο. Εγώ, παρότι δεν φορούσα ζώνη, αφού καθόμουν πίσω και φυσικά δεν χρειάζεται να φοράνε ζώνη τα πίσω καθίσματα, τη γλίτωσα με μερικές αμυχές από τα σπασμένα τζάμια και κάτι μώλωπες.

Για μία ζώνη, για μία κίνηση δευτερολέπτων, ο Κώστας μπορεί και να ήταν εδώ σήμερα και να μη χρειαζόταν να γράψω σήμερα την πιο πάνω ιστορία. Όχι, δεν ξέχασα ποτέ, και ούτε πρόκειται, είναι που όμως με πιάνει το παράπονο γιατί δεν επέμενα περισσότερο, γιατί δεν τον ανάγκασα να το κάνει, έστω και αν με έβριζε, έστω και αν λογομαχούσαμε.

Σήμερα το πρωί δύο 11χρονα κορίτσια πέθαναν γιατί δεν φορούσαν ζώνη, ίσως και να πέθαιναν ακόμη και αν την φορούσαν, όμως δεν την είχαν και αυτό αδιαμφισβήτητα μεγιστοποιεί τον κάθε πιθανό κίνδυνο.

Ένα βίντεο του 2013 από το autoreport.gr, δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν ξεχνάμε ή όταν δεν θέλουμε να βάλουμε τη ζώνη ασφαλείας. Είναι ένα από αυτά που μας έχουν δείξει αρκετές φορές στο σχολείο, ή στο πανεπιστήμιο. Είναι όμως από εκείνα που πρέπει να βλέπουμε καθημερινά μέχρι να καταλάβουμε ότι, ναι, η ζώνη σώζει ζωές.